درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

به نام مهربان خدای یکتا

سلام و درود خدمت استاد عباسمنش عزیز، مریم جان و دوستان گرامی

وای که چه فایل بی‌نظیری! به به! یعنی کیف کردم، تماما زیبایی، استاد جان شما نمی دونید من چندبار تا حالا خدا رو به خاطر آشنایی با شما و اینکه شما اینقدر خالصانه دانش و تجربه تون رو به اشتراک میذارید، شکر کردم. امیدوارم همیشه سلامت و شاد زندگی کنید.

یعنی در طول دیدن این فایل همش سرم درحال تایید کردن بود، ماشالله که چقدر نکته های عالی مطرح شد. نکته هایی که باید هر کدوم مون بارها و بارها اونو برای خودمون تکرار کنیم.

بی شک این فایل رو باید چندین بار دید و گوش کرد.

استاد جان از اونجایی که خودم بازی بدمینتون انجام میدم و الان یکساله که به طور کاملا مرتب هفته ای 3 روز دارم میرم باشگاه و تمام این نکاتی که در بازی پینگ‌پنگ و رابطه ی احساس اون لحظه و نتایج آنی بعد اون رو مطرح کردید، منم بارها و بارها تجربه کردم.

یعنی از اونجایی که ماها چون داریم روی کنترل ذهن کار می‌کنیم، توجه بیشتری به ورودی ها داریم، پس راحت‌تر میتونیم درک کنیم که نتایجی که بدست میاریم از چه افکاری با چه نوع احساسی بوجود اومده. واقعا که عدم تمرکز، عجله کردن، احساس نالایقی از راحت بردن، نتایج شون سریعا توی بازی خودش رو نشون میده. و من بارها و بارها توی بدمینتون این لحظات رو به وضوح دیدم.

در مورد نکته ای مریم جان گفتن و شما هم توضیح کامل دادید یعنی حس عدم لیاقت میخوام یه مثال از زندگیم بزنم که احتمالا به درد بقیه دوستان بخوره:

استاد عزیز و دوستان گرامی! من و همسرم زندگی مون رو خیلی ساده و با کار کردن دوتایی مون شروع کردیم. مثل خیلی ها اول زندگی یه خونه اجاره کردیم و امورات مون خیلی عادی بود اما از اونجایی که هر دوتا مون اهل تمرکز در کارمون بودیم و خیلی اهل حاشیه نبودیم و خودمون دوتایی با هم خوش بودیم خیلی زود در زندگی مشترک مون پیشرفت‌های بزرگ بدست آوردیم. ( اونقدر ما حواسمون به لذت‌های کوچیک زندگی دونفره خودمون بود، که دیگران ما رو مسخره میکردن. حتی به ما می‌گفتند شما که چیزی تو زندگی ندارید پس چرا الکی خوشید. ولی علی رغم ناراحت شدنمون، توجه ای نمی کردیم و کار خودمون رو میکردیم. ما اون موقع با قوانین جذب آشنا نشده بودیم فقط اخلاق مون اینجوری بود که به حواشی توجه نکنیم.)

خلاصه با وجود اینکه ما تقریبا از صفر شروع کرده بودیم، بعد 6 سال صاحب همه چیز شده بودیم و تمام اقوام مون آرزوی اینو داشتن که با ما ارتباط داشته باشند و به هر مناسبتی ما رو دعوت می‌کردن.

اما امان از این احساس عدم لیاقت، که چقدررر استاد دقیق و بجا گفتند که این افکار در ناخودآگاه ماست، از همون جایی که میگه: نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود.

زمانی که همه چیز در زندگی مون عالی شد و با سرعت زیاد و انگاری خیلی راحت ما به همه چیز رسیدیم، افکار منفی یکی یکی خودشون رو نشون میدادن.

مثلا من وقتی میرفتم برای پسرم یه اسباب بازی میخریدم بدون اینکه به پولش فکر کنم یا حتی درخواست ذره ای تخفیف رو داشته باشم، انگاری یه نفر با لحن سرزنش آمیزی توی ذهنم به من میگفت: میبینم که خوب خرج میکنی!!!!

یا اینکه ماشین مون از ماشین تمام فامیل بهتر بود، وقتی با اون ماشین میرفتیم عروسی اقوام و همه ما رو نگاه می‌کردن، به فکرم این جمله خطور می‌کرد که : فلانی بعد 40 سال هم نتونست چنین ماشینی بخره، تو چطور راحت خریدی؟!

در واقع منی که با تمرکز و لذت بردن از مسیر کار و زندگی به نتایج خوب رسیده بودم، بعد از مدتی فکر میکردم چقدر راحت به خواسته هام رسیدیم و حالا داشتن این همه نعمت رو حق خودم نمی دونستم. فکر می‌کردم برای داشتن شون بایستی سختی های زیادی رو متحمل میشدم که نشدم. ( غافل از اینکه من داشتم کار می‌کردم اما به جای اینکه از روزهای زندگیم رنجی رو متحمل بشم، داشتم لذت می‌بردم و برای همین فکر میکردم راحت گذشت).

خلاصه اینکه انقدر هجوم افکار منفی در ذهنم زیاد شد و من هم هربار ادامه ی اون فکر رو در ذهنم پرورش دادم که بعد 2 سال همسرم ورشکست شد و تمام دفترهای شهرستان های مختلف رو جمع کرد. ( باید توضیح بدم که ابتدای زندگی همسرم توی یه شرکت کار می‌کرد اما در دومین سال زندگی مشترک مون از اون شرکت جدا شد و خودش شروع کرده بود به کار کردن و قبل از ورشکستگی ما سه دفتر در سه شهر مختلف داشتیم. )

اما این حس عدم لیاقت، حس اینکه چرا مردم با این همه زحمت هنوز هشت شون گروی نه شونه، و متاسفانه بازی بازی کردن با این افکار سمی، زندگی فوق‌العاده ما رو از بین برد و ما ماندیم و یک زندگی ورشکسته مالی و دوتا بچه ی کوچیک.

در دوران ورشکستگی خیلی به ما سخت گذشت و فشارهای زیادی رو تحمل کردیم اما حداقل من میبایستی می پذیرفتم که این نتیجه افکار خودمه و خدا رو شکر پذیرفتم؛ با همه وجودم پذیرفتم و دیگه کسی رو مقصر نمی دونستم. و یادمه دقیقا وقتی صادقانه با خودم کنار اومدم که اتفاقی که در زندگی مون افتاده نتیجه فکرهای خودمه، تازه اونجا بود که اسم قانون جذب رو شنیدم و برام جالب شد برم درباره اش بیشتر یاد بگیرم، کم کم با استاد عباسمنش آشنا شدم ( گرچه با عرض شرمندگی حرفهاتون استاد جان! اون موقع برام یه کلاهبرداری بنظر میرسید که قطعا اون موقع در مدار حرفهاتون نبودم، اما کم کم با خوندن کتاب و شرکت توی دوره هایی، با قوانین جذب آشنا شدم و تازه با صحبت‌های شما تونستم ارتباط بگیرم و بفهمم که چی میگید و خلاصه یواش یواش همراه شدم و به لطف خدا و تلاش‌هایی که در جهت کنترل افکارم داشتم امروز زندگی مون باز هم به نقاط اوج خودش رسیده و من مطمئنم که هنوز از اینم بهتر میشه چون به اعتقاد من: همه چیز در حال بهتر شدنه. و این جمله تاکیدی محبوب منه: “همه چیز درحال بهتر شدنه.”

من قطعا این فایل رو به دفعات نگاه خواهم کرد چون سراسر نکته است، سراسر درسه و من باز هم خدای مهربانم رو شاکرم بابت حضور استاد عباسمنش عزیز و بابت سایتی که آدمهای زیادی با فرکانسهای مثبت رو دور هم جمع کرده.

برای همگان آرزوی سلامتی، شادی و پیروزی دارم. دوستون دارم.