درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

سلام و روز بخیر خدمت همه دوستان و استادعزیزم ومریم جان

اول از همه ازتون تشکر میکنم که این فایل زیبا و پراز نکته رو برامون تهیه کردید مناظر فوق العاده درکنار صحبتهای دلنشین و پنداموزتون حسی بینظیر رو درمن تداعی کرد.

بعد درمورد سوالهایی که پرسیده شده وقتی خوب فکر میکنم میبینم احساس عدم لیاقت به این معنا که توذهنم باشه من برا فلان چیز کمم یا لیاقت رسیدن به این جایگاه این پول و… رو ندارم شاید هیچ وقت نداشتم .

ولی این حس که میخوام چیکار این همه پول این خونه بزرگ این ماشین آنچنانی و هزاران مورد دیگه رو داستم و همه اینا رو اسراف میدونستم

فک کنم اینم بخاطر اون باورهایی بوده که درمن ایجادشده بود که قناعت خوبه

زیاده خواهی جالب نیست

یه زن خوب باید باهمه چیز بسازه

نباید مدام بگه اینو میخوام اونو میخوام

پول مهم نیست در حد رفع احتیاج بسه

مثلا تو رابطه باید با خوب و بدش کنار بیای

همینه دیگه هر کی تو زندگی یه مشکلاتی داره

باید تا اخر یه رابطه بمونی بسوزی بسازی

دنیا رو خدا درسختی آفریده و هرکی یه جور در رنجه یکی کمتر یکی بیشتر

مهم اخرته دنیا محل گذره هرچی سختی بکشی درعوض اون دنیا اجرآخرت داری

اسرافه آخ که این اسراف چقدر به من یکی خروندن که دوتا مانتو اسرافه لباس زیاد اسرافه

چندتا کفش میخوای چیکاراسرافه

ببین خیلیا یه لقمه نون ندارن بخورن اسراف نکن

و خلاصه هزاران باوری که نتیجش شد = نخواستن و کوچک فکر کردن

و بعد من تو زندگی با همسرم هم همین الگوها رو پیاده کردم تا عروس خوبه باشم تا همسرم بگه وای چه زن خوبی دارم چه خانمه چه قانعه و…..

بعد اتفاقی که افتاد این بود که ما اوایل زندگیمون همسرم درآمد خیلی کمی داست و منم خب معلومه قانع بودم و هیچ وقت لب به گله وشکایت نگشودم تا اینجاش خوب بود چون اون نداشت ومنم به داشته هام راضی بودم ولی

بعد از چند سال خداروشکر همسرم درآمد خوبی پیدا کرد مرتب ماشین صفر میخرید و چندماه بعدش اونو عوض میکرد بقول خودش تا میخواست به خرج بیفته ردش میگرد

زندگیمون کلا بهتر وبهتر شد ولی من بازم بخاطر اون افکار بیماریضام خوب خرج نمیکردم

میرفتم یه مانتویی یا هرپوشاکی میخریدم که قیمتش مناسب باشه و اصلا بلد نبودم چیزای گرون بخرم

باایتکه همسرم خیلی دست ودلبازه وخودش خوب خرج میکردحتی کارتو میداد میگفت برو هرچی میخوای بخر ولی من وقتی میرفتم مغازه میگفتم

اینو میخوام چیکار

اونو که دارم

این یکی که هنوز کار میده

اون که بابا خیلی گرونه اسرافه بخدا

و خلاصه بعد این نجواها چارتا چیز معمولی میخریدمو برمیگشتم

یادمه همسرم اون موقع که تلویزیونهای ال ای دی تازه اومده بود رفت یکی که خیلی بزرگتر از تلویزیون قبلیمون بود خرید

من کلی غر زدم که میخواستیم چیکار اینو همون قبلیه خوب بود

بابا اسرافه!!!

الان که دارم مینویسم باورم نمیشه انقدر محدود فک میکردم و نمیخواستم چیزای بهترو.

وخلاصه به این منوال گذست تا اینکه همسرم درامدش کمتر وکمتر شد و به جایی رسید که ما گاهی برای خرید یه چیزای ساده اولویت بندی میکردیم که کدومش واجبتره فقط نگا میکردیم چی ارزونتره

البته این ماجرا بخاطر باورهای مخرب همسرم هم بود و فقط جذب من نبود .

یادمه دلم برا اون روزا که میگفت بیا این کارت برو هرچی میخوای بخر تنگ میشد وبه خودم میگفتم بالاخره اوضاع درست میشه و وقتی همه چیز خوب شد دیگه میدونم چه جوری خرج کنم و از پولم لذت ببرم.

تا اینکه خداروشکربا قوانین جهان و استاد آشنا شدم و دیگه کلا دیدم به همه چیز یه تغییر اساسی کرد.

البته چون همسرم هنوز به این دنیای زیبا ورود نکرده پول مثله یویو شده تو زندگیمون هی بالا و پایین میشه ولی بازم خدارو صدهزاربار شکر از اون وادی در اومدیم ودیگه من تقریبا یاد گرفتم که دیگه برا خرید به قیمتا نگاه نکنم وکلا خیلی بهترشم .

تو رابطم منی که منتظر بودم یه حرف از دهن همسرم دربیاد و مثله وحی منزل به جان و دلم مینشست حالا خیلی راحت نه میگم مخالفت میکنم اگه با نظرم همخوانی نداسته باشه وخلاصه انقدر براخودم و خواسته هام ارزش قایل شدم که برام مهم نیست دیگران چی میگن حتی همسرم خوشش میاد یا نه

راحت اظهارنظر میکنم و

من اولویت خودم شدم.

در مورد حس قربانی شدنم که انقدر مثال دارم و همه زندگی بعد از ازدواجم با این حس پر شده بود که اصلا دلم نمیخواد این افکاری که مدتهاست سعی کردم فراموش کنم و با خودم حملشون نکنم رو دوباره مرور کنم و خاطره هاشو بیاد بیارم چون شرایط خیلی بدی بود و با یادآوریش واقعا حالم بد میشه و نمیخوام این اتفاق بیفته

فقط اینو بگم که با باورهایی از این دست که

یه زن خوب بود باید بسوزه و بسازه

من حدود 15 سال خودمو قربانی شرایط کردم سکوت کردم و هربار با اینکارم مثله ادمی که تو باتلاق گیر کرده باشه بیشتر و بیشتر فرو رفتم

همش فک میکردم هرچی بیشتر تحمل کنم صدام درنیاد راضی باشم عزیزترم و بیشتر دوستم دارن درحالیکه میدیدم بقیه که اینطور نیستن حرفشون رو میزنن و خلاصه اینکه کوتا نمیان

عزیزترن و بیشتر بهشون احترام میزارن

و این بیشتر منو عذاب میداد

که این احترام حق منه وهمش میگفتم آخه چرا

چرا منکه اینهمه باهاشون راه میام جواب منفی میگیرم

ولی دیگه انقدر اینکارو کرده بودم که فک میکردن وظیفمه و اگه میخواستم یه ذره خودمو عوض کنم هزارماجرا درست میشد

ودیگه داستم تو این باتلاق غرق میشدم

که خدا دستم رو گرفتو نجاتم داد

البته اینم خودم بخدا گفته بودم که خدایا ادمای اطرافمو عوض کن دیگه خسته شدم

ووقتی جرات کردم که مهاجرت کنم همه چیز عوض شد خداروشکر.

اینم بگم من این ماجراها رو با خانواده همسرم داشتم چون با اونا زندگی میکردیم و اونام یه ادمای خاصی بودن واقعا خاص وعجیب و من میخواستم همسرم میون من و مادرش گیر نکنه

هی خودمو فدا کردم و هی با سکوتم با خودخوریام اوضاع و بدو بدتر کردم براخودم.

خداروشکر که من عوض شدم با این دنیا آشنا شدم اولویت های زندگیم تغییر کردن و خلاصه

اینکه انقدر خودمو دوست دارم که به هیچ عنوان حاضر نبستم به گذسته برگردم یا برا اینکه رابطه زناشوییم حفظ بشه( چون الان تو یه مدار نیستیم)

من کوتا بیام

من خودمو بیارم پایین

من از خواسته هام بگذرم

و دریک کلام از این مدار خارج شم تا با همسرم باقی بمونم.

اینم سپردم بخدا وامیدورام که اونم هدایت بشه چون میدونم که اگه نشه چه اتفاقی میفته.

واز خدا خواستم انقدر به خودم ثروت بده که اگه بخوام با کسی بمونم فقط بخاطر خودش باشه بخاطر خصوصیات مثبتش بمونم نه از سر بی پولی.

خیلی ممنون استاد عزیزم برای اینکه با اشتراک گذاشتن دانشتون به ما باعث شدین بفهمیم واقعیتها چی هستن و با تلاشمون سعی کنیم بهتر وبهتر بشیم وزندگی زیباتری رو براخودمون رقم بزنیم

خدایاشکرت خدایاشکرت خدایاشکرت