درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

نکات مثبت من و خدا 2.2.1402:

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته ی نازنین

امروز وقتی این فایل رو گوش کردم ذهنم منو برد به زمانی که با همسرم تخته نرد بازی میکردم حرفای شما دقیق برام خاطرات اونموقع رو مرور میکرد،همین مروز باعث شد یه الگوی یکسان توی خیلی از اتفاقات پیدا کنم

هر وقت می‌اومدید یه فایل میزاشتید و میگفتید فلان اتفاق برام یه درس داشت که گفتم فایل بگیرم برام جای سوال بود چطوری استاد این درس ها رو پیدا میکنه چرا اتفاقات برای من درس ندارن چرا من حالیم نمیشه

اما امروز مرور این اتفاق خیلیی بهم کمک کرد قانون رو بهتر درک کنم

من یه چیز خیلی مهمی رو متوجه شدم

همیشه میگفتید این احساس شماست که فرکانس رو می‌فرسته احساس خوب داشته باشی نتایج خوب و احساس بد نتایج بد

منم با خودم میگفتم فهمیدم باید همیشه مثبت فکر کنم و…

زمانی که با همسرم تخته بازی میکردیم همسرم شروع می‌کرد به کری خونی همین کار تمرکز منو می‌گرفت من خیلی وقتا بود میخواستم برنده شم ولی تاس آخر همسرم همه چیز رو عوض می‌کرد و تو اون بازی میباختم یادمه وقتی شرایط اینطور میشد به خودم میگفتم آرامشت حفظ کن از خدا کمک میخواستم و مدام میگفتم خدایا کمک کن ببرم بعد میباختم تو دلم میگفتم هر چقدرم خدا رو هر جا صدا کنم صدامو نمیشنوه

حالا که فکر‌میکنم من خدا رو صدا میکردم و گفتگو ها رو هم به ظاهر مدیریت میکردم ولی احساسم رو نه !

احساس من بد بود ،نگران بودم،نگران نتیجه

نگران برد همسرم ،نگران ضایع شدن

اصلا باخت رو دوست نداشتم خودمو خیلی درگیر بازی میکردم خیلی به نتیجه برد می‌چسبیدم،خیلی حرص میزدم فکر میکردم اگه برنده شم دیگه چی میشه چه حالی میده

کل لدت بازی رو به حرص خوردن میگذرونیم اگه همسرم تاس مینداخت که خوب بود و میتونست باهاش حرکت خوبی بزنه خدا خدا میکردم که اون فرصت رو نبینه ،اگه میدیدم به برد نزدیک استرس میگرفتم ،حسادت میکردم به تاس هایی که می‌آورد

وقتی هم که میباختم میگفتم تو خوش شانس بودی همش تاس های جفت آوردی

همسرم میگفت بابا تاس آوردم ولی مهم حرکت دادن منم هست قبول نمیکردم

وقتی چند بار پشت هم می‌بردم یه حس عذاب وجدان داشتم همسرم رو که پکر و ناامید میدیدم خودمو مقصر میدونستم اگه میتونستم حرکت خوبی بزنم نمیزدم که جریان بازی به نفع اون بشه تا اونم خوشحال بشه

یعنی این لیاقت رو در خودم نمیدیدم که چند بار پشت هم برنده بشم اگه کلا تو هر چند بار که بازی میکردیم همش من برنده میشدم که دیگه اصلا عذاب وجدان هم میگرفتم

وقتی این موضوع رو مرور کردم دیدم چقدر این الگو توی زندگی من تکرار شده

چند سال پیش وضعیت مالی مون به نسبت قبل خیلی خوب شده بود و داشتیم پیشرفت خوبی میکردیم ولی من همش ته دلم یه عذاب وجدانی بود چون وضعیت مالی خواهرم از من پایین تر بود دلم نمیخواست برای خودم چیزی بخرم چون نگران بودم نکنه خواهرم ناراحت شه اون نمیتونه بخره

احساس عدم لیاقت میکردم و همین موضوع باعث شد ما پسرفت کنیم آنقدر این احساس در من شدید بود که چرا من باید پیشرفت کنم در صورتی که اطرافیانم وضعیت خوبی ندارن

و کم کم این نعمت ها ازم گرفته شد

و من حس قربانی بودن داشتم مدام دنبال یه مقصر بودم که چرا شرایطمون بد شد

همش تقصیر دولت و تورم و…..

داشتم فکر میکردم اگر زمانی که بازی میکردم فارغ از اینکه نتیجه چی میشه از اون لحظه لذت می‌بردم چقدر عالی میشد همه چیز

این الگو تو خیلی از جنبه های زندگیم هست و یاد آوری این بازی خیلی بهم کمک کرد بهتر درک کنم وقتی میگید در لحطه زندگی کن و لذت ببر یعنی چی

وقتی میگید ذهنت رو کنترل کن و احساست رو خوب نگه دار یعنی چی

من اگه تو بازی به جای حسادت کردن به طرف مقابلم تمرکزم رو میزاشتم رو خودم رو بهتر بازی کردن نتیجه ی خوب خود به خود برام می‌اومد

اگه سعی می‌کردم زمانی که بازی به نفع من نیست احساسم رو واقعی نه الکی خوب نگه دارم و لذت ببرم و فارع از نتیجه برد و باخت بازی کنم چقدر بازی کردن لذت بخش تر میشد

این تجربه رو تو بازی با پسرم داشتم وقتی باهاش منچ بازی میکردم برام مهم نبود ببرم یا نه مهم این بود با پسرم کیف کنیم و لدت ببریم و چقدر برام لدت بخش میشد همون لحظات

تو زمان مدرسه درسم خیلی خوب بود و اگه نمره ی خوبی میگرفتم وقتی میدیدم دوستام نمره هاشون تو اون امتحان بد شده اولش یه عذاب وجدانی میگرفتم ولی حالا که دقت میکنم خیلی زود کنترل ذهنم رو به دست میگرفتم و مدام با خودم میگفتم تو تلاش کردی نتیجه ی تلاشت رو دیدی اونا حتما تلاش نکردن و همین گفتگو ها باعث می‌شد دیگه عذاب وجدانی نداشته باشم و همین باعث می‌شد همینطور تا آخر سال خوب پیش میرفتم و نمراتم عالی میشد

یه نکته ی خیلیی مهمی که مریم جون بهش اشاره کردند و من از وقتی دارم به این سبک پیش میرم حسم خیلیی خوبه

دیدن نتایج کوچیک و پیشرفت کوچیک

من همیشه وقتی اسم نتیجه میاد فقط نتایج بزرگ تو ذهنم میاد

ولی وقتی دیدم مریم جون گفت من اولش راکت دستم نگرفته بودم همین که گرفتم گفتم موفقیت اولش نمیتونستم عکس العملی نشون بدم ولی دفعه بعد وقتی تونستم عکس العمل نشون بدم گفتم همین موفقیت

من چند روزی میشه از وقتی دوره عزت نفس رو گوش می‌کنم تصمیم گرفتم برای کوچکترین پیشرفتی خودمو تحسین کنم قبلل جوری بود که فقط داشتم برای کوچکترین خطایی خودمو تخریب میکردم

اما الان وقتی هر روز سعی میکنم نکات مثبت اون روز رو بنویسم یه پیشرفت میدونم

تا همین چند هفته پیش اسم اینو اصلا موفقیت نمیزاشتم میگفتم من وطیفه ام که شکر گزاری کنم ولی همین که منی که توجه ام از صبح تا شب رو منفی بود قدمی برداشتم برای توجه به نکات مثبت یعنی تعییر یعنی پیشرفت

استاد میخواستم یه نکته هم بگم که الان که دقت کردم برای من یه پیشرفت

زمانی که میخواستم کامنت گداشتن رو شروع کنم خیلی ترس داشتم چون کیفیت کامنت های این سایت خیلی بالا بود و درک من پایین

وقتی میدیدم بچه ها آنقدر قشنگ کامنت می‌نویسن میگفتم عمرا من بتونم اینطوری آنقدر قشنگ کامنت بنویسم 40 روز از عصویتم تو سایت میگدشت که سفرنامه رو شروع کردم خوب یا بد متعهد بودم هر روز کامنت بزارم آروم آروم جوری شد که زمانی که کامنت میزاشتم حس میکردم اینجا تنها جایی که نه مسخره میشم نه قضاوت

اعتماد به نفسم رفت بالا

سریال زندگی در بهشت رو شروع کردم و برای هر قسمتی که میدیدم کامنت میزاشتم

اما وقتی فایل جدید میومد تو سایت من یهدترسی سراغم می‌اومد نمیتونستم کامنت بزارم چون تو فایل های قبلی کامنت بچه ها بود اونا رو میخوندم و ایده میگرفتم گفتم باید خودمو به چالش بکشم استاد فایل جدید که گداشت قبل اینکه کامنت ها ثبت بشه من باید درکم کامنت بزارم وقتی چند تا فایل قبل کامنت گداشتم نمیدونید چقدرم حسم خوب بود این یه ترس کوچولو بود ولی به حدی اعتماد به نفسمو برد بالا که الان میتونم هر فایل جدیدی اومد رو سایت کامنت بزارم به این فکر میکنم که اگه پا رو ترس های بزرگم‌بزارم چه نتایجی برام حاصل میشه

در مورد حس قربانی شدن

من همیشه تو زندگیم مخصوصا مادر شدنم حس قربانی داشتم

فک‌میکردم کل زمان من گرفته شد من هیچ وقتی ندارم برای خودم صرف کنم

مدام به همسرم احساس گناه میدادم

از سختی های بچه داری به همه میگفتم که حس ترحم اونا رو جلب کنم که چقدر داری سختی میکشی ولی از وقتی فهمیدم با این کار دارم اتفاق های نادلخواه بیشتری رو وارد زندگیم میکنم تصمیم گرفتم رفتارمون تغییر بدم

هر جا میخام شروع کنم به غر و گلایه سریع یه زنگ میخوره تو ذهنم قرار نیست کسی بفهمه مشکلت رو حرفی نزن که ناخواسته بیشتر وارد زندگیت میشه

مدام این گفتگومیاومد تو ذهنم که بگو بزار مادرت ،همسرت،کلا اطرافیانت بفهمن داری چه عدابی میکشی

از همین قانون استفاده کردم و یهدنتیجه خوب چند روز پیش رقم زدم

من چندین سال دچار سرگیجه های بدی میشم که چند روز پیش دوباره سرگیجه هام شروع شد وقتی تو این شرایط قرار میگرفتم مدام از حال بدم به همسرم میگفتم همسرم هم عکس العمل خاصی نشون نمی‌داد این باعث می‌شد بیشتر حرص بخورم از شرایطم به مادرم میگفتم به دوست به هر کسی که میشد ،همه هم میگفتن وای خیلی بد با بچه کوچیک و فلان

ایندفعه گفتم به هیچ کس حرفی نمیزنم ذهنم آنقدر نجواومیکرد دیونه بگو حالت بد بزار بفهمه حالت خوب نیست

ولی تا میخواستم حرف بزنم حرف استاد صدای استاد می‌اومد تو ذهنم وه زیپ دهنتو بکش سکوت کن

اصلا هنوزم باورم نمیشه بدون اینکه دکتر برم حالم خوب شده خدایاتاا شکرتتتت

واقعا که ما خالق زندگیمونیمم اونم لحظه به لحظه

من فقط امروز لدت ببرم کاری نداشته باشم به فردا

وظیفه ی من لدت بردن از امروز

فکر کردن به همین موضوع باعث میشه کمتر به خودم سخت بگیرم و لذت ببرم از هر چیزی که تو اطرافم هست

استاد عزیزمممم

هزاران بار ازتون ممنونم باید بارها این

فایل رو گوش کنم آنقدر که درس داره برام

از خدامیحام فقط گوینده ی حرفای خوب نباشم عمل کنم به این اگاهی های ناب