live | استفاده آگاهانه از قدرت تجسم خلّاق

به نام الله مهربان

سلام و درود بی پایان بر شما استادعزیزومریم جان

سپاسگزارم از لطف بی نهایت شما مریم جان که همیشه پا به پای استاد بهترین آگاهی های نابی که به استادعزیز الهام میشه رو باعشق در اختیار دانشجوهای این سایت مقدس میذارید

استادجان کی گفته که این فایل از لحاظ کیفیت تصویر قابل قبول نیست،شما همین صدای دلنشینتون برامون کافیه که هزاران هزار آگاهی ناب درش نهفته و اگه میلیاردهامیلیارد این صحبتهای گوهربارتون رو گوش فرابدیم هربار یک چیز جدید و آگاهی دهنده ی پرمحتوا بهمون گفته میشه

چقدر از این فایل و جلسات قدم دوم من اشکها ریختم و در یک برهه ای اززندگیم که یادم میوفته چقدر از قدرت تجسم به ضرر خودم استفاده کردم و خیلی از جاها هم به نفع و خیرخودم استفاده کردم

استاد جان هنوز نتونستم اون سپاسگزاریی که از شما به گردن من هست به جای بیارم،مخصوصا در دوره ی دوازده قدم که اون قدر آگاهی های هر جلسه زیاده که به جرأت میتونم بگم هر جلسه بیش از یک ماه زمان میبره تا به صورت بنیادین در ذهن رشد کنه،و من خیلی وقتا اونقدر نجواهای شیطاان تو ذهنم غلبه میکنه که متأسفانه از مدار درک وشنیدن جلسات دوازده قدم بیرون میام،ولی وقتی یک مدت به صورت متعهدانه به آگاهی های اون جلسات عمل میکنم درهایی از نعمتو ثروت وارد زندگیم میشه،ولی بازهم متأسفانه اونقدر در بخشی از موضوعات زندگیم احساس بی لیاقتی بهم دست میده که فکر میکنم نباید تااین حد خوشبختی رو احساس کنم،چون وقتی به زندگی آدمای دورواطرافم نگاه میکنم و میبینم چقدر زندگی پر دردورنجی رو دارن تحمل میکنن،با یک احساس ترحم و دلسوزی دوباره من هم از مدار این اگاهی ها خارج میشم و اون زندگیی رو که مد نظرمه ازش دور میشم

اما درمورد تجسم میتونم هزاران مثال بزنم که چه وقتایی به ضررم تجسم کردم و چه وقتایی به نفع خودم…،من همیشه اول آشناییم بااین آگاهی ها،آروزوم این بود که آدمایی که هرلحظه از اخلاقو رفتارمن درجهت نفع خودشون سواستفاده میکردن یه معجزه ای میشد که دیگه ماه ها چشمم به چشمشون نیوفته و اون سواستفاده ای که هربار به یک طریقی ازمن میشد دیگه خاتمه پیداکنه و انقدر تو هرموضوعی اززندگیم نخوام انقدر خودمو ثابت کنم و قسمو آیه بخورم که من اونی که فکر میکنید نیستم

از وقتی که فهمیدم چقدر دارم عمرمو صرف این میکنم که خودم به دیگران ثابت کنم و اونها رو ازخودم راضی نگهدارم،اومدم تاحدود نسبتا خوبی این دیدگاه رو با رنگ سفید پوشش دادم،و همیشه تجسم میکردم که دارم تو تنهایی خودم به این اگاهی های ناب الهی گوش فرامیدم و یک ارامش بی نظیری وجودمو فراگرفته،اونققدر این فضا رو تجسم میکردم،که الان رسیدم به نقطه ای در زندگیم که به جرأت میتونم بگم حدود هشتاد درصداز اون آدمهایی که درهرلحظه منتظر بودن منو ببینن و یک طعنه کنایه ای بهم بزنن،اونها رو شاید در ماه یکبارم نبینم و بیشتر اوقات زندگیم رو دارم در تنهایی خودم سپری میکنم،همسروفرزندم هم به طرز عجیبی انگار که رام این شرایط من شدن و همیشه در تلاشند که این تنهایی رو برای من فراهم کنند،چون میبینن هروقت تنهاهستم آرامش فوق العاده ای دارم

اون موقعا برام مهم بود که کسی بیمار میشه یا عمل جراحیی انجام میده،حتما به عیادتش برم،چون برام مهم بود که منو به عنوان یک آدم دلسوز بشناسند،الان به نسبت خیلی خوبی دارم رو این موضوع کار میکنم که دیگه از نزدیکترین افراد برام مهم نباشه که داره چه شرایط سختی رو متحمل میشه،چون دیدم نتیجه توجهاتم رو به موضوعات بیماری های دیگران،و تجربه کردن اساس اون بیماریهاوومشکلات درزندگیم….

دیدم که هرچقد به عیادت اینو اون رفتم و خواستم به عنوان یک انسان دلسوز تر از مادر در کنارشون باشم،نه تنها هیچ جایی پیدا نبود بلکه هربار یک وظیفه ی مهم میدونستن که به فلان نفر هم باید زنگ بزنم و جویای حال و شرایط نامساعدش باشم

من اومدم از یجایی به بعد این زنجیره رو قطع کردم،هرچند که خیلی نجواها رو به سختی خاموش میکردم،اما بلاخره تونستم از یک آدمایی که بهم نزدیک بودن و شاید ازم انتطار داشتن که جویای حال بیمارگونشون باشم و برای اونها دلسوزی کنم،شروع کردم و خیلی شجاعانه تونستم بر این ترسم که همون بد قضاوت شدنم توسط دیگران هست غلبه کنم

و دیدم که دلیل نود درصد پیشرفت نکردن من تو زندگیم وخارج شدنم از مدار این آگاهی ها بخاطر همین موضوعه که عیادت بیمارای دوراطرافم شده یک عادت روتین برای من توزندگیم و به طرز بیمارگونه ای نمیتونستم این رفتارمو ترک کنم،و ازیجایی به بعد فهمیدم که انگار قرار نیست این عیادتها تموم بشه و هربار هر نفری تو دوستوآشنا به یک بلاوومصیبت عجیب غریبی مبتلا شده که هربارهم انتظارات بیشترمیشه که بیشتر جویای حالشون بشیم

بهرحال این دیدگاهم رو هم خداروشکر تونستم تاحدود نسبتا زیادی تغییربدم و رسیدم به جایی که تنهایی باخودم یکی از لذتبخش ترین اوقات زندگیمه،و دیگه برام مهم نیست که آدما قراره منو به چه شکل قضاوت کنند،همین که دلم به این آگاهی ها قرصه و دیگه احساس تنهایی بهم دست نمیده و هربار آرامشم بااین اگاهی ها بالاتر میره انگار که یک احساس سیری ناپذیر از درک این آگاهی ها بهم دست میده و دوست ندارن این آگاهی ها رو باهیچ دوستو فامیلی عوض کنم

اونقدر از لحاظ درونی به ارامش رسیدم،که وقتی خانوادم منو میبینن،اونقدر حالمو درک نمیکنند که فکر میکنند من دچار افسردگی شدم که ترجیح میدم تنهاباشم تااین که توجمع آدمای دری وری باشم و خنده هایی که از سر تمسخر دیگران بر لبم جاری بشه،واقعا یک چیزه بیهوده ای میدونم و نمیخوام واقعا نمیخوام تو اینجور جمع ها حضور داشته باشم

دیگه برام مهم نیست قضاوت اطرافیانم

دیگه برام مهم نیست که بگن این دختر چقدر تنهاست

دیگه برام مهم نیست قضاوت خانوادم درمورد من

دیگه برام مهم نیست چقدر تیپوقیافم همرنگ جامعه نباشه و یا لباسای گرون قیمت نپوشم،اون چیزی که باهاش راحتم میپوشم نه اون چیزی که فقط دیگران بپسندن

دیگه خیلی آدما رو توزندگیم تو ذهنم بت نمیکنم،اون موقع بعضی از قضاوت آدمارو انقدر تو ذهنم بت میکردم که ساعتها تو ذهنم بااون ادم کلنجار میرفتم و تجسم میکردم که چجوری اونو قانع کنم که ازم دلخور نشه و خودمو ثابت کنم که من آدم بدی که تو فکر میکنی نیستم

خیلی خیلی قدرت تجسم درهرلحظه جواب میده و واقعا اگه خوب دقت کنیم خواهیم فهمید که مادرهرلحظه داریم تجسم میکنیم،و من حتی با شنیدن این آگاهی ها،بازهم ناآگاهانه خیلی از شرایط زندگیم رو به ضررخودم خلق کردم،چون اونقدر باورهای گذشته درمن ریشه دار شده که واقعا سوزوندن بعضی از ریشه ها کار خیلی سختیه،و یک جهاد اکبر نیازه که از لحاظ ذهنی روی اونها کار کرد،و حتی از لحاظ عوامل بیرونی هم باید خیلی شجاعانه رابطت رو باخیلی از آدمای نزدیکت کات کنی تا بتونی به صورت صد در صد این اگاهی هارو بپذیری و بهشون عمل کنی

اما در کل خیلی دارم سعی میکنم که ازهرزاویه ای باشنیدن این اگاهی های ناب الهی به ذهنم حمله میکنم،جوری که بعضی وقتا کم میارم و اشکم سرازیر میشه،انقدر که به خودم سخت میگیرم که به تموم این اگاهی ها عمل کنم،چون بازهم این نجواها تو ذهنم میچرخه که سی سال از عمرم رفت و اگه نتونم به تموم این اگاهی ها عمل کنم و نتونم ازخودم یک شخصیت درستی بسازم چی…و همین شخصیت کمالگرایانه گاهی وقتا منو ازمسیر ناامیدمیکنه و آیه ی نمیشود بر ذهم جاری میشه

استادجان اونقدر این آگاهی ها توی سایت فراوان هست که واقعا آدم نمیدونه از کدوم فایل یاکدوم اگاهی شروع به شنیدن و عمل کردن باشه،واقعا این سخاوتمندیتون در ترویج یکتاپرستی و توحید و این قوانین ثابت بدون تغییرخداوند،تحسین برانگیزه و بی نهایت بار ازشما و مریم جان سپاسگزاریم،که بهترین الگوی یک خانم و یک آقا برای هر فردی تو جهان شدید تا هرکسی باانتخاب الگویی مثل شما جهان رو جای بهتری برای زندگی کردن بکند

اونقدر کامنتهای دوستان برقلبو جان میشینه که این چندروز ترجیح دادم تجربه های دوستان عزیزولیاقتمندم رو بخونم تااینکه بخوام بنویسم

هرچند که این نوشتن چقدر بهم کمک میکنه که بیشتر در زمان حال باشم و بیشتر خودم رو رشد بدم،اما خوندن تجربیات دوستان واقعا یک انگیزه ی فوق العاده ای به ادم میده تا بتونیم این تغییرات رو درزندگیمون جدی بگیریم و بیشتر ازین اگاهی ها استفاده کنیم برای رشدو پیشرفت بیشترمون در تموم جنبه های زندیگمون….

خداروشکر برای این فرصتی که فراهم شد تابتوانم از اگاهی های ناب این جلسه ی گوهرباز استفاده کنم و یک تشکر ویژه از مریم جان میکنم که همیشه برای این سایت مقدس بهترین تلاش رو انجام دادید

عاشقتونم و درپناه ایزد منان میسپارمتون