live | استفاده آگاهانه از قدرت تجسم خلّاق - صفحه 42 (به ترتیب امتیاز)

با نام و یاد خدا

خانه تکانی ذهن گام بیست و ششم

استاد عزیزم، خانم شایسته دوست داشتنی و دوستای خوبم سلام

از زمانی که قدرت نوشتن کامنت و الهاماتی که در حین نوشتن کامنت میشه رو درک کردم واقعا سعی میکنم برای تمامی فایلها به اندازه درک و توانم کامنت بذارم و این معجزه میکنه. خدایا کمکم کن تا توی این کامنت هم درک بهتری داشته باشم.

با وجودی که من دوره دوازده قدم رو چند بار کار کردم، اما اعتراف میکنم منم جز افرادی بودم که فکر میکردم تجسم یعنی توی شرایط خاصی بشینی و شمع و عود روشن کنی و خیلی تمرکزی چشمات رو ببندی و تجسم کنی و خب هیچ وقت باهاش ارتباط برقرار نکردم تا الان این فایل رو دیدم.

یعنی استاد چقدر درست میگید که شماها خیلیاتون حرفای من رو نمیفهمید تا زمانش برسه. میدونید همین باور چقدر به ما کمک میکنه تا آرام تر باشیم؟ تا دست از تقلا برداریم؟ چه برای اینکه بقیه حرف ما رو بفهمن چه خودمون بخوایم چیزی رو درک کنیم. و اصلا در مورد یادگیری مهارتها هم همینه. خیلی چیزا رو اولش نمیتونیم درست انجام بدیم اما باید پیش بریم تا جا بیفته.

کل زندگی مثل یه کوه خیلی خیلی عظیمه که قراره بریم ازش بالا و نمیتونیم با زور زدن و فشار آوردن یه روزه خودمون رو به بالای قله برسونیم. اما هر چی میریم بالاتر، آماده تر میشیم، ورزیده تر میشیم و تصویر کامل تری از پایین کوه میبینیم و مراحل قبلی برامون راحت تر میشه.

من که با زور و تقلا هم با تجسم ارتباط برقرار نکردم چون اصلا فهم درستی ازش نداشتم. الان دوزاری قشنگ افتاد که بابا تجسم همون کنترل ذهن و تمرکز بر نکات مثبت و کنترل آگاهانه کانون توجهه. همون صلاته. همین که من به جای فکر کردن به ناخواسته هام به خواسته ها فکر کنم. حتی نوشتن در مورد خواسته هام، یا دیدن ویدیوهایی که بهم حس عالی بده و منو تو فرکانس مناسب قرار بده مثل سریال سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت، یا تحسین داشته های بقیه اینا همه تجسمه. اینا همه ما رو در فرکانسی قرار میده که ذهنمون رو ببریم به سمت خواسته ها و به جهان بگیم چی میخوایم. و دیگه فقط این میمونه که ما با کدوم شکل تجسم کردن بیشتر ارتباط برقرار میکنیم.

گام اول هم که برای قدم گذاشتن در مسیر درست پذیرش مسئولیت 100٪ زندگیمونه.

حالا اگه من پذیرفتم این موضوع رو و در شرایط ناخواسته هستم، پس میدونم که این شرایط رو هم خودم ایجاد کردم. پس میتونم این شرایط رو به سمت شرایط مطلوب تغییر بدم. به چه شکل؟ با تجسم و تمرکز به خواسته ها. چون من دیگه برگی توی باد نیستم که باد هر جا خواست من رو ببره. من کنترل دارم روی ذهنم و روی زندگیم. میتونم باورهام رو تغییر بدم. میتونم فرکانس ارسالی به جهان رو تغییر بدم. من واکنش نمیدم به اتفاقها بلکه خلق میکنم و میتونم طی یه روند تکاملی هر روز بهتر و بهتر بشم.

در مورد بحث تنهایی، بازم اعتراف میکنم که من اون اوایل که شروع کردم به کار کردن روی فایلها خیلی تنها شدم. یعنی هیچ دوستی نداشتم (البته هنوزم ندارم). اما اون زمان خیلی احساس خوبی به این قضیه نداشتم و یادمه از خداوند میخواستم که دوستهای هم مدار سر راهم قرار بده و هر روز تو ستاره قطبی مینوشتم. یه بار ایمیل زدم به استاد که جلساتی ترتیب بدن تا بچه هایی که تو ایران هستن ببینن همدیگه رو. حتی یه بار به خانم فرهادی زنگ زدم و ایشون هم گفتن استاد همچین کاری نمیکنن. اون زمان خیلی حرف زدن رو دوست داشتم. فکر کنم همه بچه های سایت این مسیر رو گذروندن که تو یه مقطعی خیلی دوست داریم حرفای قشنگ بزنیم اما هر چی میگذره میل به حرف زدن کم و کمتر میشه و دوست داری ساعتها بشینی یه جا و فکر کنی به قوانین، با خدای خودت صحبت کنی، رو باورهای خودت کار کنی.

چقدر زیبا میشه قانون رو در همین کبوتر با کبوتر باز با باز تو زندگیمون مشاهده کنیم. من حتی نزدیکترین عضو خانواده ام دقیقا به همین شکل از زندگی من جدا شد. مهم نیست چه رابطه خونی با هم داشته باشیم، مهم اینه که همونطور که جهان فرزند نوح رو ازش جدا کرد، هر کسی رو که در مدار ما نباشه از زندگی ما جدا میکنه. خداوند انقدر آدمهایی رو از زندگیم دور کرده که الان فقط میگم خدایا شکرت. جهان کارش رو عالی انجام میده.

افرادی که من الان باهاشون تو محیطهای مختلف برخورد میکنم به هیییچ عنوان با افرادی که قبلا میدیدم شباهتی ندارن. حتی یه مورد جالبی که جدیدا اتفاق افتاد، تو کلاس نقاشی یه فردی بود که خیلی قدیمی تر از من بود و رفتارهاش خیلی خوشایند نبود. باورتون نمیشه اما یه دعوا تو پیش اومد و بعد از اون دیگه نیومد (جالبه که منم روز دعوا نبودم انقدر که قانون مدارها داره خوب عمل میکنه). الان انقدر محیط کلاس خوب و آروم شده و همه بچه ها عالی و یه دست و صمیمی هستن. خدایا شکرت.