live | رعایت قانون تکامل = هموار شدن مسیر رشد

با نام و یاد خدا

خانه تکانی ذهن گام دوازدهم

استاد عزیزم از اینکه تکامل رو همیشه به ما یادآوری میکنین ازتون ممنونم.

فهم مطلب راحته اما در عمل اعتراف میکنم که ذهن چموش رو سخت میشه رامش کرد.

یکی از مکالمات هر روزه من با ذهنم اینه: اون آدم سالهاست تو این کاره، تو هم باید تکاملت رو طی کنی و برسی به اونجایی که این آدم الان هست.

چون ذهن همیشه میخواد به ما استرس بده و ما رو به هول و ولا بندازه.

و منی که قانون تکامل رو میشناسم باید این ذهن رو قانع کنم.

واقعا ذهن نقش بچه سرتقی رو داره که هی حرفش رو تکرار میکنه، و من مثل والد عاقل و صبور باید مدام براش توضیح بدم که بچه عزیزم قانونی هست به نام قانون تکامل. باید دوره ابتدایی رو بگذرونی، جمع و ضرب و تقسیم رو یاد بگیری، معادلات رو حل کنی تا برسی به انتگرال.

حتی گاهی تو درک مفاهیمی که شما توضیح میدید هم یه جاهایی ذهنم قفل میکنه. اونجاست که میفهمم درک اون مطلب مال چند مدار بالاتره، اما ذهنم گیر میده که نه تو اگه این یکی رو نفهمی پیشرفت نمیکنه و من باز باید براش توضیح بدم که اگه تکامل رو درست طی کنی میری به مدارهای بالاتر و درکت بیشتر میشه، الان وقتش نیست.

یا بازم میاد نتایج دوستانم رو میبینه و مقایسه میکنه و میگه ببین اینا دارن چقدر خوب رو خودشون کار میکنن. بازم باید تکامل رو بهش یادآوری کنم.

من فکر نمیکنم روزی بیاد که ما بتونیم بگیم تکامل رو به درستی فهمیدیم و به درستی داریم اجراش میکنیم. چون شیطان همیشه از این راه به ما حمله میکنه. اما ما میتونیم هر بار دستش رو بخونیم و تو قانون ماهرتر بشیم.

و قانون تصاعد هم بسیار برام جالب بود. وقتی به دور و اطرافم نگاه کردم و افراد موفق رو دیدم، متوجه شدم همشون تا یه جایی پیشرفت محسوسی نداشتن و یهو ترکوندن. اینجا جاییه که همه میگن طرف شانسش گل کرد و دیدی یهو چه پیشرفتی کرد؟

من باید تکاملم رو با احساس خوب طی کنم و ظرفم رو آماده کنم.

سوت زنان از توی جاده جنگلی پیش برم به سمت اون دودی که از دور میبینم و از مسیر لذت ببرم و یهو میبینم رسیدم به اون کلبه جنگلی که دودکشش رو از تو جاده میدیدم و یه نهر که از وسطش رد میشه و مرغ و جوجه های قشنگی که توش زندگی میکنن و هزار تا نعمتی که توی کلبه در انتظارمه.