live | رعایت قانون تکامل = هموار شدن مسیر رشد - صفحه 43 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای بخشنده مهربان

سلام استاد عزیز و خانم شایسته عزیز و دوستان حاضر در این پروژه خانه تکانی

وقتی این فایل پلی کردم و دیدمش در مرحله اول مقاومت احساس کردم تا بعد از اینکه تموم شد واقعا حس کردم یه مقاومتی اینجا وجود داره بقیه فایلا هم مقاومت داشتما اما این یه جور حس میکردم

بعد از تموم شدن فایل ادامه داشت مقاومت تا اینکه از یه جایی دیگه حسم خوب شد بهترم شدم احساس کردم یکم لطیف تر شدم

من از دیشب تصمیم داشتم که امروز علاوه بر فایل گام دوازده یه گام دیگه هم گوش بدم که که گام یازده توی ذهنم بود چون مطالب اون قائلم خیلی عالی بود اما حس گفت این فایل بذارم یه هفته گوش بدم

و کامنتها رو بخونم که به امید خدا امروز هم صبح به عنوان گام 12 دیدمش و هم امروز بعدظهر دوباره این فایل با دقت نگاه کردم

از اونجا که میدونم من در اعماق وجودم درگیر ناامیدی هستم نسبت به هدفم از اونجا که الان نیم فصل اول لیگ برتر هفته سومش تمام شد و کمتر از 10 روز دیگه نقل و انتقالات لیگ 1 تموم میشه خیلی بشدت تحت فشار هستم و از پارسال هم این فکر که نمیرسی طول میکشه نمیتونی و از اونور این فکر که باید حتما امسال لیگ برتر باشی حتما اولین بازیتو بکنی و گلم بزنی مثل یه سایه همراهم بوده همیشه و واقعا اذیت شدم اذیت واقعی یعنی من أین همه تمرین کردن و دویدن و… انگار نه انگار هنوز که هنوز خودم در حد لیگ استانی میبینم در حالی که اراده من عجیب غریب بود توی این تابستون

خلاصه اینکه ناامیدی درونم فکر میکنم ارتباط مستقیمی داره با متوجه نشدن یا درک نکردنم از مفهوم اصلی تکامل که استاد عباسمنش با تکیه بر اون مسیرهای لذت بخشی طی کرده و اصلا زجر نکشیده فقط بخاطر اینکه یه مسیر درست و اصلی شناخته خیلی راحت به خواسته هاش میرسه

ذهنم به شدت درگیر مقایسه ست و آرام آرام دارم میفهمم، خیلی مثال ها دارم از اینکه نخواستم درک کنم اصل این قانون تکامل رو که یه قسمتیش در پاسخ به کامنت یکی از دوستان توی همین صحفه نوشتم

از فوتسال و فوتبالم

از اینکه توی فوتبال با وجود عدم آمادگی فیزیکی رفتم استارت زدم توی چمن در حالی که من فوتسالی بودم و با یه بدن درد شدید اومدم خونه خدا میدونه چقدر بدنم درد میکرد تک تک سلول های بدنم داشت می‌ترکد خداشاهده تک تک اون موقع خیلی توقع داشتم دوستام که اتفاقا شاگردای عباسمنش بودن بفهمن متوجه بشن بهم کمک کنن ولی هیچ کدوم اصلا نفهمید که من دارم چه دردی میکشم و خیلی زود دیدم دیگه دارن از پیشم میرن و کم کم، کم پیدا میشن، آخر با انگیزه هایی که اونا دادن بهم من شروع کردم و خودم توی چایی انداختم که حالا هیچ کس نبود و خودمم نمیتونستم کاری بکنم خدا میدونه چقدرررر تررر برای من سخت بود خونه نشینی و جرئت نکردن برای شروع، برای منی که عاشق ورزش و این داستانا بودم همیشه حسرت موند از اون موقع که من نتونستم خودم بلند کنم

اوه مریم خودت کنترل کن میدونم خیلی سخت بود بابت خیلی احساس گناه دارم مدام میگم خدایا منو ببخش، ولی این مسیر اشتباه بوده که حتما درس داره نه ، برای منه عاشق سخت ترین قسمت ماجرا این بود که نتونم پامو بذارم سالن فوتسال ،

بعد از داستان فوتبال، اومدم فوتسال دوباره استارت بزنم دیدم مربی این سالن بدون تمرین میخواد تیم بفرسته مسابقات با اینکه اون موقع قانون نمیدونستم یعنی یادم رفته بهش باور نداشتم اما یه حس بهم میگفت با این جلو. رفتن خیلی خطرناک به علاوه که توی تمرینات حس میکردم انگار کشاله رانم ،منظورم همون قسمت روی ران هست داره پاره میشه مثل چی ترس ورم داشت اومدم نشستم زدم زیر گریه خیلی سخت بود تجربه این احساس

بار سوم هم دوباره رفتم سالن خاطرات شروع اولم و تمام اتفاقات خوبش منو گرفته بود و تمام وقتای سانس توی فکر گذشته بودم نه کار کردن توی لحظه حال و رقم زدم و تمرین کردن و ول کردم

تا دوباره بعد از چندهفته برگشتم سر تمرین

هرچند الان به دلایلی تمرین ندارم ولی متوجه موانعی شدم و آروم آروم به خصوص با همین فایلهای لایو میرم جلو، کلا میخوام روی احساس لیاقت کار کنم و از فضای این سالن و مربی و.. فاصله بگیرم و تغییر بدم شرایطو

یا یادم چند سال پیش ظهر بدو بدو رفتم لباس شنا خریدم که با مامانم و خواهرم بریم استخر

خدا شاهده همیچین که وارد استخر شدم گفتم یک دو سه پریدم توی آب حالا مننننن توی عمرم حتی یه بارم استخر نرفته بودم حتی شنا هم بلند نبودم حتی نمیدونستم شنا کردن چجوریه وای شاید باور نکنید ولی دقیقا پریدم همونجا که عمقش بیشتر بود و خلوت بود تقریبا 3.5 ،4 متر عمق داشت و من حتی نمیدونستم که کف استخر شیب دارررره خدای من فکر میکردم صاف یه اندازس

وای همینطور دست دست میزدم زیر پام خالی میشد میدیدم نمیرسم به بالا یهو غریق نجات پرید توی آب منو آور. بالا و من از اینقدر گیج بودم که خندم گرفته بود اون موقع نمیدونستم چه چیزی از سر گذروندم و چه بلایی داشتم سر خودم می‌آوردم خداااااای خدای شکرت که زندم

دیگه بعد از اون شنا و استخر نرفتم

هر موقع مامانم میخواد بره یا قصد داره بره میگه تو نمیای ؟ میترسی هنوز؟

یا یه مثال دیگه یادم از پول ساختن،

یادم سال 98 وارد بورس شدم و با مبلغ 200 هزارتومن که مامانم بهم داد بعدش با همون پول سود خوبی ساختم دو سه تا سهم به ارزش 200، 100 و.. داشتم و همینطور یه مقدار پولی تونستم بسازم که زیر 5 ملیون می‌رسید

یه روز دختر خالم گفت تو بیا برای من سهم بگیر و چون میدونست من اطلاعاتی دارم و بلدم خرید و فروش کنم قرار بر این شد که یه مقداری پولی به بده و من اون توی چندتا سهم

سرمایه گذاری کنم

از اونجا که من مبلغ بالای 5 میلیون که هیچ خود 5 میلیون هم تا برام یه تارگت جدید میبود و اصلا تا حالا تجربه و قدمی در اون حد برنداشته بودم با مبلغی که الان یادم نیست مثل 10، 15 میلیون من براش خرید کردم

صبح بعد از خرید به فاصله از بورس پیام گرفتم که بانک دی (یکی از سهم هایی که خریدم) مشمول قانون 141 تجارت هست و علامت کنار نماد قرمز بود

و من وقتی اینو فهمیدم از ترس مردم گفتم آخ که الان پول ها از دست میره و اصلا بلد نبودم اونجا مدیریت استرس داشته باشم

با تلفن کردن با دفتر یکی از کارگزاری ها گفتن چیزی نیست ولی من قلبم مطمئن نبود چون علامت قرمز یه مفهوم داشت که این نماد توی وضعیت خاصی هست

و من دستم از اون موقع داغ کردم که دیدم همچین حرکتی نزنم برای هیچ کس

و تنها پولی که خرید و فروش کردم برای مامان بابام بوده که اصلا ارزشش خیلی خیلی کمتر از اون چیزی بود که من درموردش اشتباه کردم

همین چند وقت پیش بابام بهم گفت من پول بدم تو بخری

گفتم ریسک داره بالاخره پول توعه اون گفت اشکالی نداره من گفتم نه واقعا اگر خودت تحقیق کنی بررسی کنی خیلی بهتره از دوستات بپرسی و چهارتا اطلاعات یاد بگیری

و بیخیال شدم و الان یه هفته س دارم سهام های پدر و مادرم میفروشم

حتی سهام هایی که ازشون یه یا 3 تا نگه داشتم که سود مجمع شون بگیرم هم میخوام بفروشم

دیگه دستم داغ کردم یه همچین حرکتی برای هیچ کس حتی خودمم نزنم

خیلی ذهنم مقاومت داشت از اینکه این داستانا تعریف کنم میگفت بعدا و اینا ولی من اینکار انجام میدم و حتی دوباره میام مینویسم

یه نکته مهم از این فایل برام جالب بود که عباسمنش از مسیر اشتباهش گفت و همه چیزو باز کرد و من فهمیدم بلکه استادی که خودش این مباحث تدریس میکرده یه روزی هم مثل من اشتباهاتی مرتکب شده که سخت بوده

حتی اینکه استاد میخواسته بترکونه و از نظر بقیه یه حرکت خفن زده باشه هم برام جالب بود که همه ما مثل همیم و فکر نکنم که فقط منم درگیر این مسیر تایید گرفتن و ثابت کردن ها میشم

در پناه خدای مهربانم باشید

با ایمان

مریم درویشی

1403/7/21