live | بهبود عملکرد، یک روند دائمی است

الهی به امید تو به عشق تو به رضای تو…به خودت توکل می کنم رب من…

سلام شکیبای نازنینم…سلام مهربون… سلام خوش زبون… سلام هم زبون… سلام خانم خوش فرکانس..سلام دختر خوش احساس… آره جانا حالم عالی عالی بود که با دیدن پاسخ ارزشمند و بینظیر شما و دیدن لایو استاد دیگه الان تو فضام و حالا حالاها فکر نکنم برگردم زمین… بیا بیرون یه نیگا به آسمون بنداز ببین شی نورانی در حال حرکت در امتداد آسمون نمیبینی… دارم ازون بالا به پهنای ایران نگاه می‌کنم از پشت شیشه محموله کپسول dragon ۱۱ برات دست تکون میدم ✋🙌😆😉… امیدوارم سیگنال ها و فرکانس و پیغامم رو دریافت کنی…

شکیبا جان ازت میخام که در شرایط مناسبی پیغامم رو با عشق و صبر بخونی… گفتم بهت که خیلی باهات حرف دارم… هیچ ایده ای برای صحبت ندارم فقط اون بهم گفت و منم میگم چشم… به خدا توکل میکنم حتی در کوچکترین و ریزترین مسایل،حتی در صحبت کردن و نوشتن… اون شب که برات پیغام گذاشتم هم الهام خدا…هدایت خدا بود… من واقعا هیچ الگوریتم خاصی برای کامنت خوندن ندارم اینکه بخوام مثلا از اول تا آخر همه کامنت های یه فایلو یا اینکه کامنتای لایک و امتیاز دار رو بخونم … فقط به خدا توکل میکنمو هدایتی می‌خونم… اون روز کاملا هدایتی کامنتت رو در این قسمت دیدم و بهم محکم الهام شد که برات کامنت بذارم…

شکیبا واقعاً نمی‌دونم از کجا شروع کنم و چی بهت بگم… پریروز واقعا بهت زده شدم وقتی پیغامت رو دریافت کردم،اونجا دقیقا دقیقا باز هم متوجه شدم که گوش کردن به ندای درون و عمل به ریزترین الهامات چه نتایج و اتفاقات شگفت انگیزی رو در پی داره که حتی فکرشم نمی‌کردم، چیشد؟! پریروز به طور کاملا غیر منتظره هدایت شدم به یه مراسم خوش میمنتی… که با پیغام شما مواجه شدم و دیدم عععههه خود شکیبا بهم پاسخ داده و جالب اینه که توی پیغامت از چیزی حرف زدی که دیگه کاملاً واضح اون نشونه و مهر تأیید خدا رو گرفتم… من هیچ وقت به خودم شک و دو دلی راه نمیدم و در اجرای ایده ها و عمل به الهامات ،وجودم سراسر ایمان و توکله، ولی گاهی آدم به نشونه و علامت نیاز داره تا مطمئن تر و سرسپرده تر شه… خیلی حسم خوبه الان چون دقیقا دارم کاری رو انجام میدم که با نشونه و علامت خدا بهم گفته شده…

شکیبا جانم من چون عزت نفس و اعتماد به نفس خیلی خوبی دارم خیلی راحت با احساس لیاقت بالا «درخواست می‌کنم»… ازت صادقانه و صمیمانه میخام که لطف کنی بعد از اینکه این کامنتم رو خوندی بری توی پروفایلم و حداقل این کامنتایی که ذکر میکنم رو با صبر و شکیبایی با دقت بخونی تا یکم بیشتر منو بشناسی و هم شاید چیز مفیدی دستگیرت بشه…

(عجبا… شکیبا الان که دارم به نوشتن ادامه میدم در واقع چطور بگم،الان سحرگاهه و تازه یه چند ساعتی میشه که از خواب بیدار شدم و الان دارم کامنتم رو تکمیل میکنم… دیشب در اثنای نوشتن یادم اومد که به خودم قول دادم که امشب برای جایزه دادن به خودم برای خودم پیتزا درست کنم…آخه خیلی توی این دو هفته اخیر زحمت کشیدم،به یه ایده و تصمیمی که قبلاً گوشه ذهنم سنجاق زدمُ آرشیو کردم بالاخره هدایت شدم که اقدام و عملیش کنم و همچنان هم دارم ادامش میدم تا تکمیلش کنم، من عاشق دستپخت خودم و به خصوص پیتزای خونگی خودم هستم و گهگاهی برای تشکر و قدردانی بابت عالی پیش رفتن به خودم هدیه میدمش…رفتم فروشگاه که خرید کنم وقتی برگشتم دیدم انگار داداشم درارو به روم قفل کرده… وقتی در رو باز کرد متوجه یچیزی شدم که واقعا دل هر آدمی رو به درد میاره…در لحظه اول شوکه شدم و سریع خودمو جمع کردم و به روی خودم نیاوردم، «متوجه بوی سیگار از توی اتاق برادرم شدم»… پشت کنکوریه و بنابه دلایلی که قبلاً در کامنتام ذکر کردم چند ماهیه که پیش من نقل مکان کرده و زیر یه سقف با منه…این دو روز اخیر بیشتر خونه دوستش بود و شبا با جمعی از دوستاش اونجا میخابیدن، وقتی برمیگشت خیلی پرخاش میکرد و واقعا این چند روز اخیر بدجور بدحال و دپرسه، فکر کنم به خاطر فشار و حجم مطالب درسیش و عقب افتادن از برنامه آزمون های قلمچی باشه… دیشب متوجه جدیدترین ورژن خودم و اوج مهارت کنترل ذهنم شدم که در مواجه با اون شرایط چقدر حرفه ای و با تجربه عمل کردمُ و باورهای توحیدیم خودش رو بروز داد… اینکه واقعا شاک کنندس وقتی برای اولین بار متوجه بشی که برادرت ممکنه اونقدر تحت فشار ،شکننده و ضعیف شده باشه که به لذت های کاذب و سیگار و عوامل پوچ و بی ارزش بیرونی پناه برده باشه… از نیمه شب که از خواب بیدار شدم تا الان، که دارم برات می‌نویسم باورم نمیشه که من اینقدر مسلط تر و با تقوا تر شده باشم که حتی واکنشی نشون ندم؛ به جای اینکه ذهن خودم رو درگیرش کنم و بهش گیر بدم و بعدش جروبحث و دعوا، خیلی سریع به طور ناخودآگاه خودمو کنترل کردم و به جای توجه به ناخواسته ها، توجه به خواستم کردم و رفتم با عشق مشغول درست کردن پیتزا شدم، آخ چقدر خوشمزه بود و به دلم نشست چه لذتی داره جایزه دادن به خود و چه کیفی میده وقتی قارچشو زیاد میکنی و گرم گرم با سس کچاپ نوش جان کنی… وای بوش آدمو مست می‌کنه و چه حالی میده وقتی تیکه ها رو بالا میکشی پنیرش مثل آدامس کش میاد.. میدونم دهنت آب افتاده و سه جفت غده زیرآرواره ای و زیر زبانی و بناگوشی ت شروع به ترشح بزاق کرده.. میدونم نیشت تا بناگوش بازه و داری میخندی😁😆😉😍…بخند عزیزم که منم دارم باهات می‌خندم… من عاشق اون خنده های شیرین دخترونت هستم😍😘… اونقدر با عشق و سپاسگزاری خوردم که بعدش دیگه خوابم گرفت و نتونستم ادامه متنم رو تکمیل کنم…ولی وقتی همین که رفتم توی رخت خواب نجواها هجوم آوردن که منو نگران برادرم کنه، منم که منفعل نموندم که بخوام پشت سر نجواها راه برم سریع با خودم شروع کردم به حرف زدم و به خودم یادآوری کردم که میلاد هرکس مسوول زندگی خودشه و مسایل و مشکلاتش به خودش مربوطه و باورهای توحیدیم رو برای خودم بازگو کردم، و کنار بالش صدای دلنشین تلاوت شحات محمد انور رو گذاشتم و با نوای ملکوتی قرآن خوابیدم،شکیبا خدا رو شکر من اونقدر در شرایط حساس و تضادها و طوفان های زیادی تمرین کنترل ذهن کردم که واقعا به این حد رسیدم که با اعتماد به نفس بالا با زبون خودم بگم که مهمترین مهارت و توانایی و ویژگی بارز من مهارت کنترل ذهنه که خیلی خیلی براش حرف دارم و دایما در حال ارتقاء و بهبود مستمرش هستم… البته بگم که اونقدر ماهر و قوی شدم که دیگه زور نمی‌زنم و خودکار ذهنم در کنترلمه خصوصاً در شرایط به ظاهر ناجالب و بزنگاه ها… حالا فرض کن دیشب از قوانین سرپیچی میکردم احتمالا کار به جاهای باریک و نامطلوبی کشیده میشد ولی شهد شیرینش رو الان دارم میچشم، از لحظه ای که چشمامو باز کردم و صدای سلام کردن خدا و زمزمه دلنشین خدایا شکرت توی وجودم به جریان دراومد و بعد چند ساعت صلات و معاشقه و مراقبه یا به قول شما بچه های دوازده قدم تمرین ستاره قطبی، اومدم با عشق برات بنویسم… اوه این پرانتزه هنوز بازه و چقدر طولش دادمااا )

خوب کجا بودم؟! آهان داشتم میگفتم این کامنتایی که ذکر میکنم رو یکی پس از دیگری به ترتیب سرفرصت بخون،خصوصا گفت گوها و پاسخ های زیر کامنتام با دوستای عزیزمون رو بخون هرچند که زیاد یا طولانی باشه و لطف کن بعد خوندن هر کدومش اون فایو استار رو هم بزن تا من متوجه بشم که کدوم رو خوندی… تنک یو وری ماچ لیدی 😉😆😍👍💗😊

قسمت ۲۹….«۵۳»…..فایل مسیر موفقیت…۹۷…..«« ۱۱۰ »»و کامنتای آخرم….

شکیبا جان بذار تکاملی و تدریجی حرف بزنیم و کم کم بیشتر با هم دوست میشیم؛ شکیبا جان من همین ابتدا بگم که خیلی خیلی آدم رک و صادقی هستم، خیلی آدم ساده صمیمی و دلی هستم… خیلی خوب احساسم رو میفهمم و حسم رو درک می کنم خیلی خوب هم دیگران رو میفهمم و درک میکنم….به عواطف و احساساتم تسلط بالایی دارم و خیلی راحت احساساتم رو هم بروز میدم…، یکم مقاومت داشتم بگم ولی من هر مقاومتی و محدودیت ذهنی رو می‌شکنم وقتی که الهام و هدایت خداوند رو دریافت کنم؛ شکیبا جان،شاید باورت نشه ولی باید صادقانه بگم که بعید بدونم کسی اندازه من تو رو بشناسه، خیلی خوب میشناسمت…خیلی خوب میفهممت… انگار….انگار………….

می‌دونی شاید کسی تو رو جدی نگرفته یا خیلیا دست کم گرفتنت، من از همون اول با اینکه ازت حسودیم میشد و یجورایی ازت متنفر بودم ولی ته دلم دوستت داشتم… ببین این خدا داره چیکار می‌کنه و چجوری هدایت می‌کنه که دختری که ازش بدم میومد الان دارم صاف و مستقیم بهش عشق میورزم…ببین دیگه خودت حساب کن که چقدر عالی بودی و هستی که از بین اون همه اعضا تو حسادت منو برانگیخته می‌کردی…هووو جریان درازی داره واسه خودش… من از همون اول یه چیزی تو چنته تو دیدم که نظر منو به خودش جلب می‌کرد… شکیبا جانم عزیزم میدونم قلبت الان داره تند تند میزنه و آدرنالین و هیجان وجودتو پر کرده، میدونم…آره ….. شاید باورت نشه اگه بگم؛ میدونم از خیلی جهات به هم شباهت داریم… خیییلیی… یادمه حتی، مثل گذشته خودم خابالو بودی… سختی زیادی کشیدی در گذشته… ببین من حافظه بلند مدت قوی دارم حتی یادمه شماره سایز کفشت حدوداً ۳۹ هستش، با سمیه رازگزدانی خیلی رفیقی… اونقدر سرعت تایپت بالاست خرگوشی… با هلنا نروژی و آیدا هم رفاقت دیرینه داری…. اینو دیگه کجای دلم بذارم و چجوری بهت بگم؛ چند ماه پیش به طرز عجیبی که هدایت خدا بود کاملاً هدایتی و اتفاقی یه روز توی کامنتای اینستای استاد پی در پی ازون پیج به اون پیج رفتم، میرفتم فالیوینگای بچه ها رو نیگا میکردم ببینم کی به کیه و دوستای نازنین مون رو بیشتر بشناسم که رسیدم به پیج هلنا بیوتی گل 🌹💜 و اون پایینا عکس های دسته جمعی خودت و بچه ها رو دیدم…وای باورم نمیشد که خدا در عرض یه ساعت منو تا اونجاها هدایت کنه…ببین فرکانس داره چیکار می‌کنه… دقیق جزییات عکساتون یادمه، تو یکم از خواهر گلت قد بلندتری و جشن تولد هم برات گرفتن،کاخ سعدآباد… اگه اشتباه نکنم شال صورتی و شلوار مشکی…راستی اون دوست ژاپنیت که مداد رنگی اصل ژاپنی با شکلات واست فرستاده،چجوری فرستادش… در جریان نتایج بینظیرت و تغییر ۱۸۰ درجه ای محشرت هستم… اگه اشتباه نکنم قصد هجرت به مشهد رو داری به امید الله یکتا… در جریان پیوند شکیلا و آقا علی گل هستم،یه پسر فوق العاده با پشتکار و درجه یک که توی کدنویسی و برنامه نویسی و حوزه آی تی کارش حرف نداره… خواهر گلت هم مثل خودت همه چی تمومه و همه فن حریف،بهش بگو میلاد میگه اگه راس میگی الان چند تا شنا میری… احتمالا الان دیگه گمونم رکورد ایران دست خودم باشه… یادمه رتبه نجومی کنکورت و جبران کردنت،بنرت رو زدن توی شهر… میدونم شمالی هستی… آهان اینو بذار همین جا بگم؛ توی فرهنگ و محاوره عامیانه اصالت به معنای رگ و ریشه و موقعیت رشد جغرافیایی آدم تلقی میشه و من تعریف دیگه ای از اصالت دارم؛ اصالت برای من به معنای جوهره حقیقی آدمه… به معنای آگاهی،بیداری،دانش،تجربه،فرهنگ و هنره…به معنای عشق صمیمیت صداقت و اصل بودنه… نه بمعنای اینکه آدم اهل کجاس و پرورش یافته چه محیط یا خانواده اشراف زاده ای باشه… آدم اصیل آدمیه که سرشار از آگاهیه…سرشار از صمیمیت و عشق خالصه… آدم با اصالت خودِ واقعیشه و سرشار از صداقت یکرنگی و صافیه……..

و شما گل بانو 🌹💞💖 برای من نمونه بارز یه آدم خودساخته و اصیلی که واسه رسیدن به اصل خودش زحمت و بهای والایی به خرج داده و همواره داره تلاش میکنه که درصد خلوص خودش رو بالاتر ببره…

شکیبا دیگه ادامه ندم که تا چه حد میشناسمت، و الا غش میکنی و شک میکنی که نکنه این منو داره رصد می‌کنه…. نه جانا مگه بیکارم من وقت نمیکنم خودمو هم رصد کنم چه برسه استاد یا هر کس دیگه رو … فقط اون چیزی که اون اوایل، متن هات رو میخوندم یادمه…

رفیق عزیزم نمیخام زیاد طولانی بشه. اینکه بخوام کلی از حرفام توی یه کامنت بلند بنویسم میسر نیست.. کم کم بیشتر تعامل خواهیم داشت

راجع به تک تک جمله هات حرف دارم… از…

از کامنت دلنشینت که در مورد عملگرایی گفتی و مثال دقیق و روشنی بخشت در مورد اسطوره توحید حضرت ابراهیم

از اینکه توی این مدت نبود توی سایت… آخرین کامنتات مال دو سال پیشه، و فقط دو کامنت ازون موقع تا الان گذاشتی… خودم خوب میدونم در چه اوضاع و احوالی بودی و خیلی خوب درکت می‌کنم بعدا بیشتر درموردش میگم…

از تلنگر و فارجع البصر بگیر تا چکاپ فرکانسیت و دوازده قدم و نتایجت …از لایو کوبنده استاد بگیر تا اونجا که گفتی گله ای میریم پیش استاد تو هم بیا….؛؛؛ ببین مجال گفتن نیست و الا تا امشب تایپ می‌کردم…

چند شب پیش قبل اینکه بخوابم خیلی خیلی غرق معاشقه با عزیز دلم تمام وجودم ارباب درونم خدای عزیزم شدم… بقدری گریه کردم که داداشم صدای گریه کردنمو شنید… اونقدر غرق شکرگزاری و احساس ناب الهی شدم که دلم میخواست فقط ساعتها به عشق خودش اشک بریزم و باهاش حرف بزنم….

خواستم برای پرنسس الا کامنت بذارم که اونقدر احساساتی شدم اونقدر شور و شوق و عشق توی وجودم به جریان دراومد که دستام قفل کردو نمیتونستم تایپ کنم…

حداقل برای هشت نفر از دوستای عزیزمون باید کامنت بذارم،جواب کامنتاشون رو بدم هرچند با تاخییر زیاد…هیچ عجله ای ندارم، در زمان بندی مناسب به سمتش هدایت میشم… تایمم تماما پره و کمتر وقت میکنم کامنت بذارم… چند روز پیش آیسان توی فایل مسیر موفقیت برام کامنت گذاشت و من شاخ دراوردم که این دیگه چه سیستمیه که ذره ای رد خور نداره و نانو متری هم خطا نمیره، اونجا آیسان واسه منی پیغام داد و حرف از کنکور و تحصیلات زد که سردسته کنکور و تحصیلاته و دستی بر آتش و یدی نسبتا دراز در حوزه کنکور ایران داره…حتما باید به موقع جواب درخور و مفیدی بهش بدم هرچند که واسه خودم خط کشی کردم که درموردش توی سایت با کسی ابدا صحبت نکنم و خودمو درگیر مشاوره و راهنمایی دادن به دیگران نکنم…

شکیبا یادت باشه که گفتگوی بین من و زیبا رو و همچنین گفتگوی بین من و روشا رو توی کامنتای اخیرم کامل بخونی( حالا هرچند که ادامه داره و روزای بعد بیشتر باهاشون حرف می‌زنم که خوب به درک و شناخت عمیق تری برسم) که حداقل یه پیش زمینه و شناخت نسبی ازم داشته باشی… حالا هرچند که حرفای خصوصی بود و من ابایی ازین موضوع ندارم…

و اما…. یکی این که از توجه به کوچکترین نشونه ها گفتی و اینکه به راحتی ازشون نمیگذری… آباریکلا به این میگن آدم نشونه شناس؛ آدمایی که در مسیر زندگی خیلی خوب به علایم رانندگی در صراط مستقیم توجه میکنن و خیلی خوب به تابلو ها و نشونه های توی جاده توجه میکنن و به قوانین احترام میذارن، خیلی زیباتر آسون تر سریعتر و لذتبخش تر به سمت خدا سرمقصد منظور و خواسته هاشون میرسن… آفررررین بر تو دختر هوشیار و نشونه شناس…

و اما و اما… خدایا شکرت چقدر حسم خوبه و آرامشی طوفانی دارم الان که میخام اینو بهت بگم؛ شکیبا گفتی شکیلا و علی اونقدر توی فرکانس هم بودن که مثل آهنربا به سمت هم کشیده شدن… نمی‌دونم این حس خیلی برام تازه و عمیقه، نمی‌دونم دقیقاً چی پیش میاد ولی میدونم که حتماً خیره و قراره کلی بیشتر از قبل یاد بگیرم و رشد کنم؛ حقیقتش نیروی گرانشی و مغناطیسی بسیار عجیبی رو از طرف تو احساس میکنم که برای خودم هم شگفت انگیزه… راجبش «فکر» نکن، «حسش» کن…

می‌دونی شکیبا جانم هنوز اولین کامنتت در سایت یادمه که از استعداد و مهارت بینظیر نویسندگی و نقاشیت گفتی… وقتی دیدم گفتی من دختر آرومیم و ادامه جمله…… دلم برات غش رفت، اونقدر ذوق و شوق کردم که نگو، عین خودمی… یا بهتره بگم من عین شمام😆😉😊… وقتی دیدم از نویسندگی گفتی وای نگم که چقدر قلبم به تپش افتاد…. یعنی خدایا دارم خواب میبینم؟!!!… امکان نداره احتمالاً دارم توهم می‌زنم… آخه مگه میشه!!! توانمندی های ارزشمند و بینظیر شکیبا رو نیگا : ( حوزه رسالت من کلا بحثش جداست و حتی کسی ندیدم توی سایت ذره ای به سمتش رفته باشه… خیلی باید مواظب باشم که لو نرم و اصلا تحت هیچ شرایطی در موردش حرف نمی‌زنم که چی تو سرمه و چی تو دلم)

مسلط به زبان انگلیسی و ترکی و عاشق یادگیری زبان های مختلف

نویسنده خوش ذوق کتاب و مترجم

نقاش و آرتیست حرفه ای

ورزشکار در حد تیم ملی

و کلی توانایی و مهارت دیگه

ببین من دیگه هوایی شدم رفت، باورم نمیشه هنوز… خدایا من به خودت توکل کردم و پای در ره نهادم…

همه اینا به کنار…. من شیفته و عاشق یه چیزت شدم و بس.. و اونه که منو دیوانه کرده: توحید…توحید… و توحید…. اون تشنگی و عطش سیری ناپذیرت برای غرق خدا شدن، شما رو برام خواستی کرده…. شکیبای نازنینم دوست خوبم کار از تحسین و تصدیق و قدردانی گذشته .. من بهت افتخار می‌کنم جانا

میخام خیلی چیزا ازت یاد بگیرم میخام تعاملی اثربخش و البته دلی و صمیمی باهات داشته باشم…

چه جالب شده امروز، این چند روز انگار اینترنت ایران مشکل داره کلا فکر کنم اون بالا خبری باشه و حضرات دس بکار شدن، امروز قطع وصلی اینترنت بود الان که شب شده و تازه برگشتم خونه دارم برات ارسالش می‌کنم

حالا رها باش و با فالو کردن حس و ندای درونت برو کامنتایی که گفتم رو قدم به قدم بخون… و آخر سر، سرفرصت با تمرکز هرچی دلت حست و ندای درونت گفت رو اینجا برام بنویس…

الان انتهای شمارش معکوس ارسال کامنته… یه یک ساعتی میشه که روی تصویر بینظیر پروفایلت قفل زدم و همینجور فقط نگات میکنم… تو شاهکار هنری مدرنی… اون لبخندت دل منو برده… گیسوی کمندت… چشمای نافذ و گونه های نازت… مگه غیر از اینه که نمود و مظهر زیبایی خدا هستی…

عاشقتم شکیبای دوست داشتنی 💗💜💕💖🌹 shine bright like a diamond

از «میلا» به «شکیبا»