live | بهبود عملکرد، یک روند دائمی است

بسم الله الرحمن الرحیم

دیوانه و دلبسته ای اقبال خودت باش 

سرگرم خودت عاشق احوال خودت باش 

یک لحظه نخور حسرت آنرا که نداری 

راضی به همین چند قلم مال خودت باش 

دنبال کسی باش که دنبال تو باشد 

اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش 

پرواز قشنگ است ولی بی غم و محنت 

محنت نکش از غیر و پروبال خودت باش 

صد سال اگر زنده بمانی، گذرانی

پس شاکر هر لحظه و هر سال خودت باش

.

.

سلام به استاد زیبااندیش و مهربونم، خانوم شایسته‌ی با ایمان و همه‌ی بچه های عباس منشی که مثلشون پیدا نمیشه و کمیاب یا بهتره بگم نایاب ترین شاگردهای این دانشگاه بزرگ و بی انتها هستن. استاد، پدر نازنینم، من تو دوره دوازده قدم تا قدم هشت اومدم، و نتایج فوق العاده ای گرفتم، از هر نظر که فکرش رو بکنید، من با شکیبای قبل قابل مقایسه نیستم.

یک هفته ای میشه که قدم یک رو دوباره شروع کردم، دوباره چکاپ نوشتم و تصمیم دارم وقتی به قدم هشت رسیدم بقیه قدم ها رو هم بخرم.

چند روزی بود یه سوالی تو ذهنم بود، که چون میدونم کلا سوال ها رو خداوند به راحتی پاسخ میده، قلبم منتظر جواب بود، میدونستم هر لحظه ممکنه جوابش فرا برسه، با شوق منتظر بودم که خدا ایندفعه چطور میخواد سورپرایزم کنه. چون ازش قول گرفته بودم، قول گرفتم که باید منو به تمام خواسته هام برسونه، همینطور به تمام جواب هایی که دنبالشم، و از اونجایی که « اِنَّ اللَّهَ لَا یُخلِفُ المِیعَاد» خدا هرگز زیر قولش نخواهد زد، دیشب راس ساعت ده من بدون اینکه بدونم شما میخواستین لایو بزارین اینستاگرام رو باز کردم و دیدم که لایو گذاشتید. همین که کلیک کردم و دیدم دارید دقیقا درباره جواب سوالم حرف میزنید ناخوداگاه قلبم لرزید. و صدایی در وجودم فریاد زد، خدای تو زبان دارد بی آنکه زبان داشته باشد، خدای تو حرف میزند، بی آنکه صدا داشته باشد…❤️

تمام مشکل من نوعی اینه که هنوز خدام رو اونطوری که باید نشناختم، بخاطر همین هنوز هم که هنوزه، یک درصد هم که شده تو دلم شک بوجود میاد که نکنه منو به خواستم نرسونه، اخه بنده‌ی خوب، تو تا یادنگیری با چه خدایی روبرویی، تا نفهمی خدا کیه که نمیتونی ازش با ایمان و باور چیزی بخوای. تا اینکه از خدا خواستم خودش رو بهم ثابت کنه، گفتم خدایا من میدونم هستی، میدونم وجود داری، قرآنتو که میخونم بی اختیار اشک میریزم ولی واسه تصدیق قلبم نشانه ای بفرست. و شروع کردم به نوشتن اسم های خداوند…

وقتی به حضرت ابراهیم به عنوان پیامبر خدا نگاه میکنم، و میگم چیکار کرد که درباره خدا یاد بگیره و بیاموزه. چون بالاترین اشتیاق و آرزویی که تو زندگیمون داریم اینه که همراه و در رابطه با خداوند باشیم. و منفعتش اینه که خداوند همراه توست، هرجا که باشی…

اما برای اینکه همراه و در آغوش خداوند باشی، و از این منافع استفاده کنی، باید بدونی که خدا کیه! اصلا منطقیه که خدا رو پرستش کنیم و بگیم بهش ایمان داریم بدون اینکه بدونیم اون کیه؟ اگه میدونستیم خدا کیه تمام پرستیدن ها و دعاهامون به طور صد در صد انجام میشد.

گاهی بعضیا میپرسن چطور به دعا ها و پرستشمون به خدا ادامه بدیم؟ چطور همیشه به یادش باشیم؟ جوابش اینه که برو درباره خداوند یاد بگیر، برو دنبالش و ببین خدا کیه…

وقتی میشناسیش قدرت و اشتیاق پرستشش رو پیدا مبکنی، حداقل میدونی چه کسی رو داری ستایش میکنی.

و حضرت ابراهیم (ع) با گفتن و ایمان داشتن به «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ اَلْوَکِیلُ» بود که نجات پیدا کرد. تو سوره بقره «و اذ قال ابراهیم رب ارنی کیف تحیی الموتی» ابراهیم (ع) در جایی از زندگی از خداوند خواست که به من نشون بده چطور مرده رو زنده میکنی! «ارنی کیف تحیی الموتی» به من نشان بده! ابراهیم (ع) از خداوند نمیپرسه که آیا مرده رو زنده میکنی یا نه! باور داره که خدا اینکار رو میکنه، اینو میدونه. ولی از خدا میخواد بهش نشون بده که چطور این کار رو انجام میده.

یاد داستان نمرود میفتیم که نمرود گفت من زندگی ها رو میگیرم و زندگی میبخشم، و بعد ابراهیم (ع) گفت ربی الذی یحیی و یمیت، خدای من کسی هست که زندگی میگیرد و میبخشد. پس به این قضیه ایمان داره.

من علم الیقین الی عین الیقین

اون میخواست علم و داناییش نسبت به خداوند رو‌ گسترش بده. اطمینان عقلی رو به اطمینان دیداریش هم تبدیل کنه. اینجاست که میفهمیم باید دانش و اگاهیمون نسبت به پروردگار رو آپگرید کنیم. و ما داریم درباره کی‌حرف مبزنیم؟ ابراهیم (ع) کسی که خدا اون رو مثل دوست خودش میپنداشت. و اتخذ الله ابراهیم خلیل. اون در اغوش خداوند بود. بخاطر اشتیاقش به یادگیری درباره الله.

پس خداوند بهش گفت «اولم تومن» باور نداری؟ ابراهیم (ع) گفت: «بَلَیٰ» معلومه که باور دارم. «ولکن لیطمئن قلبی» ولی برای اطمینان و رضایت قلبیم ازت اینو مبخوام. یعنی هرچی بیشتر درباره خداوند بادبگیریم، اطمینان و باور قلبی ما هم بیشتر میشه.

خداوند به ابراهیم گفت: « فخذ اربعه من الطیر فصرهن الیک» برو و چهار پرنده بیار.

فصرهن الیک، اونو نابود کن، روش پا بزار ، لهش کن، تکه تکش کن. فکر کن کن که استخوان و پر و گوشتش از هم جدا شد. هیچکس تو جهان قادر نیست دوباره این پرنده رو زنده کنه….

«ثم اجعل علی کل جبل منهن جزءا» برو نوک کوه، چندین کوه رو بالا برو. و تکه های کوچک این پرنده رو روی یک کوه بزار. بیا پایین، از یه کوه دیگه بالا برو و تکه دیگه ای رو یه کوه دیگه بزار… میدونین چقدر طول میکشه ادم از کوه بالا بره؟ چندبن روز حتی چند هفته تا چند ماه ممکنه طول بکشه، ممکنه بین راه حتی بمیری… اما ابراهیم (ع) آمادست. آمادست که درباره خدا یادبگیره و به الهاماتش «عمل» کنه. در اون دوره مردمانش هم بودن که باید مراقبشون میبود، ولی اینطور نبود که حضرت ابراهیم به خدا بگه من خیلی سریع میخوام به این دانش دست پیدا کنم، مردمم بهم نیاز دارن. نه. هیچ عجله ای نیست وقتی میخوای به دانش الهی دست پیدا کنی. اگه حفاظت و مراقبت الله رو مبخوای باید بدونی که خدا کیه. و وقتی میگی حسبنا الله، حتی وقتی در آتش هستی هم جواب میده.ابراهیم (ع) که از کوه پایین اومد. خداوند قدم بعدی رو بهش الهام مبکنه «ثم ادعهن» صداشون کن، پرنده های مرده رو صدا بزن. صداشون بزن و قدرت و توانایی الله رو نسبت به تمام چیزهای دنیا ببین😭پس ابراهیم (ع) به پرنده ها گفت «ادعهن»

خداوند بهش گفت «یاتینک سعیا» اونها به سمت تو میان فقط صداشون بزن. و اون دید که تکه های جدا شده پرنده به هم متصل شدن و پرنده به سوی ابراهیم (ع) پرواز کرد……. داریم راجب همچین خدایی صحبت میکنیم. کن فیکون. این الله است. این کسیه که میخوای تحت حفاظت و مراقبتش باشی…. ولی وقتی الهام میکنه بهمون با همین اشتیاق بهش عمل میکنیم؟ که بعد میگیم چرا خدا به ما خواسته هامون‌ رو نمیده؟

ان الله عزیز الحکیم…و چون ابراهیم (ع) معجزه هاش رو به چشم دیده بود در آتیش هم نترسید..

استادم…پدرم…رفیق ترین، دستان خدا

ازت ممنونم بابت این فایل زیبا که جز کلام خدا برای من چیزی نبود. انشالله خدا همه ما رو به سمت چیزی که میخوایم و بهش علاقه داریم هدایت کنه و قدم ها رو دونه به دونه با تصمیمات درست و پر از تجربه بهمون نشون بده

آمین یا رب العالمین⁦❤️⁩