live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه

سلام. صحبت از شکرگزاری شد و من دوست داشتم یکی از تجربه هامو از شکرگزاری بگم.

یکی از لذتها و تفریحات من پیاده رویه که اغلب هم با دوستانم میریم. یکبار یادمه که خیلی پیاده روی کرده بودیم و حسابی گشنه شده بودیم، شدیدا هوس پیتزا کردیم بعد نگاه کردیم دیدیم پول پیتزا نداریم، بجای پیتزا رفتیم یه نون روغنی با پنیر خامه ای خریدیم و مشغول خوردنش شدیم و من انقدر از درون بدون اینکه حتی واژه ای در درون من گفته بشه، در قلبم سپاسگذار خداوند بودم بخاطر اون نون پنیر که تمام وجود من سرشار از احساس فوق العاده ای شد و قلبا خداوند رو شکر کردم بخاطر اون لحظه.

بعد از خوردن نون پنیر دوباره راه افتادیم و هرکس رفت سمت خونه خودش و وقتی من رسیدم خونه دیدم خواهرم پیتزا سفارش داده و یدونه هم برای من سفارش داده و پیتزا هم تازه رسیده و گرم و خوشمزه آماده زدن تو رگه. و من نشستم با عشق اون پیتزا رو خوردم و تمام وجودم سرشار از شگفتی شد از اینهمه لطف خداوند بمن.

طبق تجربه من اگر ادم واقعا با قلبش احساس سپاسگذاری داشته باشه نعمتها و خوشی ها میدون بطرفش و من بزرگترین حس سپاسگذاری رو در وجود خداوند در بطن تک تک سلولهای خودم و اینکه من با خداوند احاطه شدم، با یک نیروی خیرخواه عظیم که ابرقدرت مطلق هستیه و اون قدرت عاشق منه، عاشق اینه که من همیشه حال دلم عالی باشه، پیدا کردم.

واقعا بزرگترین سپاسگزاری من که انگار فورمولیه برا همه ی سپاسگراریهای دیگه وجود خداوند در درون منه که بمن حس اطمینان قلبی در مورد همه چی میده مگر زمانهایی که من فراموش میکنم که همچین وجودی وجود داره و اجازه میدم ترسها و ناامیدی ها منو شکار کنن.

برای هممون و بخصوص خودم قلبی سپاسگزار آرزو میکنم که همچین قلبی دروازه ورود نعمتهاست به زندگی.

یا حق👋🌹🌹🌹