live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه

سلام

گام هفدهم

گام هفدهم من برای دیروز بود یعنی 22 مهر و باوجود اینکه دوبار فایل رو گوش دادم هیچ برداشتی نداشتم تا گام رو کامل کنم و بیام و کامنت بنویسم در اصل حالم خوب نبود و این ادامه دار شد تا نیم ساعت پیش.

اما وقتی آگاهانه به خودم اومدم و نهیب زدم به نفسم و گفتم وای به حالت اگه نتونی نعمتهات رو بشمری و سپاسگزار نباشی و همینطور آگاهانه به یاد خودم آوردم که اتفاقات مثبت کوچیک همین چند روزی که داشتم شکرگزاری میکردم رو

و شروع کردم شکرگزاری مو با احساس خوب انجام دادم و نوشتم و دوباره دارم رو دور میفتم

و گفتم این کامنت رو که الان گفته میشه بنویسم و ترجیحش دادم به صبحانه و همه چیز چون برام خیلی مهمه

وقتی دیدم تو این چند روزی که دارم تمرکز میکنم به داشته هام ، اتفاقات بد کمتری برام افتاده ، ادامه مسیر رو واجب تر از هر چیزی دونستم

تو حال بد رفتم طبیعیه اما تو حال بد موندن غیر طبیعیه و هر نتیجه ای که ما میگیریم از حال خوبه اینارو می‌دونیم پس الآن وقت عمل کردن بهشونه.

واقعاً چقدر خوبه این شکرگزاری که باعث میشه غم و ترسم بریزه و هر چقدر که به خودم یاد آوری میکنم که دستم تو دست چه کسی هستش ، این به من نیرو میده

تمرکز بر روی نکات مثبت واقعا معجزه میکنه

چندین بار تا حالا شده که جایی رفتم کارمو براحتی انجام دادن و رفتم بعد همکارام که همونجا رفتم کارشون انجام نشده و بعضی هاشون اصلا به صورت فیزیکی درگیر شدن باهم و بعد من دلیلش رو که بررسی کردم دیدم همیشه تو حرفاشون دارن میگن هیچ اداره درست کار نمیکنه ، کار راه نمیندازن، وقت مردم براشون اهمیتی ندارد و …

و دیدم که من نه تنها این تفکر رو ندارم بلکه هر موقع این حرفا زده میشه من ترک محل کردم و حتی نخواستم بشنوم این حرفا رو

پس نتایج متفاوته.

وقتی دقت میکنم به کیفیت کارم می بینم انصافا چند سر و گردن بالاتره نسبت هم لولی ها و حتی گاها قدیمی تر ها

این به من امید بیشتری میده که با انرژی تر کار کنم تمرکزم رو در زمان های بیشتری بذارم رو خواسته هام .