live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه

بسم الله الرحمن الرحیم

إِنَّا مَکَّنَّا لَهُ فِی الْأَرْضِ وَآتَیْنَاهُ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ سَبَبًا (84 کهف)

ما او را در زمین تمکن و قدرت بخشیدیم و از هر چیزی رشته‌ای به دست او دادیم.

=======================================

خانه تکانی ذهن گام به گام

گام هفدهم:لایو|خروج از جامعه “معلولان باوری” و خلق زندگی دلخواه

سلام به استاد عزیز و استاد بانو شایسته دوستان نازنینم در این سایت الهی

امیدوارم که حال همگی عالی باشه

تنها دلیل نتایج ما عمل به قانونه، اول قوانین رو باید بشناسیم و بعد طبق اونها عمل کنیم، چندتا قانون ساده و کلی هست که در همه موارد جواب میده

توجه به نکات مثبت کنیم، چون قانون اینه که به هر چه که توجه می کنیم از اصل و اساس همون وارد زندگیمون میشه

احساس خودمونو خوب نگهداریم، چون قانون اینه که احساس خوب= اتفاقات خوب و احساس بد= اتفاقات بد

سپاسگزاری از خداوند بخاطر نعمتهامون چون هر چی بیشتر سپاسگزاری کنیم نعمتهای بیشتری بما داده میشه،خداوند خودش در قرآن با تأکید گفته

لَئن شَکَرتُم لَأَزیدَنَّکُم

اگر شکرگزار باشید حتماً شما را می افزایم،

یعنی ظرف وجودمونو بزرگتر می کنه و در نتیجه نعمتهای بزرگتر و بیشتری وارد زندگیمون میشه

و ایمان به این قانون که من خالق زندگی خودم هستم

و اگر میخوایم نتایجمون پایدار باشه باید همواره طبق قانون عمل کنیم، مثل غذا خوردن که اینجور نیست که یه بار غذا بخوریم و برامون کافی باشه هر روز باید رو باورامون کار کنیم و اونا رو بهبود بدیم

یادمه که چند سال پیش تو یکی از فایلهایی که گوش کردم استاد  این قضیه خواب دیدن و مسابقه با معلولان رو تعریف کرد، و اون زمان زیاد برام مفهوم نبود الان خیلی واضحتر درک می کنم

مخصوصاً وقتی که در ارتباط با بقیه قرار می گیرم، تفاوت بین خودم و بقیه خیلی زیاد برام آشکار میشه انگار هر کدوم از یک سیاره جدایی هستیم

من فقط باید رو خودم متمرکز باشم و خودمو دریابم

خدا رو شکر که این روزا بیشتر حواسم به خودم و کارهام هست، و دریافتم که هر چقدر کمتر حرف بزنم به نفع خودم هست، بیشتر عمل کنم

دیروز با همسرم و دختر عزیزم نسیم جان که چند روزی هست اومده ایران رفتیم خونه خواهرم که اسمش سعیده هست و منو یاد سعیده شهریاری عزیزم میندازه که واقعاً نورانی و توحیدی هست خدا حفظش کنه و انشاءالله بزودی از کامنتهای توحیدیش بهره مند میشیم،

اینقدر خوب بود و خوش گذشت که من همش سپاسگزاری می کردم و متوجه بودم که این رابطه قشنگ رو من (و دخترام) با کار کردن رو خودمون و عمل کردن به آموزه های استاد خلق کردیم،خواهرم به نسیم گفت من هروقت با مامانت صحبت می کنم آرامش می گیرم، چقدر من خوشحال شدم و خدا رو شکر کردم

خواهرم می گفت صبح پسرش رفته آشپزخونه و دیده که مامانش چند جور غذای خوشمزه تدارک دیده برای ناهار، و بعد بشوخی به مامانش گفته ننه چه کردی برای سُعاد جونت(من اسم شناسنامه ایم فاطمه هست ولی از بدو تولد تا حالا همه منو به اسم سُعاد میشناسن و صدا میزنن)

این رابطه قشنگ رو من خلق کردم، با ابراز محبتم، با گفتن ویژگیهای زیبا و مثبت عزیزانم به خودشون، و هر روز رابطه مون خدا رو شکر قشنگتر و دلپذیرتر میشه،با دخترام که دیگه از اونهم قشنگتر، با همسرم هم خدا رو شکر خیلی رابطه مون خوبه خیلی بهتر از قبله، ولی یه سری ایرادهایی دارم که بیشر باید حواسم باشه و بیشتر رو خودم کار کنم، تا انشاءالله در این زمینه هم شاهد رابطه عالیتری باشم

امروز در حین گوش کردن به فایل و نت برداری کردن و کامنت نوشتن، تمرین عملی صحبتهای استاد شد، اونجا که من با ایرپاد داشتم به فایل گوش می کردم، و ناگهان صدا قطع شد، من فکر کردم شارژش تموم شده و خواستم که کابل شارژر رو وصل کنم و به برق بزنم، که متوجه شدم کابل رو همراه خودم نیاوردم، (ما آخه دیروز از تهران اومدیم خونه شهرستانمون)

با حال خوب و بدون اینکه ناراحت بشم پذیرفتم و خدا رو شکر کردم که هدفون معمولی هم دارم، و نگاهم به مناظر زیبای اطراف خونه مون افتاد که از همه پنجره های خونه چشم اندازمون هست، و خودبخود شروع به سپاسگزاری کردم، و جالب اینه که چند ثانیه بعد صدای ایرپاد دوباره در اومد و من تونستم با ایرپاد ادامه بدم…خدا رو هزاران بار شکر

یه موضوعی که چند روزه دلم میخواد مطرح کنم اینه که بنظرم هر روز یک گام روی سایت قرار میگیره یه کمی زوده، حد اقل برای من اینجوره، من الان خیلی بیشتر از دو ساعت وقت میزارم، شاید حد اقل 4-5 ساعت وقت میزارم که چند بار فایل رو گوش بدم و درباره اش فکر کنم،نت برداری کنم و خیلی هم دوست دارم که کامنت بنویسم، ولی کارهای دیگه ای هم دارم و باید به اونها هم برسم، و یک جور حس عجله در من ایجاد می کنه

امیدوارم که این گامهابه شکل یک روز در میون باشه تا من هم بتونم همگام با انرژی مثبت بقیه پیش برم، البته تا حالا هم همه گامها رو گوش کردم، ولی نتونستم همه رو نت برداری کنم و کامنت بنویسم، چندتاش نیمه کاره توی نوت گوشیم مونده

خدا رو شکر برای این مسیر قشنگی که خداوند منو به سمتش هدایت کرد

خدا رو شکر برای وجود استاد عزیزم و استاد شایسته جانم و همه دوستان عزیزم که با کامنتهای بینظیرشون افق دیدم وسیعتر میشه و از زوایای دیگری به موضوع نگاه می کنم و راهکارهای جدیدی یاد می گیرم

خدا رو بینهایت شکر برای همه نعمتهای زندگیم

در پناه الله یکتا شاد و سلامت و موفق باشید و سعادتمند در هر دو جهان