live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه

سلام میکنم به استاد عزیزم و مریم خانم شایسته و تمامی دوستان ارزشمندم

عجب موضوع خوبی رو برامون انتخاب کردین استاد. در واقع این خدا بود که این موضوع رو برامون انتخاب کرد. سپاسگزاری. وقتی گفتین گاهی هنگام سپاسگزاری اشکتون درمیاد، من برام سوال شد چرا وقتی من دارم صبح‌ها توی دفتر، سپاسگزاری‌هام رو مینویسم این حالت برام رخ نمیده؟ فهمیدم انگار دارم بعنوان یک تکلیف بهش نگاه میکنم. یا انگار طمع رسیدن به چیزی رو دارم و انگار اون خود خدا رو نمیبینم. حین گوش کردن این فایل بهم الهام شد که “وقتی داری سپاسگزاری میکنی چه کلامی چه ذهنی چه نوشتاری، برای اینکه به قول استاد قلبت باز بشه، به این فکر کن که خدا قبل آوردنت به این دنیا تجسمت کرده، خدا بهت فکر کرده، و الآن با عشق، با عشق این همه نعمت بهت داده. پس تو هم باید معرفت داشته باشی. این همه خدا مهربونی کرده در حقت، نعمت داده، جلوی ضررت رو گرفته، ازت مواظبت و محافظت کرده بعد تو نبینی؟ اینطوری خدا دلش میشکنه. تو میخوای دل خدا رو بشکنی؟ یادت میاد حس بدی که به تو رسید و قلبت شکست وقتی حس کردی خوبی‌هات رو ندیدن؟ میخوای این حس رو به خدا منتقل کنی؟ نمیخوای قطع کننده‌ی زنجیر باشی؟ موندن پای خدا یعنی شکرگزاری، پاش وایستادن و از پیشش جایی نرفتن و پای رفاقت و عشقش موندن یعنی شکرگزاری. که من دیدم و دارم میبینم خوبی‌هات رو در حقم. نعمت‌هایی که بهم دادی. اینطوری اون اشکه که بین صحبت‌های استاد، هنگام شکرگزاری دنبالش بودی هم میاد. اون موقع قلبت باز میشه. اون موقع میشی جزو اون قلیل من عبادی الشاکرین. اون موقع شیطانی که از بالا و پایین و چپ و راست میاد که سپاسگزار خدات نباشی رو خلع سلاح کردی. ”

یه حرف امیدوار کننده‌ای هم گفتید استاد که بعضی تغییرات بعد از یه مدتی خودش رو نشون میده‌. این بهم کمک میکنه که استقامت به خرج بدم و ثابت قدم بمونم و از رحمت خدا ناامید نشم.

ان‌شاءالله همیشه همه‌مون به فضل خدا شاد و موفق و خوشبخت باشیم.

خدایا صدهزاران مرتبه شکرت