live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه

با سلام و احترام

سه تا نکته میخاستم بگم که ترمز ذهنی خودمه و اینجا استاد بهشون اشاره کرد.

اول، سپاسگداری باعث میشه که نعمت های بیشتر و اتفاقات بهتر وارد زندگیمون بشه. جالبه من یک عمر برعکس این حرف رو شنیدم. مامانم اعتقاد راسخ داشت که هر کس شکرگزارتر باشه خدا و بنده هاش بیشتر بهش زور میگن. حتی خودش و مادبزرگم رو خیلی شاکر میدونست و میگفت میبینی ما چون شکرگزاریم خدا بهمون توجه نمیکنه. البته که الان متوجه میشم که ناسپاس بودن و مدام در حال غیبت کردن بودن. شرک خفی داشتن و شدیدا به چشم زخم و اینکه دیگرا حسودی زندگی اونا رو میکنن داشتن. یک قصه ای هم تعریف میکردن که خدا به یکی بلا میفرستاد اون شکر میکرد، خدا هم بیشتر براش می فرستاد😁 من خیلی وقته شکرگزاری و نوشتن نعمت هام رو شروع کردم که بهم ارامش میده اما هنوز ته دلم میگه نکنه شکر کنی خدا ازت بگیره که دارم رو این باور غلط کار میکنم.

دوم. وقتی استاد قضیه بانک رو داشتن تعریف میکردن، من یه لحظه با خودم گفتم حتما رفتن حساب استاد رو چک کردن بعد گفتن این پولداره کارش رو انجام بدیم. بیشتر که فکر کردم روی این عقیده ام، با خودم گفتم اصلا به فرص که این شکلی باشه، میشه نتیجه گرفت که وقتی ما به نکات مثبت توجه میکنیم، فرد مقابل هم به این فکر میکنه که چه نکته مثبت و منفعتی وجود داره که کار ما رو راه بندازه و بالعکس.

سوم، وقتی استاد گفتن که من چند سال پیش زندگی خودم رو پیش بینی کردم و گفتم مطمین هستم که چند ساله آینده به این خواسته هام میرسم و چه موقعیتی در زندگی دارم ته دلم یه جوری مور مور شد. چون همیشه به من یاد دادن که اگر تو با اطمینان از چیزی صحبت کنی حتما خداوند نمیزاره بهش برسی که بهت بگه نباید از خودت مطمین باشی باید بگی انشالله و به خدا توکل کنی. همیشه هم قصه ملانصرالدین رو تعریف میکنن که میخاست بره باغش چون نگفت انشالله کلی بلا سرش اومد و در نهایت مجبور شد که از کاری که میکنه مظمین نباشه. و میگن که ادم از یه دقیقه دیگش خبر نداره هیچ وقت نباید مطمئن حرف بزنه.

این باورهای غلط به قول استاد یک شبه به وجود نیومده که با یه بار تمرین از بین بره، خیلی هاشون پاشنه آشیل هستن چون در بطن جامعه و خانواده اموزش داده میشن، اما انشالله با کار کردن گام به گام درست میشن.