live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه

به نام خداوند هدایتگرم

گام هفدهم

سلام به استاد عزیزم و مریم جان و خانواده عباسمنشی

درک من از روز هفدهم:

تجربه من از شکر گذاری روزانه که به محض بیدار شدن انجام میدم توی کل زندگی من خیلییییی عالی میشه نشونه هاش رو دید یکیش اینه که من از بچگی وقتی از خواب بیدار میشدم به طور ناخودآگاه اصلا حوصله ای به ارتباط برقرار کردن با اعضای خانواده نداشتم تا 1 ساعت این رون ادامه داشت تا حالم بهتر بشه ولی به طور معجزه آسایی از وقتی اولین قدم شروع صبحم با شکر گذاری کاملا خوش اخلاق تر و سرحال تر شدم

چرخ زندگیم روان تر شده

درخواست هام شفاف تر شده

دست و دلباز تر و شجاع تر شدم

مهربان تر و خوش خنده تر

از سکوت و تنهایی لذت بیشتری میبرم

توی جمع درخشان تر

تونستم خودم رو بیشتر توی حس خوب بیشتری نگه دارم

مثبت نگر تر و شادابتر

خیلییی خیلییی کمتر عصبی و ناراحت میشم از بقیه

تقریبا تونستم این باور که دیگران نقشی در روند زندگی من ندارن در خودم تقویت کنم و این باعث شده خیلییی خیلییی کمتر از رفتار و نظر دیگران ناراحت بشم

کلا از هر نظر پیشرفت نسبتا خوبی داشتم فقط با نکته کلیدی سپاس گذاری صبحگاهیم .

استاد با این دیدگاه که وقتی در مسیر درست باشی بقیه معلول حساب میان و نباید خودت رو با بقیه مقایسه کنی خییللیییییی خیلیییی به درکش رسیدم نمیگیم خودم خیلییی تو مسیرم و عالییی عمل میکنماااا ولی تا جایی که تونستم حتی 1٪ هم عمل کنم کاملا نتایج خودش رو نشون میده که چقدر از بقیه جلویی همین آرامشی که الان دارم که بقیه حسرت حتی 1 دیقه آرامش رو دارن و از وقتی وارد این مسیر ناب و لذت بخش شدم زندگیم غرق ارامش و بدون نگرانیه چون تا جایی که میتونم وجود خدا رو در کنار خودم سعی میکنم حس کنم و این نگرانی رو از من دور میکنه تو تنهاییام وقتی جایی میرم که یکم ترس دارم همش به خودم یاد آور میشم که تنها نیستااا یادت باشه و این برای من قدرت به دست آوردن تمام چیزایی که میخوام رو میده . خدایاااااا شکرت خدایا شکرت .

استاد قدردانتون هستم بی نهایت سپاس گزارم برای وجود ناب و با ارزشتون پر برکت و سلامت باشین.