live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه

بنام الله مهربانم

سلام استادای جانم و دوستای ارزشمندم

زمانهایی بود که از زمین و زمان ، از ابتدای ورودم شروع میشد ، غر زدن و ناله کردن و …. و ارام ارام با ورودم به سایت و دیدن دوستان و نتایج استاد و دیدم این مسیر مسیر درستیه و باید حتی شده به ظاهر این کارهارو انجام بدم،

اینکه بخندم ،آگاهانه از جم ادمهایی که حرفهای بیخودی و ناجالب میزنن دور شم ،آگاهانه دنبال چیزهای قشنگ تو ادما باشم ، آگاهانه وقتی میرم بیرون دنبال ی چیزای مثبت و زیبا باشم ،آگاهانه از رفتارای خودم و پسرم گل بچینم ،آگاهانه …

شروعش خیلی سخته اخه عادت کردیم بدیها ،زشتیها،ناملایمات رو ببینیم ، در موردشون بگیم و ولی وقتی کم کم، کوچولو کوچولو انجام میدی و تغییرات هرچند کوچیک رو میبینی انگار ی شکلات بهت داده باشن بخاطر کار خوبت وقتی کوچیکی چقد ذوق میکنی برامن اونجوری بود، بعد هی میای ادامه میدی کارای بیشتر و بهتر. اول برای رضایت بقیه بعد رضایت خدا بعد دیگه برا خودت فقط حال خوب خودت

و این یذره یذرهه تو وجودت میشینه باز کار بعدی ، ی لایه دیگه ،ی لایه دیگه و اینقد لایه لایه اومده و شکل گرفته ،میبینی برات باورای قشنگ ساخته ،حال خوب ساخته ،اصلا زندگیت یه رنگ و بوی دیگه پیدا کرده

سپاسگذاری اینجوری بررام شکل گرفت و الان یجوریه که اگه نتونم بنویسم زبونی میگم و با خودم تکرار میکنم . نمیگم عالی عمل میکنم ولی به اندازه ای که انجام میدم حالمم خوب و خوبتر میشه ،گاهی میشه نجواها میان و میخوان تیشه بزنن به ریشه این درخت سپاسگذاری ولی خدا هست و هدایتم میکنه که چیکار کنم .

مگه میشه الله مهربان باشه و نتونی کنترل کنی خودتو ،میشه باشه و کار اشتباه کنی، میشه باشه و شکرشو بجا نیاری معصومه خانم گل .

ادامه بده ،ادامه بده شاید گاهی بری پایین ولی مطمئن باش یکی خیلی خاطرتو خیلی میخواد و دستتو هر جا باشی هرکار بکنی میگیره و در اغوشت میگیره و اون اغوش بهترین جای دنیاست.

بهترین بهترینها رو برا هممون ارزومندم.

ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده