سرفصل آموزش های این فایل:
- چگونه دلیل اصلی نتایج را از یاد نبریم؛
- چگونه از مسیر عمل به قانون، خارج نشویم؛
- درمان معلولیت باوری و خلق زندگی دلخواه؛
- انسان فراموش کار است. نتایج، خیلی زود برای ما بدیهی می شود، خیلی راحت فراموش می کنیم که دلیل نتایج، کار کردن روی باورهایمان بوده است. در نتیجه از بهبود باورها غافل می شویم و دوباره به مسیر قبلی بر می گردیم. سپس اوضاع هم به همان شرایط نادلخواه قبلی بر می گردد؛
- سپاسگزاری ابزاری است برای خلع سلاح ذهن و دوباره برگشتن به مسیر خلق زندگی دلخوه؛
- وقتی با این باور که : احساس خوب = اتفاقات خوب ذهن خود را کنترل می کنی، فارغ از اینکه شرایط چیست، ورق به نفع تو بر می گردد؛
- چقدر ما توانمند هستیم برای اینکه شرایط زندگی مان را تغییر دهیم و چقدر راحت می توانیم این توانایی را فراموش کنیم و وارد روزمرگی و حاشیه ها شویم؛
- قانون تغییر مکان زندگی؛
برای دیدن سایر فایلهای این مجموعه کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه194MB26 دقیقه
- فایل صوتی live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه25MB26 دقیقه
– گام هفدهم پروژه خانه تکانی ذهن –
به نام خدای هدایت
چقدر نیاز داشتم به شنیدن این چیزا؛ هر سری که میام تو سایت، به طور قطع بهم ثابت میشه که باید توی کار کردن روی باورهام و وقت گذروندن تو سایت استمرار داشته باشم؛ و هر روز یه تایمی رو اختصاص بدم به این کار. اما چند روز که میگذره و من سر به سایت نمیزنم، کاااااملااااا افت فرکانسیم رو میفهمم. و انگار یه چیزی میخوره تو سرم که باید دوباره از سر بگیرم کار کردن روی خودمو.
استمرار استمرار استمرار… مشکل ما اینه که وقتی چند روز پی در پی روی خودمون کار میکنیم و حالمون میچسبه به سقف، فکر میکنیم کافیه و ولش میکنیم؛ درحالی که موفقیت توی هرررر کاری استمرار توی اون کاره. کاش بتونیم عمل کنیم به چیزایی که میشنویم و میدونیم.
خدایا شکرت که قدرت تجسم کردن چیزایی که دوست دارم رو دارم.
خدایا شکرت که انقدر آرومم.
خدایا شکرت که عاشق ساده بودنم.
خدایا شکرت که میتونم همه جا و در هر حال خودم باشم؛ میتونم خودم رو همینطور که هستم بپذیرم؛ حالم با خودم خوبه.
خدایا شکرت که میتونم با چشم های قهوه ای قشنگم ببینم، کتاب بخونم، آسمونو تماشا کنم، آدمای توی خیابونو ببینم؛ بهار رو تجربه کنم، و رنگ ها رو تشخیص بدم.
خدایا شکرت که دستام کار میکنن؛ که الان دارم باهاشون مینویسم.
خدایا شکرت آدم هایی رو توی زندگیم دارم که همه جوره بهم عشق میورزن. خدایا شکرت که انقدر حالم باهاشون خوبه.
خدایا شکرت که تو مسیر تحصیل انقدر موفقم.
خدایا شکرت که دارم تو راستای علاقم حرکت میکنم.
خدایا شکرت که هنوز کللللللی چیز برای تجربه کردن دارم؛ چیزهایی که باعث میشه به خاطرشون ادامه بدم.
خدایا شکرت که یک دخترم؛ یه دخترِ آرومِ باثبات.
خدایا شکرت که آسمون این روزا انقدر ابری و قشنگه.
خدایا شکرت به خاطر خیابون ها که میتونم توشون پیاده روی کنم و عشق کنم.
خدایا شکرت که میدونم دارم توی چه مسیری حرکت میکنم.
خدایا شکرت که موسیقی های خوبی برای گوش دادن وجود دارند.
خدایا شکرت که یک عااااااالمه فراوانی تو همه جای دنیا وجود داره.
خدایا شکرت که کللللی چیز برای شکرگزاری کردن دارم.
خدایا شکرت که بلدم بنویسم.
خدایا شکرت که همیشه کلی ایده دارم برای نوشتن.
خدایا شکرت که حالم انقدر خوبه.
شکرت که همه چیز انقدر قشنگه.
شکرت که بلدم حتی از کوچکترین چیزها لذت ببرم.
شکرت؛ خدایا شکرت که الان اینجام.
خدایا شکرت که تو خدای منی و من بندهی تو ام :)
خدای خوبی های همیشگی!
از تو به خاطر کوچکترین و بزرگترین نعمت های زندگی ام ممنونم!
از زمانی که تو را یافته ام، چشمم هرچه میبیند و گوشم هرچه میشنود، همه تویی!
من در تک تک لحظات روزمرگی ام، در همه چیز تو را میبینم!
از تو بابت آسمانی که ابرها در آن میرقصند، ممنونم!
بابت گل هایی که ردیف به ردیف در باغچه ها قد کشیده اند، ممنونم!
بابت موسیقی هایی که روح را به پرواز در می آورند!
بادبادک قرمزی که اوج میگیرد!
بالش های نرمی که مایهی آرامش اند!
برگ هایی که روی شاخهی درختان بلوط جولان میدهند!
اتوبوس هایی که سر وقت میرسند!
آدم هایی که لبخند میزنند!
مداد هایی که روان مینویسند!
جوراب هایی که دل آدم را میبرند!
چشم هایی که میبینند هرچه زیباییست را!
قلبی که انتخاب کرده است شاد زیستن را!
خدایا بابت لیوان هایی که جای بیشتری میگیرند، شکرت!
بابت شوینده هایی که بوی خوب را پخش میکنند در سرتاسر خانه، شکرت!
بابت فرش های رنگ روش!
بابت ناخن های کوتاه!
خدایا! بابت توانایی ام در لذت بردن از چیزهای کوچک، از تو ممنونم!
خدایا! بابت حضورت، بودنت، و وجود همیشگی ات از تو ممنونم!
به اندازهی همهی ستاره های کوچک درخشانی که شب ها جا خوش میکنند در آسمان, دوستت دارم!
– شکرگزاری – 1403/01/15