live | فرایند تغییر باورها

Liveبااستادعباس منش قسمت 25.

استادراجع به ذهن فقیر،صحبت کردن.

خوشم میاداستاد،بدون ترس ازقضاوت انقدقشنگ و واضح وشفاف ،صادقانه، تجربه هاشون روبرای ما بازگو میکنن.شاید من اگه جای استادبودم ،سربسته وغیرمستقیم تجربه ای میگفتم امابه این شفافی حرف نمی‌زدم.

کاملا مشخصه که استادبه مسیرخودشون اعتمادکامل دارن ودنبال تاییدکسی نیستن واین ینی گامهای بلندبرای رشد وپیشرفت.

درمورد ذهن فقیر،بگم که منم درگذشته به شدت ذهن فقیری داشتم وبه خاطرهمین باور و این نگاه همیشه اذیت میشدم.

همیشه درگیری ذهن داشتم که چکارکنم بهتره؟چقدرخرید کنم بهتره؟

چقدر محبت مالی داشته باشم بهتره؟

چقدر برای سلامتیم ارزش قائل باشم بهتره؟

چقدرتو روابطم به مال نگاه کنم بهتره؟

وپاسخ همه ی اینها،این بود :تو که پولدارنیستی ،پس بهتره کم خرج کنی،کم بخری،کم بپوشی،کم هدیه بدی،کم ازلحاظ سلامت جسمی خرج خودت کنی،کم بخوری ،کم بری ،تا کمتر بیان منظورم رفت وآمدبادیگرانه.

میبینیدهمه چیزدرکمبودهاخلاصه میشد.راسش به فراتر از اینم نمیتونستم فکرکنم.

هروقت میخاستم به کسانی که خرجهای سنگین میکنن ،تمرکزکنم ،مغزم عرورمیدادومیگفت نه بابا توهیچ وقت نمیتونی مثل اینا پول خرج کنی.اصلانمیشه.

کو تا ماپولدارشیم ؟! خودمو در دوردستها می‌دیدم که توخیال و توهم شایداحساس نزدیکی به پول داشته باشه.

خودمم اینطورمجاب میکردم وحق روبه خودم میدادم که هرکسی هم جای من بود مثل من عمل می‌کرد.

من الان توجایگاه درستی هستم.

نداریم خرج نمیکنم.

خب داشته باشیم منم خرج میکنم.

دیگه نمی‌فهمیدم ونمیدونستم که سرمنشا همه ی بدبختی‌های من ، همین افکارم هستن.

این خود منم که درهمین حد،اتفاقات روخلق میکنم.

واین قدرت رودارم که خالق اتفاقات بهتروبزرگتری باشم.

تازه فکرمیکردم زن خوبیم ،چون دارم قناعت میکنم.

چون دارم بامردی که پول نداره ،با سازگاری زندگی میکنم.

وازهمه مهمتر رضایت خداوندرودارم .که دنبال چیزهای دنیوی نیستم .وبه همین مقداربسنده کردم.

بنابراین درخاستهای خاصی هم ازخدا نداشتم.

حالا دیگه دیگران ازمن راضی هستن یانه ،نمیدونم .

خب دیگران دارن میبینن ما نداریم پس توقع نمیکنن.

واقعن ک ! چ زندگی مسخره ای داشتم.

دنیا روچقدرکوچیک می‌دیدم.

به قول استاد خودم که نداشتم ازخدا هم برای خودم درخاست نمی‌کردم که داشته باشم .میگفتم به من نمیدی به هیچ کس دیگه هم نده.

چون همه کاره ،خدا رومیدیدم.

اگه نیست ینی خدا بهمون نمیده .

اگه ندارم چون خدا مصلحت می‌دونه که نداشته باشم.

باهمین افکاروباورها خودمو قانع میکردم وبه زندگیم ادامه میدادم.

خیلیم دردکشیدم.

یه زمانی بود دراین حد که ازبقل ساندویجی رد میشدیم ،هیچ پولی نداشتیم وبوی ساندویجی منو اذیت میکرد.

نون خالی می‌خوردم وقتی شوهرم ازسرکارمیومد،میگفتم شام خوردم.مثلا تخم مرغ ! همسرم که میدونست چیزی نداریم.

همیشه پس انداز میکردم تا هفته ی بعدپولی جم بشه، یه ساندویچ بخورم.اونم ساندویجهای ارزونی مثل فلافل.

یادم میاد خیلی وقتها ازصندوق صدقاتمون پول برمیداشتیم خرج میکردیم.

ازخداهم عذرخواهی میکردیم می‌گفتیم دوباره میزاریم سرجاش.

خودمون پول نداشتیم بخوریم ،انقد مقیدبودیم‌که هرروزصدقه کناربزاریم تاخدا ازمااحساس رضایت داشته باشه تاکه پولی بهمون برسونه بعدموقع نیازبرمیداشتیم بازمیزاشتیم سرجاش.باخدا بده بستون داشتیم.

وااای خدای من چ کارای عجیب غریبی میکردیم.

جمع میبندم چون خیلیا مثل خودم بودن.

خب بااین نگاه به این کوچیکی به دنیا وخدا،توقع چ پیشرفتی وچ اتفاقی توزندگیمون داشتیم.

همیشه هم تواحساس بد بودیم.

یه مهمون میخاست بیادخونم اونم ازسمت خانواده هامون ،تمام تن و بدن من می‌لرزید که چی درست کنم ؟ ازکجابیاریم چیزی بخریم.

چقدر باخجالت وشرمندگی مهمون رامینداختیم.

وقتی مهمون داشتم ،انقد شل تعارف میکردم.

انقد دوست داشتم مهمونامون چیزی نخورن که من نگه دارم برای مهمونی بعد.

یااینکه غذا اضافه بمونه ،یه وعده دیگه خودمون بخوریم.

خودم که همیشه سرسفره ی غذا باغذام بازی میکردم و همیشه میگفتم سیرم.

بگردم دور خودم .چقدرخودمواذیت کردم .چقدربه ناهیدظلم کردم.

چقدرشرمنده ی ناهیدهستم.

یه تضادی بعدازازدواجم داشتم اونم این بود که چون بابام خیلی خسیس بود ،من می‌شنیدم که چقدرپشت سرش حرف میزنن ومسخرش میکنن ،من نباید مثل بابام باشم.

اما چون ذهنم فقیر بود ،بامردی ازدواج کردم که پولداربودن اما خودش شغل مناسبی نداشت.وبله گفتن من فقط ازسر ،حال وهوای عاشقی بود.

ومن به این شکل وارد این زندگی شدم .

خسیس نبودم ینی نمیخاستم باشم .خودم بااین خصلت خیلی مبارزه کردم .ولی خب توجیهم این بود که نداریم ،چکارکنیم که نداریم؟!

چون نداریم چون خودمون گشنه هستیم کاش دیگران هم کم بیان خونمون ،کم بخورن.

میدونیدیه چیزایی ریشه تووجود آدم داره.

منم خساست رویادگرفتم بودم چون ازبس دیده بودم.

ولی میخاستم نباشم .

تااین خصلت ازوجود من بره بیرون ،سالهای سال طول کشید تا شخصیت من شکل دیگه ای به خودش گرفت.

اون موقع دقت به این نمی‌کردم که چ فرکانسی میدم ،میگیرم.چیزی نمی‌فهمیدم.

شاید شانسی فرکانس خوب میدادم وشانسی فرکانس منفی بدون داشتن کوچکترین آگاهی.

زندگی من خیلی بالا پایین میشد.

اما چیزی که ازاین چند سال اخیر می‌دونم اینه که استادمنو ازاین روبه اون رو کرد.

دنیام خیلی تغییر کرد.

الان ناهیدی هستم که بهترین وباارزشترین هدیه ها رومیبره.

ناهیدی هستم که درخونم به روی همه بازه.چ اقوام خودم چ اقوام همسرم همگی خونه ی من رفت وآمدی بیشتری دارن وتوخونه ی من احساس راحتی زیاد میکنن.

هدیه زیاد دریافت میکنم.

برای خودم ارزش زیادی قائل هستم .

چیزی کم خودم نمیزارم.

به بچه هام و همسرم هم توخونه خیلی توجه دارم.

باکی از هیچ خریدی ندارم.

ازخرید کردن لذت میبرم .بونجول وبی کیفیت نمیخرم.

از هرچیزی خوبشو میخرم.

نمیگم مارک پوشم ولی سعی میکنم خوشتیپ بگردم.

واقعن عشق میکنم چیزی به کسی هدیه بدم.

اوایل برای اینکه خوب قضاوت بشم هدیه می‌بردم یاهدیه میدادم.

بعدش برای تاییدطلبی بود.

کم کم برای خوشحال کردن دیگران شد.

بعدکه بیشترروی خودم کارکردم برای خوشحال شدن واحساس خوبی که خودم دریافت میکنم ،هدیه میخرم.

هرجا برم دست پر میرم.

دیگه همسرمم عادت کرده وخداروسپاسگزارم همسری دارم که بااین مسائل مخالفت نمیکنه حتی بابت قیمت هرچیزی ،به من حرفی نمیزنه.

کاملا اختیارباخودمه که چی بخرم وچکارکنم .فقط کارت پولش همراه منه.

ب لحاظ غذایی وخوردوخوراک هم کاملا ازخودم‌خوب مراقبت میکنم.

همه ی این حال خوبی ها از زمانی شروع شد که نگاهم به جهان فرق کرد.

از زمانی شروع شد که ایمانم روبه خدا بدست اووردم وخدای خودم روبهترشناختم.

از زمانی شروع شد که افکاروباورهای قدیمی روریختم دور وافکار وباورهای جدیدی توذهنم ساختم .

همه ی اینا یه شبه اتفاق نیفتاد.

کم کم وازموضوعات کوچیک شروع کردن و تمرین کردن تابه مسائل وموضوعات بزرگ رسیدن.

اوایل که میخاستم شروع کنم ،بامقاومتهایی روبرومیشدم که هردفه برخلاف میلم اونا رو رد میزدم .وجمله های کلیدی استادوعبارتهای تاکیدی استاد روتوذهنم بارها وبارهاتکرارمیکردم .

همیشه به خودم میگفتم من که ازراهی که رفتم یامسیری که دورمورم هستن ،خوشم نمیاد ونتیجه های خوبی ندیدم.

حالا یه بار حرف یه آدم دیگه روگوش بدم تاببینم چ اتفاقی میفته..به همین جهت استاد روانتخاب کردم.

وازاون روز تا به حالا چیزی جز روزای خوب ندیدم.

روزایی که یه روزی آروزشو داشتم.

روزایی روبدست اووردم که روزی حسرت وغبطشو می‌خوردم.

کارایی الان میکنم و خرجایی میکنم که روزی فقط توخیال وتصوراتم بود.

دنیا روبزرگ میبینم .ولی هنوز نتونستم وفکر هم نمیکنم به اندازه ی کافی به شناخت جهان برسم.

ولی به اندازه فهم ودرک خودم دارم تلاشمو میکنم که هرروز بیشتروبهترازدنیا بفهمم .

وآگاهی های ناب تری کشف کنم.

من چیزی ازقدرت خلق خودم نمی‌دونستم.

هیچ درکی ازنعمت وفراوانی خدا نمی‌دونستم.

همیشه منتظر وقوع اتفاقات عالی ازبیرون بودم .نمی‌دونستم خودم مهمترین عامل رشدم هستم.

سرجای خودم نبودم .مدام توقعاتم ازاین واون بالامیزد بخصوص پدرومادرهامون.

همیشه منتظر زورو بودم که پیداش بشه ما روبه سمت خوشبختی وثروت ببره.

الان باقاطعیت تمام میگم زروی زندگی من استادعزیزم بود.

استادعزیزواقعن نجات دهنده ی من اززندان افکاروباورهای غلطم بود.

رهایی وآرامش رو ایشون تو زندگی برای من به ارمغان اووردن.

انصافانگرش من زمانی تغییر واقعی ودرست کردکه استاد روپیدا کردم.

وایمان و اعتمادبه استادعزیز باعث شد که گام به گام به جلو حرکت کنم واتفاقات بهتری روبرای خودم خلق کنم.

امروزبه خدا وجهان اعتمادزیادی پیداکردم چون استادم

به من اینطور آموزش داده ومن تجربه کردم و متوجه شدم این مسیر اصلی ودرست زندگیه منه.

گذشته ی من هرچی بوده ونبوده ،من فراموشش کردم وسعیم براینه که افسوسش رونخورم .

الان اینجام .بااین افکار بااین باورهاوبااین استاد.پس مصرانه ومتعهدانه این مسیر رو ادامه میدم تانتایج بزرگی کسب کنم .

تا منم به جایی برسم که بعد از تجربه کردن کلی ثروت ،بگم میخام مسیرساده زیستن روانتخاب کنم .

ولی اینو می‌دونم تا آدم ازچیزی خودش، سیراب نشه ،بادل وجون وبااعماق وجودش این حرف رو نمیزنه .

باید لذتها روبچشی تا ازسر اجبار یاتعصب عقاید وتقلید ازکسی ،کاری انجام ندی.

اگه انجام میدی باتمام دل وجون خودت همه چیو حس کرده باشی و تجربه کرده باشی. به تمام درجات رسیده باشی بعد بگی حالا اینو میخام. حالا دوست دارم به این روش وبه این شکل زندگی کنم.

واگرنه حرف خوب ،حتی کارخوب خیلیا میتونن انجام بدن ،اما آیا همگی اونها حالشون خوبه ؟

آیا همه ی اونها تواحساس خوب هستن.؟

آیا اونا به خودشون ظلم نکردن؟

آیا تونستن باانجام کارخوب حال خوب داشته باشن؟یا نه هرچیزی روبرای دل دیگران وخوشحال کردن دیگران انجام دادن؟

چون خیلیا رودیدم که ظاهرن خیلی مذهبی وبا خداهستن اما من خیلی جاها عملکرد درستی ازشون نمی‌بینم.

میبینم که شاد نیستن.

میبینم که پکیج کامل خوشبختی روندارن.

درحالیکه تمام فکر وذهنشون عبادت کردن خدا وظاهرا رضایت خداست..

اینا همونایی بودن که قبل ازاستادعباس منش،الگوهای من بودن .

همون روش تقلیدی وتعصب بیجا درمورد اعتقاداتمون.

همون کسانی بودن که فقط ترس ووحشت منوازخدا ودنیای بعدی زیاد میکردن وبه جای پیشرفت توکارها ورفتارهام ،فقط تنزل میکردم وروز به روز عصبی ترو بدبخت تر میشدم.

خدایا بی نهایت ازت سپاسگزارم که مسیرم عوض شد.

وخداونداستاد توانمندی سر راه من قراردادها فقط بااستفاده ازدرسهاوتجربه هاش ،بااختیارخودم مسیرم روپیدا کنم .

داشتن احساس خوب نشونه ی درستی مسیرمه.

رشدوپیشرفت توروابطهام ،دربدست اووردن ثروت ،درداشتن سلامتیم همه وهمه نشانه ی درست بودن مسیرمه.

پس با تمام نیرو وقوا ادامه میدم.

وهرروزی که درس تازه ای میگیرم خوشحال ترومصمم تراز روز قبل ،لذت میبرم.

چون تواین مسیر هستم وبی نهایت نواقص داشتم .هرروز بااتفاقاتی مواجه میشم که هرچند،گاهی ناجالب هستن اما درسهای بزرگی بهم میدن وخوب میفهمم که دارم رشد میکنم.

دیگران باانتقادها ودخالتهای ناجالبشون ،باعث میشن یه قدم به سوی پیشرفت نزدیکتربشم.

اونا هستن تا من ازکنارشون درسهای خوبی بگیرم.

خیلی ازتغییراتم به خاطروجودتک تکشونه .

هردردی که کشیدم هرزخمی که خوردم ،عامل بزرگ شدن وبزرگ شدنم بوده.

البته که میتونست این تجربه ها،بااین دردها نباشه .امامتاسفانه من قدرت وشهامت بالایی نداشتم که سردچاراین دردها شدم.

بالاخره مقاومتهاونجواهاهمیشه موانعی پیش میارن که ما روکمی عقب ارنگه میدارن .

اتفاقا همیشه جرات و جسارت استاد روتحسین میکردم ومیکنم اما من نتونستم تو خانواده هامون ازاین جراتها به خرج بدم پس بیشترآسیب خوردم.

استادجونم عشق منی .

همیشه ودرهرلحظه ازخدامیخام مراقب عزیزی مثل شما باشه.

الله نگهدارت باشه استادجونم.

قربونت بشم که انقد من تو رودوست دارم.