live | دلیل دلسردی در مسیر و حلّ ریشه این مسئله - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

گام21به نام خدای علم وآگاهی.سلام به خداعشق من.

سلام به استادومریم جون وهمکلاسیهای نعمت داده شده.استادمن زبان انگلیس رودوست دارم،فقط توقعم زیاداست! بدون درس خوندن هم صحبت کنم هم کسی که صحبت میکندخوب درک کنم!وکلاس هم نرم. الان خداچنان برام درست کرده که کل عمرم درزمان بیداری فقط یافایل گوش میکنم.یاکامنت میخونم .وازشروع گام به گام کامنت مینویسم .ازخدامیخوام که لااقل این مصیربرام تکراری نشه ودلسردنشم!ولی دست به هرکاری میزنم عجولم وزوددل سردمیشم وخیلی تکیه به دیگران دارم کلاس زبان5ترم شرگت کردم. کتاب مبتدی روکارمیکردیم آنقدرتلاش داشتم وذوق وشوق که تیچربه خانم دکتررئیس آموزشگاه گفته: بودشماکه یک مسابقه وقرعه کشی برای برندگان توگروه گذاشتین جایزش کتاب هست. به لیلاجون بدون شرکت تو مسابقه کتاب امریکن جلد2 روهدیه بدین !من که خبرنداشتم یکروزکه رفتم کلاس خانم دکتربه من تبریک گفت :بابت برنده شدن من منم کم نیاورم تشکرکردم .رفتم کلاس توی کلاس استادتبریک گفت :تشکرکردم ازهیچی هم خبرنداشتم که جریان کتاب وبرنده شدن من که باگوشی بلدنیستم کارکنم !ازکجاتوی مسابقه گروه این آموزشگاه برنده شدم؟بازجلسه ی بعدی رفتم خانمی که مسئول ثبت نام آموزشگاه بودگفت: لیلاجون تبریک میگم بابت کتاب برنده شدی تشکرکردم ودرادامه سوالی که توذهنم بودخودبه خودجوابش داده شد.خودش گفت:ازبس که تیچرازشماوتلاشهات راضیه به رئیس آموزشگاه گفته :لیلاجون روتشویق کنید.خانم دکترهم برای ترم بعدی براتون کتابهاروهدیه کردن وقتی ثبت نام کردین بیاکتابهاروتحویل بگیر:خدایاشکرت دارم مصیرروبااستادعباسمنش طی میکنم درسته درست میرم این نشانه است! استاددست به هرکاری میزنم عجولم بایدخوب پیش برم اگرمتوجه یک کلمه توکلاس نمیشدم دیگه ذهنم آرامم نمیگذاشت توکه متوجه نشدی چراسوال نکردی پول دادی بایدبپرسی موظفه جواب بده ازحق نگذریم هربارسوال میپرسیدم یاتوی مسیرخونه بااستادمیرفتم سوال داشتم جواب میدادن حتی من گفتم: دوست دارم سوالهام روخودت تنهاببینی توگروه نباشم!من بلدنبودم خودش منوبردتوپیوی شخصی گفت :هرسوالی داری من درخدمتم. وبرای امتحان هم کنارتیچرمینشستم سوالهاروبرام بخونه من جواباشوبلدبودم !ولی نمیتونستم بخونم برام ترجمه میکرد!میگفتم :فهمیدم جواب رومینوشتم وما5نفرقامیلی بودیم منو2تاپسرهام که نابغه کلاس بودن و2تادخترهای خواهرهام با4تاهمکلاسی دیگه خیلی خوب پیش میرفتم. یکم که سخت شدپسردومی انصراف داد.گفت: مشغله کاریم نمیزاره تمرکزکنم استرس دارم .منم که بیشتربه این پسرم وابسته ام برای هرکاری،دیگه نجواهااومددلسردشدم !بازهم ازپسراولی که خیلی زبانش خوبه وتوکلاس نابغه س هم میتونه صحبت کنه هم صحبتهای استادرومتوجه میشه وهمیشه توکلاس استادمیگن محمدآقامثلادرس روبایکی ازبچه ها صحبت کنه،که تکلمش عالیه،منم کمک میگرفتم اون هرزمان وقت داش کمکم میکرد.خیلی دوست داشت من مطلب روزودبگیرم اگه توحالش بودجواب میداداگه بی موقع سوال میکردم کمی بهم میریخت چون خیلی فیلمهای زبان اصلی میبینه دوست داره راحت باشه !کسی مزاحمش نشه.بعضی وقتهامثل بچه ها واقعاازاعماق وجودم گریه میکردم،که من بلدنیستم!من متوجه نمیشم! والی آخر…..ومنهم هرتکلیفی میخواستم انجام بدم بایدصبح میبودخانه بانوربیرون روشن باشه من ببینم واگه یکم دیرمیشداسترس واردم میشدسرحال نبودم!کتاب اول تمام شد.دیدم کتاب 2رابرنده شدم گفتم :حتمابایدادامه بدم این نشانه است. نزدیک اتمام اجاره نامه خانه سررسیده خدایامن ازاین محله برم راهم به کلاس دوربشه چه کارکنم من آدم تنبلی هستم!خداهم به دل صاحب خانه انداخت که برای4مین سال قولنامه تمدیدشود.گفتم :اینم نشانه س برای ادامه کلاس زبان و تااینکه بچه‌ها برای یک سفرکاری به اصفهان رفتند.ولی پسربزرگه انصراف ندادمیگفت:فایلهای استادروبرام باصفحه کتاب عکس بگیربفرست. تمام جزئیات عکس گرفتن وفرستادن عکس روبرام ویس گذاشته بودکه یادم بده ،منم انجام دادم اونم باموفقیت بدون حضوربچه هایک کاری انجام دادم. خوب حالاتنهام بازهم کم نیاوردم کلاس روادامه دادم حالاپسرم نیست برای امتحان کمکم کنه دخترخواهرم سرامتحان تنهام نگذاشت کمکم کردونمره روگرفتم!حالااستادمیگفت:اصلابرای شمابزرگسالان نمره مهم نیست یادگیری مهمه. کتاب دوم شروع شددخترخواهرم تشویق میکردبیاکلاس یادمیگیری وکلاس زبان قانونش اینه که فقط انگلیسی صحبت کنن ولی من میگفتم: خانم یکجوری صحبت کن منم بفهمم! بلاخره دیدم استرسم زیادشدودرسهاسنگین شدیک ترم ازاین کتاب روباکمک پسرودخترخواهرم امتحان رودادم. ولی هروقت واردآموزشگاه میشدم با لبخندوانرژی بالاواردمیشدم. وهمه ی اساتیدوهمکلاسیهاروبه وجه میاوردم. باهای وای گفتنم: همه آشناشده بودن میخندیدن ،عالی بود.ولی ادامه ندادم.چون مثل بچه های پیش دبستانی بایدیکی مدام به من درسرومی آموخت وزودهم فراموشم میشدودیگه لای کتاب روهم دوست نداشتم بازکنم!زمانی هم که بچه بودم کلاس میرفتم میومدم خونه مادرم میگفت :درستوبخون میگفتم: من بلدم اصلاازبچه گی انجام تکرارهرکاری رودوست نداشتم!الان حدود3سال ونیمه باقانون جذب آشناشدم هی دلسردمیشم بازدوباره کمی گریه ودلسردی میگم این راه روبایدادامه بدی اگه کمک خداونشانه هانباشه کارم تمامه. ولی توی خانه داری گاهی خسته میشم ولی بازهم عاشق خانه داری هستم باوجوداینکه خیلیهاحتی استادزبان انگلیسمونم هم ازخانه داری نفرت داشت !ازبچه داشتن نفرت داشت! ولی من باعشق توکلاس باپسرام رفتارمیکردم که همه شاگردهاحالادیگه تعدادزیادشده بودتعجب میکردن!چون ازاعماق وجودم به بچه‌ها وعزیزدلم عشق میورزم وهمیشه باعث تعجب اطرافیانه!خدایادرمصیربرگشت به سوی خودت،راه رابرام راحت وآسان بگردان!استادباورکن همین هست که به خاطرندارم چه جوری وازچه مصیری من به این دنیااومدم ؟!وگرنه حتمابرگشتش برام رنج آوربود!حالا هرچندکه قبل ازآشنایی باقانون جذب 100٪ترس واضطراب داشتم حالایکم آروم شدم!ازخدامیخوام درعمل کردن برای رشدوتکاملم واقعایاریم کندوگرنه من که هیچم!عاشقتونم امیدوارم نوشته هایم برای دیگران درس عبرت باشه. وازچشمای نازتون متشکرم که اتفاقات منوباعشق میخونین، چون که منم باعشق مینویسم!اول هرکامنتی ذهنم میگه چی میخوای بنویسی ولی میگم خداکمکم میکنه الهی شکرت برام نوشتی!موفق باشین شب بخیر.