live | به جای تکنیک جدید، "اصل" را دوباره تکرار کن

به نام خدای بخشنده و مهربان

سلام به استاد عباسمنش عزیزم و خانم شایسته عزیزم

و دوستان هم پروژه ای ام

خداروشکر که امروز بیستو چهارمین گام من در پروژه خانه تکانی به صورت خانه تکانی هست.

اگر بخوام موضوع این لایو رو سر فصل گذاری کنم میتونم بگم :

توحید و عزت نفس : وابسته نبودن نسبت به نظر و تایید و توجه دیگران یا میشه گفت منتظر نبودن برای هرچیزی که ما رو از لذت بردن از این لحظه دور میکنه

استاد اگر بخوام یه چکاب بدم باید بگم من حواسم به این موضوع هست میدونم از این قضیه به شدت رنج میبرم مخصوصا توی حوزه مورد علاقه خودم کلی تحلیل دارم و میتونم بکنم بازیها رو نگاه میکنم ولی حقیقتی که فهمیدم دیگه مثل قبل از دیدن بازی های فوتبال و فوتسال لذت نمی‌برم یعنی الان یه درجه کوچولو بهتر شدما ولی به شور و شوقی قبل نیستم دلیلش اینکه توی این قضیه اصلا تاییدی حس نمیکنم مثلا من وقتی تیم مورد علاقم بازی داره از اول این عادت دارم که باید درش حل بشم و این حل شدنه باعث میشه من واکنش نشون بدم به اتفاقات توی زمین مثلا خوشحالی یا حتی ناراحتی و در کل خودم باشم اما آدمهای اطرافم بشدت منو سعی میکنن با حرفاشون سرکوب کنن

یا حتی پارسال بود من توی اینستاگرام درمورد نتایج یه تیم نظرم گذاشتم یه عالمه پسر میومدن درخواست فالو میدادن و من با خودم میگفتم چرا اینها اینجورین من چه کار عجیبی انجام دادم؟ یا دایرکت میدادن یا اصلا فقط بخاطر همین می‌خواستن با من ارتباط بگیرن

و من برام عجیب بود چرا اینا اینجوری رفتار میکنن این در حالی که بشدت من بخاطر علاقه ای که به فوتبال و فوتسال دارم تحت فشار بودم یه جورایی حس کافی بودن نمیگرفتم حس تایید نمیگرفتم اما در عین حال نمیخواستم جوری خودم نشون بدم که اره این یه کار عجیب غریبه که یه دختر اینقدر حتی از بعضی پسرها بیشتر شناخت داره نه تنها به فوتبال مردان ایران بلکه فوتبال اروپا هم میشناسه میخواستم طبیعی باشه ولی واقعا زورم نمی‌رسید به خودم به باورام به تک تک نشخوار های ذهنم

همین عدم پذیرش باورهای خودم

و این نیاز به تایید گرفتن و توجه گرفتن در این حوزه باعث شد من از لذت بردن از تماشا فوتبال و فوتسال فاصله بگیرم

اما اخیرا یکم بهتر شدم ولی خوب خیلی جا داره و باید روی شخصیتم کار کنم

سر فصل بعدی

توانایی تشخیص اصل از فرع :

درک این جمله به تنهایی بدون درک قوانین خداوند واقعا معنایی نداره

من اگر باور داشته باشم که هر لحظه دارم فرکانس میفرستم به وسیله کانون توجهم اونوقت بهتر درک خواهم کرد که اگر امروز فایل برفرض مثال 1 گوش دادم فردا فایل 2 و به همین ترتیب همون یه باره که گوش دادم تازه اگر در بهترین حالت در نظر بگیریم که تو میتونی ذهنت کنترل کنی اگر این کنترله نباشه که این فایل گوش دادن با همون آهنگایی که گوش میدیم ولی فکرمون یه جای دیگس اخرش هیچ لذتی نبردیم ازش هیچ فرقی نداره

ولی اگر بهترین حالتش در نظر بگیریم که تونستم توجهم معطوف کنم همون یه بار گوش دادنم وقتی جواب میده که من بعدش توی ذهنم هی نشخوار کنم هی تکرار کنم هی مرور کنم هی پلی‌ کنم همزمان که دارم گوش میدم اجازه بدم هی تکرار بشه

اونوقت نشانه ها رو میبینم از همون ابتدا.

چطور میشه من باور داشته باشم که خالق زندگیم هستن به وسیله کانون تمرکزم بعد بیام بجای درک توانایی کنترل ذهن وقدرتی که ذهن در تغییر مسیر زندگیم داده، دنبال یه راه دیگه ای باشم، دنبال یه چیزی غیر از تغییر باورها باشم و فایلها رو به هوایی که یه چیز جدید بشنوم گوش بدم

یا بگم پس چرا استاد عباسمنش امروز در مورد فلان اتفاقی که فلان جا افتاد حرف نزد

مگه یادت رفته که استاد عباسمنش همیشه میگفت من آموزش میدم که خودتون در استفاده از این قوانین استاد بشید خودتون جواب سوالای خودتون پیدا کنید

پس چرا منتظری استاد عباسمنش در مورد فلان اتفاق با موضوع خاص صحبت کنه

اینو یادت رفته؟

البته این حرفها با خودم هستم

حتی همین الان توی این پروژه استاد چندین بار مثال خارپشتی دقیقا کشتی و فن دو خم رو زده یعنی فقط تکرار تکرار

استاد من یادمه اون اوایل با دوره تندخوانی شما آشنا شدم منو داییم باهم این دوره خریدیم ولی بعد از چند جلسه خودم رهاش کردم اومدم سمت فایلهای رایگان و قانون آفرینش دیگه کلا فقط تمرکزم روی اون فایلهای شما بود دقیقا من اون موقع تمرکزم رفت روی اصل و فهمیدم تندخوانی دیگه نباید ادامه بدم.

الان که 24 روزه دارم برگشتم سایت که اونم هدایت خدا بود عین کسی ام که تازه با قانون آشنا شده میخوام بگم ببین وقتی از این گاهی ها دور میشی وقتی از یه مدار دیگه ای میخوای بیای این مدار اصلا انگار اولین برخوردت هست با آیت آگاهی ها حالا قبلا باهاشون زندگی ام کردی ولی..

همه چیز از همون شب شروع شد که تصمیم گرفتم خودم منتظر نذارم و جمعه برم اهواز بعد از مسابقه، تست بدم، هرچند حتی به مرحله تست نرسیدم چون گفتن یه جا خالی داشتن که همین چند روز پیش قراردادش بستیم و چون لیگم شروع شده دیگه نمیتونیم بازیکن بگیریم و من با ناراحتی برگشتم اما اونجا جوری رفتار کردم کنترل کردم که اوکی هست خداحافظ شما اما بچها از شما پنهون نباشه هیچ کسم نمیدونه من موقع برگشتن توی ایستگاه قطار روی صندلی گریه کردم و سخت بود برام هرکی سرشو برمی‌گردوند سمت من یه لحظه خیره میشد به صورت گریانم

شاید دارم بزرگ میشم که نگران نظر دیگران نباشم چون بروز دادن احساساتم در مقابل حتی غریبه ها خیلی سخت بود و هست برام اما اون روز تا جایی که شد گریه کردم اشک بر گونه هام فرود آمد

پارسال فصل قبل میخواستم همین کار انجام بدم جرئتش نداشتم برم حتی بعد از اینکه به سرمربی اون تیم پیام دادم گفت هفته دیگه دوباره بهم پیام بده باهات هماهنگ کنم بیای تست بدی من پیام ندادم ترسیدم و نرفتم ولی امسال تنهایی رفتم کلی با ترسام روبرو شدم

خداروشکر.

با ایمان

مریم درویشی

1403/8/6