live | قانون کبوتر با کبوتر، باز با باز

سلام خدمت همه ی عزیزان دل

من توی کامنت های قبلی این دوره گفتم که من 2سال و 6 ماهه که با استاد عباسمنش عزیز اشنا شدم ولی اصل رو درک نکرده بودم تا اولین کلامی که از استاد توی این دوره شنیدم و به لطف و کمک خدا فهمیدم که اصل چیه.

حالا چرا تو این 2سال و خورده ای اصل زندگی رو خوب متوجه نشده بودم و به درکش نرسیدم؟چون بیشتر توی حاشیه بودم،نظر دیگران برام مهم بود،دوست داشتم دیده بشم،تو فضای مجازی فعالیت میکردم و برام مهم بود و هر بار هم بیشتر و بیشتر سردرگُم میشدم.

زندگی سینوسی داشتم که یه مدت روی قانون کار میکردم و یه مدت هم درگیر حواشی میشدم و میرفتم توی یه دنیای دیگه،ثابت کردن و مقایسه کردن و خودم روبخوام نشون بدم و….

حتی الانم که به افکار و خواسته هام نگاه میکنم میبینم هنوز بعضی از خواسته هام برای دیده شدنه.

از خدا میخوام کمکم کنه اصل رو بهتر و عمیق تر درک کنم.

فرعیات و حواشی نمیزاره ادم به قلبش وصل باشه، حواشی انرژی و تمرکز ادم رو میگیره.حواشی و فرعیات شاید تا مدت ها تورو درگیر خودش کنه و تو هر روز بیشتر و بیشتر گم بشی.

وقتی اصل زندگی رو درک کنیم و توی زندگی اجراش کنیم،خودبه خود مورد تایید قرار میگیریم،دیده میشیم بدون این که کاری کنیم، کمتر خودمون رو با بقیه مقایسه میکنیم،کمتر درگیر تجملات و نگاه دیگران میشیم و زندگی رنگ و بوی جدیدی به خودش میگیره و ارامش عجیبی پیدا میکنیم.

چقدر این قانون خوبه که نیازی نیست من تقلا کنم یا به‌زور کسی رو برای خودم نگه دارم یا چیزی رو وارد زندگیم کنم،وقتی من روی خودم کار میکنم، جهان برای من همه کاری میکنه.وقتی روی خودم کار میکنم،دنیای بیرون من هم تغییر میکنه و نیازی به تقلا نیست اصلا.

خداروشکر بخاطر این اگاهی های ناب و سپاسگذارم از خانم شایسته و استاد عزیزم:)