live | قانون هدایت به سمت خواسته ها

به نام خدای بخشنده مهربان

سلام به استاد عباسمنش عزیزم و خانم شایسته عزیز

امروز بیستو هشتمین گام من در پروژه خانه تکانی به صورت گام به گام است

خداراسپاس گزارم که در این مسیر هستم

از رویاهام مینویسم چه چیزی از این قشنگ تر که از رویاهات بگی و بنویسی و برای لحظاتی اشک توی چشمات جمع بشه

وقتی بهشون فکر میکنم

خدایا از تو ممنونم که بخاطر اون قدم هایی که توی مسیر رویام همراهم اومدی اونقدر چای پاهات محکم هست که با گذشت سالها از اون تصمیمی که گرفتم وقتی برمیگردم که مسیر رو بیاد بیارم یک آن به خودم میگم ببین اونجا خدا چه کرد برات، یادته فلان شرایط داشتی یادت هیچ کس باورت نداشت

یادت هیچ کس به آینده کاری که میخواستی انجام بدی ایمان و باور نداشت بلکه باهامم جنگیدن که منو منصرف کنن یادته بابات میخواست دم باهاش آتیش بزنه اما آخر خودش تو رو می‌برد باشگاه تازه توی راهم باهاتم شوخی میکرد ، یادت چقدر تهدید شدی تحقیر شدی تخریب شدی، چقدر حرف های ناامید کننده شنیدی چقدر ترسها شنیدی.. یادته روی تخت میخوابیدی نه میتونستی توی اون شرایط هنزفری بزنی نه دوستی داشتی بری چند روز پیشش نه جایی داشتی فقط یه جا بود اونم خونه پدرت اخه من قبلا یاد گرفته بودم وابسته باشم به ادمها و مکان اون ادمها و هزار یک ترس ها ساخته بودم

شنیدیو شنیدیو شنیدیو.. گاهی با احساس ترحم و دلسوزی و التماس وارد میشدن شاید منو راضی کنن ولی من سکوت کردم من هیچ حرفی نزدم

هیچ حرفی.. حتی برای 1 ساعتم یادم نمیاد نشسته باشم صحبت کنم راضیشون کنم که راضی شن

وسط امتحاناتم بود تصمیم گرفتم گفتم من همینجا باید کات کنم دیگه تمرکز نذارم

رفتم به مادرم گفتم، فکر نمیکردم با این واکنش بد روبرو بشم، اره دخترش که شاگرد زرنگ مدرسه بود کلی اعتبار داشت توی معلم مدیر و دفتر مدرسه حتی بوفه دار مدرسه هم نبود میگفتن درویشی بیا برو بچها چی میخوان بهشون خوراکی بفروش :))))) وای خدا چقدر ظهرها قبل از اینکه بریم خونه ناهار بخوریم اشترودل خوردیم :))))

من گفتمو وایستادم.. و از همه اون روزها گذشتم، من به خدا گفتم خدایا مادرم میگه بری فوتسال منزوی میشی ولی من اینطوری نمیشم میرم تمرین میکنم موفق میشم میرم تیم ملی الگو میشم من با بهترین خودم فاصله ای ندارم

اینو فقط گفتم بلکه نوشتمش و انجامش دادم و این که رفتم سالن بخاطر اینکه این حرفمو باور داشتم راستش نمیدونستم چطوری میتونم برم تیم ملی حتی نمیدونستم چطوری قراره لژیونر بشم چون استاد عباسمنش گفته بود بهم که نباید کمتر از بهترین برای خودت ارزش قائل بشی، پس مریم حالا که انگیزه هاتو شناختی و خودت شناختی و متوجه چطوری هستیو اینا نباید به کمتر قانع بشی

منم گفتم چشم استاد من مینویسم امضا میکنم و میرم شروع میکنم من دیگه دانشگاهو، شریفو مهندسی و.. فکر نمی‌کنم برم رتبه فلان بیارم بیخیال، من حتی اینقدر مطمئنم از خواستم که نمیرم تربیت بدنی بخونم

وقتمم اونجا نمی‌ذارم ،راه خودم سخت نمیکنم

nترم نمیخونم تا 10 تا رشته آشنا بشم که بفهمم میخوام چیکار کنم، من دفتر خاطراتم ردپاس که میگفت من هرجا میگفتم فلان چیز خوبه ولی آخر مینوشتم میخوام ورزشکار بشم میخوام فوتبالیست بشم میخوام فوتسالیست بشم

خیلی جالبه من با اینکه عاشششق فوتبال بودم و هستم ولی همون سالها اول از فوتسال نوشته بودم با اینکه خب فوتبال دنیای بزرگتری داشت اون موقع و حتی الانش هم گستردگی بسیار زیادی داره بخاطر وجود افراد الهام بخش که رشد کردند.

من خیلی مسیر های پیشنهادی کنار گذاشتم چون یه نیرویی برام تضمین کرده بود با اینکه از آینده و مسیر پیش روم نمیدونستم

خیلی خیلی ممنونم خداجونم که همراهم بودی

اگر تو نبودی من چطور میتونستم رویام بیاد میاوردم و تازه به سمتش حرکت کنم

حضور تو بزرگترین انگیزه اون روزهام بود حالا دارم میفهمم حالا دارم بهش فکر میکنم

که من کار خاصی نکردم که پدرم با هزینه خودش برام وسایل فوتسال بخره ولی میدونم که یه کار خوب انجام دادم اونم وایسادنم بود

حالا که دوباره میخوام راهنمای عملی کار کنم میخوام بنویسم تا مثل اون موقع که هیچچچ کدوم از معجزات زندگیم توی این دوره ثبت نکردم و یادم رفت حواسم نبود که بخاطر تمرکز روی این دوره بود که من متعهد تر شدم من که قانون آفرینش و فایل های رایگان تا یه حد خوبی کار کرده بودن ولی راهنمای عملی راه تمرکز گذاشتن تمـــرکز 100 درصدی بهم نشون داد به حدی که قبل از شروع تمرین توی سالن این جلسه رو پلی میکردم و توی سالن راه میرفتم گوش میدادم تا تمرینمون شروع بشه

جلسه 4 بود که بهم گفت فرق تو با بقیه در ایمان و باور و مثل دیوید بکام اینقدر تمرین کن و تمرکز کن تا توپ بالاخره بره و از وسط تایر عبور کنه ، آخ آخ الان یادم افتاد یکی از بچهای فوتبال یه فیلم گذاشته بود که چطور توپو از توی زمین چمن فرستاده بود توی پنجره ساختمون متروکه نزدیک چمن ،عین دارت که میزنی میخوره به وسطش..

نیرویی که هدایتگر، این نیرویی که من بهش اعتماد کردم حتما فکر به ثروت رسیدن و استقلال مالیم و شهرت و.. کرده بوده

یه نیروی فکر شده که از قبل همه چیز آماده داره

چقدر مطمئن گونه س اعتماد به همچین خدا، دفتر دستکی :))

خدایا عاشقتم

فقط تنها ناراحتیم اینکه چرا زود فراموش کردم یا میکنم، زود فراموش میکنم که چه معجزاتی میتونی رقم بزنی به شکلی که خودمم فکرش نکنم ولی باز من یادم میره و برمیگردم به ترسها و شرک هام میشم بنده و غلام نظر و تایید و خواست بقیه،

یادم میره که اون ادمها که هرکی میخوان باشن

با شغل و جایگاه اجتماعی و پول و قدرشون هیچ فرقی با من ندارن عین من دوتا دست دارن تا دوتا پا و یه مغز

یادم میره که معنوی ترین کار جهان رفتن به سراغ رویاهام هست چیزی که وقتی غرقش میشم در بالاترین قدرت ذهنی جسمی و روحی و.. قرار میگیرم که احساس میکنم دستان خدا شده دستان من و خدا دستاش به من قرض داده، خیلی ام بزرگترن دستاش میگه بیا با دستای من این کار انجام بده ;-)

لحظات زیادی بود که با تو قدم برمی‌داشتم با اینکه هنوز به چیزهایی که گفته بودم نرسیده بودم و اصلا ظاهر زندگیم نزدیک نبود به اون چیزی که گفته بودم به خودم اما انگار فرقی نمی‌کرد، فرقی نمی‌کرد توی حالم چون من تماما حس میکردم توی مسیر رویاهام هستم

چیزی که عاشقشم و با فکر کردن بهش اشک توی چشام جمع میشه این منو بی نیاز میکرد

از تایید ها و تحسین های آدمهای بیرون

من تایید ها و تحسیناشون مینوشتم برای خودم اما به عنوان ردپا و نشونه

خدایا ازت ممنونم، منو توی این راه عاشقی رها نکن و دستم بگیر قدرتمند تر از حتی قبل و با من دوباره بیا، توکه میای این منم باید خودم آماده کنم و آماده باشم ولی اینکه این حرف بهت میزنم برا اینکه باعث بشه ادامه بدم

باید باورت کنم.

با ایمان

مریم درویشی

1403/8/13