live | قانون هدایت به سمت خواسته ها

سلام

به اسم خدا

گام 28-

بالاخره من این پروژه رو تموم کردم با لطف و هدایت الله و از خودم رضایت دارم.

وقتی دوره قانون سلامتی رو گرفتم و توی شرط های ورود به دوره نوشته بودید دوره برای کسانی که تا حالا کاری رو انجام ندادند و هیچ تعهدی نداشتن مناسب نیست و برای من این یه تلنگر بود به خودم گفتم من همیشه همه چیز رو ول میکنم و نصفه رهاش میکنم وقتی این پروژه رو خانم شایسته روی سایت قرار داد با شور و اشتیاق فایل ها رو گوش میدادم و تمرین میکردن و دیدگاه می نوشتم اما اینم بعد از یه مدت رها کردم و رفتم پروژه مهاجرت به مدار بالاتر رو شروع کردم به خودم گفتم بذار حالا که همه دارن این کار رو شروع میکنن به خاطر اون سینرژی که وجود داره منم برم سراغش و کلا پروژه خانه تکانی رو رها کردم اما بعد به خودم گفتم اگه من این کار رو انجام بدم این برام عادت میشه که یه چیزی رو شروع کنم و به خاطر دلایلی که اون لحظه برام منطقیه رهاش کنم و برم به شاخه دیگه به خودم گفتم این رفتار ممکنه به یه عادت بد تبدیل بشه برای همین اون دوره رو رها کردم و اومدم چسبیدم به آگاهی های همین پروژه و بالاخره تمام کردم بعد از 5 ماه ولی اشکال نداره من خودم رو سرزنش نمیکنم عوضش شناخت پیدا کردم به خودم و فهمیدم که باید چه چیز هایی رو الویت قرار بدم برای خودم و راضیم و سپاسگزار به جای مقایسه خودم با دیگران خودم رو با اوایلی که با سایت آشنا شده بودم مقایسه میکنم که فقط شنونده بودم ولی الان دیدگاه مینویسم و هر روز فایل گوش میدم و برای عمل کردنم هم قدم های تکاملی رو رعایت میکنم و بعدا با نتایجم حرف میزنم.

و اما برداشتم از آگاهی های این فایل:

اولا من باز هم بهم ثابت شد که با نتایج آدم باید حرف بزنه الان هر کی بیاد به استاد بگه کارت درسته کارت اشتباهه برای استاد مهم نیست چون بهترین نتایج رو توی جنبه های مختلف زندگیشون گرفته و حالشون خوبه ، سپاسگزاره سلامتی داره ثروتمنده اما من الان هنوز اونقدر قوی نیستم که بتونم با نتایجم صحبت کنم پس سکوت میکنم و فقط راه خودمو میرم اگه نتیجه گرفتم و انقدر بزرگ بودن که توجه بقیه رو جلب کنن، ازم سوال کنن که چطور این دستاورد ها رو کسب کردم بهشون سایت رو معرفی میکنم ولی تا اون موقع سکوت میکنم و فقط روی خودم تمرکز میکنم.

و میرم سراغ موضوع اصلی فایل که درباره ی توجه به نکات مثبت بود .

این فایل یه انقلاب بود تو ذهن من. از وقتی این فایل رو دیدم تو سرم آشوبه دارم به خودم فقط فکر میکنم که چطور تو زندگی پس رفت کردم از وقتی به این موصوع توجه نکردم و فقط سعی کردم به چیزای منفی فکر کنم و حال خودمو بد کنم فقط برای حس قربانی بودن اینکه خودم رو مورد ظلم قرار بدم و توجه جلب کنم حتی الان که دارم می نویسم از خودم خجالت میکشم ولی حداقل الان بهش آگاه شدم من وقتی دستم زخم میشد عاشق این بودم که به بقیه نشونش بدم و حالت بیچارگی به خودم بگیرم و طوری رفتار کنم که نه چیزی نیست من خیلیم قویم یا همش تو ذهنم بیمار شدن خودم رو تصور میکنم فقط به خاطر توجهی که قراره از پارتنرم و خانواده ام دریافت کنم یا منتظرم پریود شم تا هر رفتار مزخرفی که دارم رو گردن طبیعی ترین اتفاق بدنم بندازم و تازه فقط اون 7 روز پریودی نیست قبلشم که سندروم پیش قاعدگی و چند وقت بعدشم نوسانات هورمونی و… یعنی اگه بشینم حساب کنم با این همه بهونه ای که برای بد کردن حال خودم پیدا میکنم شاید در ماه من 2 – 3 روز حالم خوب باشه بقیه اش رو حتما یه دلیلی دارم که به خودم حق بدم توی احساس بد بمونم اما این فایل واقعا یه تلنگر محکم بود و باید همینقدر محکم می‌بود که منو بیدار کنه من الان نمیتونم خیلی سریع رفتار هام رو تغییر بدم اما حداقل متوجهشون میشم و این کمکم میکنه که اول به خودم شناخت پیدا کنم و بعد کم کم و تکاملی بتونم خودم رو تغییر بدم.

اینکه من و خیلی های دیگه فکر میکنیم اگه ایران جای بهتری برای زندگی بشه اونوقت این دنیا ارزش زندگی کردن داره و من خوشبخت میشم اما این خیال باطلیه اگه جایی خوب نیست نباید به اونجا چسبید همونطور که توی قرآن میگه چرا مهاجرت نکردید؟ یعنی راه حل گیر کردن توی موقعیتی که مارو مستضعف و نیازمند میکنه اینه که از اون مکان بریم نه اینکه بمونیم و بجنگیم من خودم چقدر به این جمله بمون و بساز باور داشتم و به خودم گفتم نه من مهاجرت نمیکنم که بمونم و ایران رو بسازم و مردم رو با فرهنگ کنم و دید هنری بهشون بدم و کاری کنم اینجا جای بهتری برای زندگی کردن بشه که سخت اشتباه میکردم الان فهمیدم اینو، چون وقتی من میخوام چیزی رو تغییر بدم یعنی تمرکزم روی ناخواسته هامه و چسبیدم بهشون و هیچ زیبایی نمی بینم مگر اینکه شرایط بهتر بشه و من بتونم نفس بکشم.

خیلی آدما رو دیدم که مهاجرت کردن به پیشرفته ترین و بهترین کشور ها ولی همونجا هم اتفاقات نامناسب براشون میوفتاد و میومدن درباره اش حرف میزدن دقیقا مثل همون زمانی که توی ایران بودن و می اومدن از اتفاقات ناجالبشون ویدیو میذاشتن و صحبت میکردن بهشون و این باید برای من درس بشه ، باید عبرت بگیرم که مثل اونا رفتار نکنم. عوضش مثل اقلیتی باشم که قانون رو میدونن و رفتار ها و زبانشون رو کنترل میکنن اما واقعا سخته و به خودم میگم چه خیری تو این اوضاع هست؟ و وقتی دارم دنبال خیر میگردم ذهن نجواگرم میخواد هر طور شده منو دور کنه از این رفتار و برگردم به غر زدن و احساس قربانی بودن و میگه این چرت و پرتا چیه؟ الان این همه اتفاق بد برات افتاد چه خیری توش بود این همه چاق شدی چه خیری توشه این رفتارا باهات میشه چه خیری توشه و کنترل ذهن رو برام سخت کرده اما من ادامه میدم کم کم سعی میکنم به زیبایی ها توجه کنم و وقتی دارم از ناخواسته هام صحبت میکنم یا توجه میکنم بهشون یه لحظه همینکه آگاه شم به رفتارم کمک میکنه دفعه بعد قبل از گفتنش حداقل بدونم که این ناخواسته ست و بگمش دفعه بعدی قبل اینکه از ناخواسته هام صحبت کنم میدونم که این کار درست نیست و بهش آگاه میشم و از خودم میپرسم که بگم یا نگم ممکنه بازم بگم دفعه دیگه اش وقتی بهش اگاه شدم و از خودم اون سوال رو پرسیدم جوابش رو هم میدم و به قانون و حرفای استاد فکر میکنم و شاید باز بگم دفعه بعدی و بعدی و خلاصه یه دفعه ای که خیلی تمرین کردم قبلش میرسه که میخوام از ناخواسته هام صحبت کنم که توجه دیگران رو جلب کنم و دیگه دلم نمیخواد دلم میخواد طبق قانون رفتار کنم و خیلی راحت اعراض میکنم از ناخواسته هام و دربارش صحبت نمیکنم حتی با خدا و این روند تکاملی میخواد که من قبلا این راه رو رفتم و میدونم که ممکنه ، فقط باید برای ساختن این عادت زمان و انرژی بگذارم، بعدش دیگه ناخودآگاه میشه. مثل الان که ناخودآگاه دارم از ناخواسته هام حرف میزنم.

خداروشکر میکنم که این فایل وجود داره این فایل به من شجاعت شروع کردن رو داد چون با خودم فکر کردم اگه شرایط اونطوری که دوست دارم پیش نره خب خدا هدایتم میکنه و مهاجرت میکنم به یه جای بهتر ولی اولش باید شروع کنم و قدم های تکاملیم رو بردارم.

خدایا شکرت

ممنونم استاد

ممنونم خانم شایسته جان و تیم عزیز سایت