live | قانون هدایت به سمت خواسته ها - صفحه 37

درود بر استاد بزرگوارم جناب عباس‌منش گرامی و بانو شایسته‌ی عزیز و یکایک شما هم‌فرکانسی‌های گلم

اول وپیش از هر سخنی خدمت شما استاد گلم و بانو شایسته‌ی عزیزم که این فایل‌ها را این‌گونه آماده‌سازی کرده‌اند، سپاس بیکران دارم و خدا را برای این‌که مرا در این مسیر زیبای آگاهی و شناخت و هدایت گذاشته سپاسگزارم که دستان خودش را در زندگی من آورد تا این باقی مانده عمر را که نمی‌دانم چه اندازه خواهد بود را با لذت و سربلندی زندگی کنم.

استاد عزیزم و بانو شایسته‌ی گل، به خدا از وقتی این فایل‌ها را می‌بینم و گوش جانم را به آن‌ها می‌سپارم، چنان مسیر این زندگی برایم زیبا شده که توصیف کردنش دشوار است و باید دیگران جای من باشند تا بدانند که چه می‌گویم!

از تغییرات و قدرت تمرکز بر نکات مثبت و خواسته‌هایم بگیر تا بیشتر و بیشتر شدن مشتریانم و رفتن همسرم و فرزند کوچکم به تهران برای پیشرفت بیشتر که چه فرصت‌های طلایی را برای تنها بودن و کار کردن روی خودم به من داده تا ریختن برگ‌های پاییزی از درخت زندگیم و رفتن افرادی از زندگیم که به آن‌ها وابسته بودم و همچنین اصلاح شدن گروهم در کسب و کارم و غیره و غیره و توقعات بیش از پشیم از خدای یگانه و تنها فرمانروای جهانیان و کاهش توقعات من از غیر خدا و غیره و غیره، که نمی‌تونم بیشتر بگم که اونوقت اشک شوق امانم نمی‌دهد!

حالا دوست دارم در مورد مطالب و یادداشت‌های بانو شایسته‌ی عزیز از سخنان شما بگم. البته از استاد عرشیان‌فر هم برای این لایو به‌یادماندنی سپاسگزارم:

– نکته‌ی نخست:

تغییر زندگی را از تصحیح کانون توجه‌ات شروع کن؛

به هر آنچه توجه کنی، به تجربیاتی از همان جنس از توجه، هدایت می شوی!

پیش از این آدمی بودم که باورتان نمی‌شود که چه اندازه برای نوشتن همین کامنت‌ها حساس بودم و خودم را آزار می‌دادم. بارها و بارها غلط‌های املایی خودم را می‌گرفتم و تلاش می‌کردم که خوب و درست بنویسم و برای همین بود که بیشتر به ظاهر متن توجه می‌کردم تا اصلش. به قول شما، به حاشیه توجه می‌کردم به جای توجه به اصل! واقعا که آسان بودم برای سختی‌ها! و خدا را سپاس که الان دارم می‌بینم که دارم آسان میشم برای آسانی‌ها! خدایا پروردگارا شکرت.

آره دقیقا همینه که شما می‌گویید و من هم بارها و بارها در زندگی این را تجربه کرده‌ام که وقتی از آن‌چه نمی‌خواهم دوری می‌کنم و حاضر نیستم که اصلا درباره‌ی آن کم‌ترین چیزی را بشنوم و بدانم( البته کاملا آگاهانه)، روزم به مراتب بهتر و بهتر میشه و نتایج بهتر و بهتری می‌گیرم! دیگه تلویزیون را نگاه هم نمی‌کنم، از اتاق اساتید وقتی بحث‌های احمقانه انجام میشه یا بحث را اگه بتونم، اگه بتونم عوض می‌کنم و یا این‌که در بیشتر موارد میام بیرون و میرم برای خودم تو محوطه می‌گردم( حتا اگه پاهام نیاز به استراحت داشته باشند ولی، حق روحم را محترم می‌شمارم و از پاسداری می‌کنم و ورودی‌های ذهنم را کنترل می‌کنم). پای خدا جوون مگه این کم نعمتیه؟! به خدا که اگه پیش از اینا من می‌تونستم اینجوری باشم! خدا جوون با هیچ چیزی حاضر نیستم این نعمت را عوض کنم!!!

دارم برکات این کارم را هر روز بیشتر و بیشتر درک می‌کنم! خدایا به استادم و بانو شایسته‌ی عزیزم و همه‌ی دست‌اندرکاران سایت الهی عباس‌منش و همه‌ی عزیزان همراهم سعادت پیشرفت پیوسته در این مسیر الهی را ارزانی کن!!!

نکته دوم:

اگر آزادی می خواهی اما تمام تمرکز شما بر ناخواسته هایی است که آزادی شما را محدود کرده است، این جنس از تمرکز، شما را در مدار محدودیت های بیشتر قرار می دهد!

خدایا من پیش از این همینجور بودن که همش صحبت آزادی را می‌کردم ولی همش به درواقع همون به ظاهر آزادی، مرا محدود کرده بود. همش صحبت می‌کردم از این‌که خدا کنه که بتونم به جایی مثل آمریکا برم که بتونم آزاد زندگی کنم ولی مگه میشه آدمی که خودش داره آزادی را برعکس می‌نویسه، به آزادی برسه؟! خدایا من ازت سپاسگزارم که داری این‌جوری و با این دست و دل بازی مرا هدایت می‌کنی!!!

آره به خدا، من هم مثل شما هیچ اعتقادی به وطن و این‌جور چیزها ندارم. البته بگم ها، پیش از این وقتی صحبت وطن پیش میامد، رگ کردنم ورم می‌کرد و چهره‌ام برافروخته می‌شد! ولی چند وقتی هست که به این نتیجه رسیده‌اند که من هم مثل باقی انسان‌ها روی کره‌ی زمین به دنیا آمده‌ام. جایی که همه‌اش مُلک خداست. آیا خدا گفتن این تکه از زمین ایران باشه، اون تکه دیگه روسیه و اون تکه‌ی دیگه آمریکا و یه تکه‌ی دیگه کره شمالی؟ نه آقا جوون، آدما با هم سر زمین‌های حاصلخیز جنگیدن و این سرزمین‌ها را هم حاکمان ساختند. در صورتیکه من هم مثل یک آدم اهل زابل، اهل سیستان، اهل تهران، اهل واشنگتن، اهل سئول، اهل کره شمالی و یا اهل قطب شمال، تو همین کره‌ی خاکی دنیا آمدیم و همه‌ی ما حق برابری از زندگی داریم و شایشتگی‌های همه‌ی ما برابرند! فقط این ماییم که یا خودمون را شایسته نمی‌دانیم و یا این‌که به جایی وابسته شدیم.

به خدا که وابستگی بدترین کار دنیا و عین شرکه!!! من تنها به خداوند یگانه و تنها فرمانروای جهانیان وابسته هستم چون که تنها اوست که همه چیز را صاحب اصلی است و اوست که به من زندگی بخشیده و نعمت برخورداری از نعمات و برکات روزافزون خودش را به من داده!!! آقا اصلا اینایی که دم از وابسته بودن به مثلا عشقشون( همسر و پارتنر) می‌زنند، بیشترشون از شخصیت حضرت علی خوششون میاد و خودشون را از مریدان ایشان می‌دانند. آیا نمی‌دونیم که همین حضرت علی کمتر از ده پس از دنیا رفتن فاطمه( همسر ایشان) همسر دیگری اختیار کردند؟ اگر وابستگی کار خوبیه، پس این رو چی میگن؟ هر نوع وابستگی به کشور، همسر، فرزند و غیره، یک شرکه و شرک موجب زیان در دو دنیاست!!!

نکته‌ی سوم:

چه نوع تفکر و رفتاری، فرد را آسان می کند برای سختی ها و چه جنس از تفکر و رفتاری فرد را آسان می کند برای آسانی ها؟

چه اندازه همیشه شما خوب این مفهوم را بیان می‌کنید که؛ تقوا یعنی کنترل ذهن و کنترل توجه به خواسته‌ها و دوری کردن از توجه به ناخواسته‌ها، دوری کردن از آدم‌هایی که صبح تا شب به دنبال ایرادها و‌ توجه به ناخواسته‌ها هستند! مشخصه وقتی که از ناخواسته‌ها دوری می‌کنی، دنیا هم که مثل آیینه عمل می‌کنه، ناخواسته‌هات را ازت دور می‌کنه! درست مثل وقتی از آیینه دور میشی، تصویرت هم انگار از آیینه دور میشه و وقتی به خواسته‌هات توجه می‌کنی، دنیا هم تو را به خواسته‌هات نزدیک و نزدیک‌تر می‌کنه!

دارم روی خودم کار می‌کنم که همینجوری باشم که آگاهانه و بله کاملا آگاهانه کانون توجهم را به خواسته‌هام متمرکز کنم تا مثل نور خورشید که در کانون یک ذره‌بین متمرکز میشه و می‌تونه کاغذ و مقوا و چیزهای دیگر را بسوزونه، من هم بتونم همین کار را بکنم و خواسته‌هایم را به شکل کاملا طبیعی و بدون تقلا به زندگیم جذب کنم! خدایا شکرت که همین نوشته‌ها سبب شد که الان یک تماس بسیار خوب از سوی یکی از مشتریان گرامیم داشته باشم! دیدی، همینه دیگه! اینم نتیجه‌ی توجه به خواسته‌ها و دوری از توجه به ناخواسته‌ها! الهی شکرت.

نکته‌ی چهارم:

معنی هر جنسی از احساس بد این است که: شما در ذهن خود در حال توجه به چیزی هستی که نمی خواهی و با آن جنس از توجه، فرکانسی را فعال کرده ای که در حال جذب ناخواسته های بیشتر به زندگی ات است.

دقیقا چه اندازه پدیده‌های این جهان همانند هستند! در فیزیک میگند که اگه یک جسم نوسان‌گر فرکانسی موافق یک جسم نوسان‌گر دیگر داشته باشه که در حال نوسان نباشه، نوسان حسن اول، دیگری را هم به نوسان در میاره و البته با همان فرکانس. خدایا این همه سال فیزیک خوندم ولی این مفهوم به این سادگی را نفهمیده بودم. شکرت و واقعا شکرت که این رو دارم می‌فهمم. خدایا پروردگارا سپاس!

پس، از کار و توجهات من مثل یک نوسانگر همش در حال فرستادن فرکانس‌های خودشه و جهان را متاثر می‌کنه. یاد اون پروفسور ژاپنی افتادم که روی تاثیر فرکانس افکار مثبت و منفی روی آرایش مولکولهای آب تحقیق کرده بود افتادم. تازه مثلا ماها که روی کوانتوم تحقیق می‌کنیم، صحبتی عمیق‌تر در مورد درهم تنیدگی اجزای جهان می‌کنیم که خدایا آب در کوزه بود و ما گرد جهان‌‌ می‌گشتیم. تازه دارم می‌فهمم که چقدر این سال‌ها دانشی بس سود و فایده داشتم. خدایا شکرت که به نادانیم پی بردم.

نکته پنجم:

شما در دنیایی زندگی می کنید که دسترسی یکسانی دارید به ثروت یا فقر؛ به سلامتی یا بیماری؛ به عشق یا نفرت… اما اینکه کدام را انتخاب می کنید بستگی کاملی دارد به کانون توجه شما.

این مثل این میمونه که بگیم دلت می‌خواد که از وی برات بگم؟ از عشق یا تنفر، کدوم؟ دلت می‌خواد از فقر برات بگم؟ از جنگ یا صلح؟ و … مشخصه که آدم فهمیده نکات مثبت را انتخاب می‌کنه و آدمی که فکر می‌کنه، باید با داشتن اندوه و ادای آدمای روشنفکر همش در اندیشه‌ی مسائل نادل‌خواهش باشه، همش هم از همون چیزا نصیبش میشه!

یادمه، اون اوایل انقلاب، یک سری از کمونیست‌ها ساکن آمریکا( سرمایه‌داری‌ترین کشور دنیا و مخالف صددرصد کمونیسم) زندگی می‌کردند و به ایران که آمده بودند، همه از آزادی توی آمریکا میگفتن! خدایا آدم‌ها چرا این اندازه دچار تناقض هستن؟ نمی‌دونم چرا این جور آدم‌ها خودشون را گول می‌زنن؟ در عین حال که می‌دونن این فضای آزادی از آزادی سرمایه و سرمایه‌گذاریه که در آمریکا فراهم شده، ولی پای روی حق می‌گذارند و به خودشون و مردم دنیا دروغ میگن.

ماییم که داریم در یک مجلس میهمانی و در کنار آدم‌های دیگه در این دنیا زندگی می‌کنیم. حالا ما آزادیم که تو این مجلس میهمانی که به قول خودتون استاد بزرگوارم، مثل یک سلف سرویسه که هر کسی می‌تونه هر چیزی را دوست داره و هر اندازه که می‌خواد با پرداخت یک مقدار پول ورودی بخوره و هیچ محدودیتی نیست، ولی برخی نشستند و دارن بشقاب پر دیگران را نگاه می‌کنند و حرص می‌خورن که چرا اونا تو بشقابشون چیزی نیست؟! خوب بابا جوون پا شود و بر وهر چیزی که دلت می‌خواد را آزادانه بردار! کسی که تو را محدود نکرده جز اون فکر محدود خودت! آره دیگه، بعضی‌ها فکر می‌کنند که کدخدای دنیا هستند و باید له‌له‌ی دیگران باشند چرا؟ چون اینا با خودشون قهرن ! البته در نتیجه با همه‌ی دنیا قهرن و فقط دارن ادای آدمای به ظاهر دل‌سوز را درمیان! اینا دلسوزی برای خودشون را بد ولی فداذشدن برای دیگران را اصل زندگی می‌دونن و یه همچین آدمایی، نه به این میرسن و نه به اون! و همیشه در میان راه معطل هستن. اینا از پس تغییر خودشون برنمیان ولی می‌خوان دیگران را عوض کنم و این فقط یه اداست، یه ادعاست! که هیچ وقت نتیجه‌ی مثبتی برای هیچ کسی ندارم!

نکته‌ی ششم:

اگر هدف را “ماندن در احساس خوب” بگذارید و با این اولویت، کانون توجه خود را مدیریت کنید، فارغ از قوانین آدمها و حکومت ها، فارغ از تجربه اکثریت جامعه، به سمت تجربه هایی هدایت می شوید که شما را به احساس خوب بیشتری می رساند؛

وقتی در مسیر هماهنگ با خواسته هایت حرکت کنی، درها به صورت خود به خود باز می شوند!

آره کاملا درسته و من هم کاملا باهاش موافقم! همه‌ی ما به شکل کاملا افرادی، بنده و آفریده‌ی خدای یگانه هستیم و همه‌ی ما حق حیات و برخورداری از مواهب و نعمات و برکات و ثروت‌های روزافزون الهی را داریم. پس، زندگی من وابسته به هیچ کسی و هیچ چیزی و هیچ شرایطی و هیچ حکومتی ندارم و من در هر وضعیتی شایسته‌ی بهترین‌ها هستم. اگر این را از ته دل بپذیرم و به عبارت دیگر با خودم به صلح برسم و خودم را با همه‌ی ویژگی‌هایم بدون هیچ‌گونه شرطی دوست بدارم و عاشق خودم باشم، همین میشه که شما میگویید!!!

پیام قرآن درباره تغییر؛

کسی که بر نازیبایی ها تمرکز دارد، به نازیبایی های بیشتر هدایت می شود؛

با هر ناخواسته ای بجنگی، آن ناخواسته را در زندگی ات ماندگارتر می کنی؛

مفهوم شرک و ارتباط آن با “باور به تاثیر عوامل بیرونی”

در مورد چیزهایی که دوست نداری صحبت نکن و مراقب باش که به این شکل به آنها انرژی ندهی؛

با انرژی ای همکاری کن که هم جنس با خواسته هایت است؛

از همان لحظه ای که کانون توجه خود را به سمت خواسته هایت جهت دهی می کنی، به سمت تجربه های بهتر هدایت می شوی

و چه خوبه خدایی که این همه مهربانه و عاشق ماست و همیشه و در همه حال به ما عشق می‌ورزه، البته که امیدوارم من و ما هم بتونیم این همه بزرگی را درک کنیم و یه همچین خدایی را اجابت کنیم و با خودش باشیم و نگران هیچ چیزی نباشیم و فقط پیوسته تو مسیر بمونیم و اصلا با خودمون و خواسته هامون و خدای بسیار مهربانمون سر این خواسته‌ها تعارف نداشته باشیم و به رحمتش یقین داشته باشیم!

خدایا شکرت که مرا و ما را در این مسیر زیبای آگاهی و شناخت گذاشته‌ای و خورشیدهای هدایت را بر سر راهمان گذاشته‌ای تا راه گم نکنیم.

خدایا پروردگارا مرا به راه راست هدایت کن همان راه کسانی که بر آنان نعمت ارزانی داشتی و نه راه کسانی که بر آنان خشم گرفتی و نه راه گمراهان! آمین یا رب العالمین.

ارادتمند شما