live | باورهایی برای امکان پذیری آرزوها

یارب العاملین

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته و همه ی دانشجویان این سایت گرانبها

من الان که اومدم نظرات دوستان برای گام هفتم را بخوانم متوجه شدم فعلا کسی نظری نذاشته و بخودم گفتم کاش من بتونم اولین کامنت رو بذارم.. بعدش ترسیدم همون ترس همیشگی که منو از انجام دادن کارها و اقدام کردن و برداشتن اولین گام بازمیداره .. بخودم گفتم اصلا نمیخواد چیز خاصی بنویسی فقط بنویس اولین گامت رو بردار جالبه امروز صبح هم قبل گوش دادن به این فایل اهرم رنج و لذت ترسیدن را نوشتم چون بعد از کلی فک کردن و دقیق شدن در ترمزهایم بزرگترین ترمزم که ترس هست را پیدا کردم . دو هفته س که میخوام اهرم رنج و لذت ترس را بنویسم ولی حتی برای نوشتن اون اهرم هم میترسیدم میگفتم اکه برام جواب نده اگه نشه چی… بالاخره امروز تمام شجاعتم را جمع کردم و اهرم را نوشتم و در رنج اول نوشتم اگه مدام بترسم هیچوقت تو هر کاری نمیتونی قدم اول را برداری و شروع کنی ….

حالا اینجا میخوام با نوشتن اولین کامنت این فایل گام اول را بردارم من بعد از سالها دارم کامنت مینویسم و باورم نمیشه دارم مینویسم و از خدا میخوام بعد نوشتنش به من جرات ارسالش هم بده آمین

استاد عزیزم با دیدن این همه زیبایی و نعمت یکدفعه خواهرم گفت خداروشکر واسه محل زندگی خودمون هم . محله ما هم قشنگه بعد گفت پرستو محله زندگی استاد مثل پوسترهای نقاشی هست که همیشه دیدیدم و جفتمون لذت بردیم از دیدن این همه زیبایی و نعمت . خداروشاکرم که تو این پروژه شرکت کردم چون من تقریبا 40 روز است بیکار شده ام و از روزی که تو خونه نشستم دارم رو خودم کار میکنم البته برای بعضی دفاتر هم رزومه ارسال میکنم .. اما چندروز یکبار بخودم میگم چرا بیکارم چیکار کنم تا اینکه شما تو گام ششم و گام امروز گفتین رو خودتون کار کننین و فرصت را غنیمت بشمریم و با شنیدن این حرف گفتم خدایا شکرت که این 40 روز که خونم مدام رو خودم کار کردم و حتی در طول روز هم نمیخوابم و دارم رو آموزه های شما و بالابردن سواد خودم کار میکنم و ایمان دارم که این خونه نشینی و این کار کردن و اغاز این پروژه را همزمانی خیلی خیلی عالی برای من است و همه اینها الهام و هدایت خداوند است.

همگیتون رو خیلی دوسدارم . در پناه خداوند بزرگ و رب العامین باشین