سرفصل آگاهی هایی که در این فایل توضیح داده شده است:
- قدم اول برای خلق شرایط دلخواه: مسئولیت 100% زندگی ات را بپذیر؛
- تفاوت ذهن فقیر و ذهن مولد؛
- توانایی تشخیص اصل از فرع؛
- فردی که مسئولیت حل مسائل زندگی اش را نمی پذیرد، به راحتی توانایی درونی اش برای حل مسائل را بلا استفاده می گذارد؛
- توقع از دیگران، نمود بزرگی از شرک است؛
- هر زمان از دیگران توقع داری، یعنی در مسیر شرک حرکت می کنی؛
- هز زمان خودت را مسئول خوشبختی خود می دانی، یعنی در مسیر توحید هستی و بر خداوند توکل کرده ای؛
- تمام بهانه ها و توجیهات فرد برای نتوانستن یا امکان پذیر نبودن، از شرک نشات گرفته است؛
- واضح ترین نمود توحید عملی این است که: مسئولیت زندگی ات را بپذیری؛
- وقتی روی بهبود افکار درونی ات کار می کنی، دنیای بیرونی خودش درست می شود؛
- “توحید”، تنها مسیر برای تجربه خوشبختی است؛
- مفهوم عملی ایاک نعبد و ایاک نستعین؛
- تمرکز بر آنچه می توانم بهبود ببخشم؛
- خاصیت ایده های الهامی؛
منابع کاملتر درباره درک این آگاهی ها:
برای دیدن سایر فایلهای این مجموعه کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی195MB42 دقیقه
- فایل صوتی live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی39MB42 دقیقه
هدایت در هدایت در هدایت شد که
پردیس جان کامنتت رو خوندم و من هم هدایت شدم
راستی سلام :)
یکم پیش متوجه شدم یکی از همکلاسی هام توی همون رشته دانشگاهیمون پیشرفت خوبی داشته.
مبارکش باشه.
اما من فکرم به خودم رفت. اینکه آیا کار درستی کردم رفتم پی علاقه م و اون رشته رو ادامه ندادم؟ اینکه وارد یه حوزه جدید شدم؟
شروع کردم به فکر کردن و به خودم گفتم: من همیشه تصمیم درستی گرفتم همیشه فکر کردم و سنجیدم و تصمیم گرفتم و هیچ وقت نخواستم یک ادم عادی باشم یا زندگی معمولی داشته باشم. من بیشتر میخوام. خیلی بیشتر
اگه جف بزوس تونسته اگه برادران محمدی دیجیکالا تونستن اگه نازنین دانشور تخفیفان تونسته منم مبتونم چون خودمو توی این سطح می دونم. من خیلی ادم بزرگی میشم و اون موقع بقیه از خودشون میپرسن ایا تصمیم درستی گرفتیم توی این رشته موندیم علی رغم بی علاقه گیشون؟
یه اینفوگرافی از جف بزوس دیدم امروز که از ۱۶ سالگی توی رستوران مک دونالد شروع به کار کرده. ۳۰ سالگی امازونو تاسبس کرده و ۳۳ سالگی میلیادر شده.
به نظرم مسیر موفقیت اون از ۱۶ سالگی شروع شده نه ۳۰ سالگی.
به همین دلیل به خودم و تلاشم و مسیری که توش هستم افرین گفتم و به خودم یاداوری کردم که تکامل لزوما قرار نیس طولانی باشه
بلکه تکامل ینی قدم های درست رو، پیاپی برداشتن. و شاید بهتره بگم قدم های کوچیکه درست رو پیاپی برداشتن.
اینارو گفتم و بعد اومدم سایت استاد و زدم روی لایک ها و چشمم به کامنت زیبای شما افتاد.
اره ما میتونیم خیلی بزرگتر از اسطوره هامون باشیم.
فقط باید خودمون و خدا رو بشناسیم
پاشنه اشیلارو بشناسیم
در مورد من کمال گرایی جزو اصلیییییترین مانع هاست
اصلا در شان خودم نمی دیدم کوچک قدم برداشتنو. زشت و الکی میدونستمش. غافل از اینکه همین موضوع منو ذنجیره کرده به وضعیت الانم.
برای من مهمترین چیز در رسیدن به خواسته هام یادگرفتنه کوچیک قدم برداشتنه. خوشحالم فهمیدمش.
دوباره مرسی ازت جانم❤😊