live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

بنام پروردگار همراه و قدرتمند .

سلام و صد سلام به همه دوستان عزیز و متعهدم و اساتید بزرگوارم.

خدارو شکر میکنم به خاطر تمام هدایتهای ناب و بینظیرش.

خداروشکر میکنم به خاطر اینکه هرلحظه هست و هرلحظه داره الهام میکنه.

خداروشکر میکنم به خاطر خدایی که با بندگانش مثل ملکه ها و پادشاه ها رفتار میکنه.

خداروشکر میکنم به خاطر تمام امکاناتی که تا الان در زندگیمون داشتیم اما ندیدیم و بهشون فکر هم نکردیم.

خداروشکر میکنم به خاطر صفحه لمس گوشیم که از طریقش میشه نوشت و سپاسگزار بود.

شکر میکنم خدارو به خاطر اینکه هست و اینهمه ام قدرتمنده و اینهمه ام هوامونو داره.

اساتید عزیزم. به نظر من دوازده قدم یکی از بهتریییین دوره هاییه که هرررآدمیو قدم به قدم به سمت بزرگ شدن و رشد کردن و کسب نتیجه دلخواه میبره‌ . به حرات میتونم بگم با این که هر دوره ای رو که گوش دادم گفتم وااای ازین بهتر نمیشه ، اما باز وقتی رفتم سمت دوازده قدم به این نتیجه رسیدم که اصلا نداریم بهترررر ازین دوره و این آگاهیهاق ناب.

قلب و روحم منو به سمت این دوره میکشه .

حتی وقتی میخوام یه کار ویژه یا برنامه ای رو پیش ببرم قلبم میگه حالا یه جلسه از دوازده قدمو گوش بده. بعدش برو سراغ کارای دیگه .

خداروشکر میکنم که در مدار دریافت آگاهیهای دوازده قدم قرار گرفتم و زندگیم به واسطه اون آگاهیها دگرگون شد.

نام اثر : “توحید” و فعال کردن قدرت خلق درونی

خداوند یک سیستمه که همواره داره به همه انرژیهای ما واکنش نشون میده. اون نمیخااد به کسی ظلم کنه. نمیخواد کسیو آزار بده . نمیخواد بلا و مصیبت رو به جایی وارد کنه.

چند روز پیش یه تضادی ایجاد شده بود وقتی که ما اومدیم خونه. اول اولش(قبل اینکه از مسافرت برگردیم خونه) که من فهمیدم، گفتم ای بابا چیزی نیست که… حالا اینهمه خوبی و خوشیو تجربه کردیم یکمم تضاد تجربه کنیم . یجوری برای خودم رفته بودم بالا منبر و داشتم از قانون برا خودم میگفتم که حتی تصور نمیکردم که اون تضاد بخواد سختیو برام ایجاد کنه. وقتی اومدیم خونه تا پنج شش ساعت هیچ خبری از حس بد نبود . تا این که ذهنم شروع به پچ پچ کرد و همه سختیارو آورد جلو چشمم و انرژیمو مغلوب کرد و درونمو دچار تنش کرد . فردای اونروز شروع کردم گفتم خدایا ما به امید تو اومدیم . مگه قرار نبود این تضاده درست بشه ؟ دیدم نععع ! با این حرفاا و خودمو لوس کردناام شرایط درست نمیشه .

فرداش شد و عصبی شده بودم و کم کم داشت با خدا دعوام میشد. گفتم مگه من ایینهمه همیشه سپاسگزار تو نبودم؟ مگه من طبق قانون پیش نمیرم؟ مگه من رو توحید کار نمیکنم این چه مسخره بازیه که پیش اومده و درست هم نمیشه ؟

اینو که گفتم یهو یاد دوهفته پیش افتادم که داشتم باخودم میگفتم که آدم تو شرایط خوب حالش خوب باشه که هنر نکرده ، باید تو تضاد و چالشها بتونی آروم باشی و به جای غر زدن حالتو خوب کنی.

خلاصه تا یادم اومد به جای مظلوم نمایی تصمیم گرفتم فکر کنم ببینم چه کاری از دستم برمیاد که شرایط یکم بهتر بشه ؟ وقتی ایده مو اجرا کردم دیدم این تضاده همچین بدم نیستااا . میشه باهاش زندگی کرد اتفاقا یه سری خوبیا ام داره . میشه به همه ی زیباییهای دیگه توجه کرد و اینو نادیده گرفت.

وقتی تونستم از پسش بربیام دیدم چقدر ساده ست. بعد شروع کردم به سپاسگزاری و انقدر سطح انرژیم بالا اومد که انگار نه انگار تضادی هم هست ‌..

به قول استاد اگر تو مسیر درستی و داری تمرین میکنی و یه تضادی به ظاهر ناخوشایند به وجود میاد بدون و آگاه باش که این دقیقا همون اتفاقیه ک تورو به خواسته ت میرسونه. پس به مسیرت ادامه بده .

من الان چند ساله که هربااار درباره خواسته هام صحبت میکنم و به یه موصوع خاص هم اشاره میکنم هربار . میدونم که این تضادی که پیش اومده داره سرعت رسیدنمون به اون خواسته رو بیشتر میکنه. هیچی غیر ازین نیست . خداروشکر.

خداوند یک سیستم و انرژیه که به فرکانسهای ما پاسخ میده ‌ . همه تضادها در طول تاریخ باعث گسترس و پیشرفت جهان شدن. اگر هیچ تضادی نباشه اصلا پیشرفتی وجود نداره .

اولین و مهمترین قدم اینه که بپذیریم : من مسئول زندگی خودم هستم و هیییچکسی به غیر من در زندگی من و برای من وظیفه ای نداره. اگر چیزی هست که من نمیتونم بپذیرمش این مشکل منه نه هیچ چیز دیگه ای

نه پدر، نه مادر ، نه همسر، نه رئیس و مسئول و نه هیچ کس دیگه ای کوچکترین وظیفه ای در قبال من ندارن .

این قدرت و توانایی خودمه که میتونه زندگیمو تغییر بده. این افکار و باورهای منه که داره هرلحظه زندگی مارو تغییر میده ،

حتی اونی که ما بهش میگیم مسئول، یکی از خود ماست. اگر در زندگی من ایرادی هست ، اون ایراد در خود منه نه هیچ کس دیگه ای.

اگر یه شرایط یکسان برای دونفر دونتیجه متفاوت رو رقم میزنه ما واقعا باید بهش فکر کنیم. چرا این اتفاق میفته ؟

کسی که ذهنش فقیره از دیگران توقع داره که اوناباید یه کاری انجام بدن تا من احساس خوشبختی کنم. این نوع تفکر میتونه میلیاردها میلیارد ثروت و شکوه رو از زندگی من دور کنه. چون این شرک و قدرت دادن به عوامل بیرونیه گ

توقع از عوامل بیرونی میتونه باعث بدبختی و بدحالی ما بشه .

نیازی نیست با کسی بحث کنیم یا ثابت کنیم که من درست میگم و تو اشتباه میگی.

ما با جهان هستی طرفیم نه با آدما‌… حتی اگر کسی داره مسیرو اشتباه میره ، تو نمیخواد مثل اون پیش بری تا بهش ثابت کنی که این راه درست نیست‌ .فقط ولش کن …

هرکسی داره نون باورهاشو میخوره .

هیچ منجی ای وجود نداره ‌ تو داری نون باورهاتو میخوری و هر گلی زدی به سر خودت زدی و تو وظیفه داری برای زندگی که بهت داده شده یه کاری بکنی.

اگر منتظر نباشی تا یکی بیاد که زندگیتو درست کنه ، اگر مسئولیت زندگی خودتو قبول کرده باشی ، اگر از خداوند بخوای و بنده ی خوبی هم باشی

همون خدایی که داره کل جهانو هداین میکنه. همون خدایی که مدیریت زمین و زمان و همه کائناتو به عهده داره برات خدایی میکنه.

اگر مثل بقیه عمل کنی، مثل بقیه هم نتیجه میگیری و اگر برای خودت و به خاطر سپاسگزاری از جهان و خداوند کاری انجام بدی ، خداوند طبق وجود خودت بهت نتیجه میده.

کسی‌که به خدا ایمان داشته باشه نحوه ی فکر کردنش کلا عوض میشه . توحید عملی یعنی مسئولیت زندگی خودتو بپذیر و کسیو مقصر ندون و به خدا توکل کن.

تو رو خودت کار کن.‌خدا همه کارهارو انجام میده و همه چیزو درست میکنه و راههارو باز میکنه.