live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

به نام خدا

خداوند سرنوشت هیچ ملتی را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه در وجودشان است راتغییر دهند.

آیه 11 سوره رعد

شاید همین یه آیه کافی باشه که من رو متقاعد کنه، قرار نیست یه نفر بیاد و دنیا رو تغییر بده.

من در سوره اسراء پیام هایی رو می بینم که کاملا اشاره داره به این نکته که زندگی ما کاملا در دستان خودمون هستش.

پیام آیه اول می فرماید: من پاک و منزه هستم، چیزی رو به من نبندید، من به کسی ظلم نمی کنم.

پیام آیه دو: موسی نرفت قومش و نجات بده بلکه رفت به اونا بگه: غیر از خدا را وکیل و کارساز نگیرید! خدا به معنای توحید عملی.

پیام آیه سه: تاکید بر سپاسگزاری که یک امر درونیه.

پیام آیه چهار: هر وقت فساد کنید به بد دچار می شوید.

پیام آیه پنج: با فساد و نا درستی بدی رو با سمت خودتون جذب می کنید، کبوتر با کبوتر باز با باز…

پیام آیا شش: خلع سلاح که شدید و از مدار تبهکاری که اومدید بیرون ( و شاید به من توکل کردید) باز پیروزتون می کنم.

پیام آیه هفت: اگر نیکی کنید به خود کرده اید و اگر بدی کنید به خود نیکی کرده اید، در آیه اول فرمودند: که من پاک و منزه هستم.

پیام آیه هشت: اگر بازگردید ما نیز باز می گردیم.

پیام آیه نه: به قوانین آگاهتون کردم به آیینی استوار رهنمونتون کردم.

و این سوره سرشار پیام هاییه که قانوت رو تایید می کنه.

در آیه 41 می فرمایند:

به راستی در این قرآن ، گوناگون بیان کردیم تا متذکّر و هوشیار شوند. به شیوه های مختلف (مثال و منطق و داستان) قانون رو بهتون گفتیم.

آیه 15

هر کس هدایت یافت، فقط به سود خودش هدایت می یابد و هر کس گمراه شد، فقط به زیان خودش گمراه می شود. و هیچ بردارنده ای بار گناه دیگری را به دوش خود بر نمی دارد.

در آیه بیستم هم می فرمایند:

کُلࣰّا نُّمِدُّ هَـٰٓؤُلَآءِ وَهَـٰٓؤُلَآءِ مِنۡ عَطَآءِ رَبِّکَۚ وَمَا کَانَ عَطَآءُ رَبِّکَ مَحۡظُورًا.

با گوش دادن به این فایل اولش فکر کردم که من این قضیه رو پذیرفتم، که من خالق 100 در 100 شرایط زندگیم هستم ولی واقعا اینطور نیست، پذیرفتن یعنی عمل کردن. به اندازه ای که دارم رو خودم (باورها و شخصیتم) کار می کنم، به اندازه ای که این اصول رو وارد زندگیم می کنم پذیرفتم که خالق تمام شرایط زندگیم هستم.

به اندازه ای که ورودی های ذهنم و کنترل می کنم، به اندازه ای که این آموزه ها رو وحی منزل می دونم، به اندازه ای که سعی می کنم به زیبایی ها توجه کنم، به فراوانی، به خوبی آدم ها، داشته ها و نعمت هام، خواسته ها و اهدافم و به مقداری که سعی می کنم با قدرت در این مسیر بمونم و احساسم و خوب کنم، پذیرفتم که زندگیم دست خودمه.

اما اگه هنوز ورودی های ذهنم و کنترل نمی کنم، یا یه جاهایی مصالحه و سازش می کنم که حالا این یه بار اشکال نداره، یا اوقاتم و به بطالت می گذرونم و منتظرم بدون اینکه تغییری کرده باشم حتی خدا مسائلم رو حل کنه و از این اصول در زندگیم استفاده نمی کنم، به همون اندازه نپذیرفتم که من خالقم.

بارها استاد گفتن: کامنت بخونید و کامنت بگذارید ولی من گفتم: حالا اینکه زیاد مهم نیست بذار برم فلان تمرین و انجام بدم اون مهمتره، یا به خودم اجازه می دم هر چرندیات و محتوای مستهجنی رو مشاهده کنم یا گوش بدم و برا هرکسی وقت بذارم، پس نپذیرفتم، پس فکر می کنم حالا بذار زورم و بزنم ولی این آموزه هام باشه شاید کار کرد برام.

اگر من واقعا بپذیرم که خودمم و حتی خداهم تا من تغییری نکنم در زندگی من تغییری ایجاد نمی کنه چه برسه به عوامل بیرون از خودم، صد در صد مسیر درک و عمل به این آگاهی ها تغییر می کنه و خداوند از یه در دیگه با من حرف می زنه که تا حالا درکش نکردم. فقط باید از انکار بیام بیرون و اقرار کنم که من هنوز این رو به اون حد که تغییرات اساسی در شخصیت و زندگیم ایجاد کنه نپذیرفتم، گواهشم عملکرد منه.

ممنونم از استاد که درک خوبی از توحید و بندگی رو به من دادید که بندگی یعنی رو درونم کار کنم و توحید یعنی اینکه هیچ چیزی بجز آنچه در درون منه هیچ قدرتی نداره، من باید درونم و تغییر بدم بعد خداوند تمام آنچه در دنیای بیرون من هست رو تغییر میده.

قدم اول برای تغییر همینه و وقتی من این بپذیرم میام رو انرژی های ذهنیم کار می کنم، تجسم می کنم و به یاد میارم اتفاقاتی که با ذهنم خلق کردم، با باورهام.

راستش درک نمی کردم تعهد بدید که خودتون خالق صد در صد زندگیتون هستید یعنی چی؟

از نظر من تعهد یه چیزی بود که باید می نوشتم و پاش و امضاء می کردم که البته همونم بی تاثیر نبود ولی حالا که کمی تکاملم و طی کردم درک می کنم که تعهد و پذیرش یعنی عمل کردن، یعنی تغیر مداوم دنیای درونم.

حالا همینجا می خوام تعهد بدم و به یاری خدا که ارحم الراحمین‌‌ از هر فرصتی برای خلق شرایط دلخواهم استفاده کنم.

چقد خوبه که این دوره با توحید آغاز می شه که می گه:

گروه تحقیقاتی عباسمنش:

قوانین زندگی را بشناس و بر آن اساس باورهای قدرتمندکننده را ایجاد کن و سکّان را به دست او بسپار. او به تو می‌گوید که باید چکار کنی و چکار نکنی. این یعنی اجرای توحید در عمل. نتیجه این کار نیز ورود به مدار خواسته‌ها‌، احاطه شدن با خواسته‌های بسیار و تجربه آنهاست.

این یعنی گسترش. به اندازه‌ای که به باورهای قدرتمندکننده‌ات وابسته شوی‌‌، توحیدی تر می‌شوی‌، به اندازه‌ای هم که توحیدی‌تر شوی‌، وارد مداری های بالاتر و احاطه با تجربه‌های باکیفیت تر قرار می‌گیری و به همان اندازه هم بیشتر رشد می‌کنی و دوباره باورهایت توحیدی تر می‌شود و هر بار این مسیر را تا ابد با کیفیت‌تر می گرداند.

اینم بگم، بخدا من یکی ادا در میارم که فقط خودم هستم نه هیچ عامل دیگه ای، ادا که نه دارم سعی می کنم اینجور باور کنم ولی هنوز باورش نکردم، دلیل دارم، دیشب که این فایل و خوب گوش دادم بعد که خوابیدم خواب دیدم یه چند نفر به ظاهر مومن قمه به دست می زدن و امر می کردن و بر ما که یه عده بودیم مسلط بودن و چه قدر ما وحشت داشتیم ازشون…

بیدار که شدم گفتم خدایا من با این آگاهی ها خوابیدم این چه خوابی بود دیدم.

گفت داداش اومدی خونه تکونی، این یه مورده که در ناخودآگاهته.

همه چی همزمان و در جای درستشه و خدارو شکر که به این دوره هدایت شدم.

ممنون از استاد و مریم شایسته عزیز.