live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

بنام یگانه فرمانروای قدرتمند جهان

خدایا تنها تو را میپرستم و تنها از تو یاری میجویم، من رو به راه راست کسانی که به آنها ثروت و نعمت داده ای هدایت کن

به مسیر توحید هدایت کن

به مسیر عشق و آرامش هدایت کن

به درک بیشتر قانون و عمل ب قانون هدایت کن

خدایا لحظه ای من رو ب حال خودم نگذار و هدایتم کن، که اگر تو هدایتم نکنی من گمراه میشم.

من هیچی نمیدونم، تا الان هم تو هر لحظه مسیر من رو اصلاح کردی و دستمو گرفتی .

سلام ب استاد عزیزم ، مریم بینظیر و توحیدی و دوستان بنظیرم

استاد دست گذاشتین رو چه موضوعی ،پاشنه ی آشیل من. و فکر میکنم تقریبا پاشنه ی آشیل همه، توقع از دیگران.

من کلا شخصیتم این بود از بچگی، حتی بزرگی قبل از اینکه قانون رو بدونم تو این موضوع ناخوداگاه درست عمل میکردم، من اصلا اینکه از دولت توقع داشته باشی که زندگیت رو بهبود بده رو درک نمیکردم و بنظرم مسخره میومد

کسانی رو هم که میدیدم تو تلویزیون داد وبیداد میکردن دولت اینکار رو کنه اون کار رو کنه، مسخره میومد بنظرم ،حس میکردم الاف ترین آدما و احمق ترین آدما هستن.

یادمه زمانی که بیزنس باز کرده بودم، چندبار از دوسه تا خبرنامه ک با خانم ها مصاحبه میکنن و درمورد بیرنسشون صحبت میکنه و مشکلاشتون و توقعاتشون از دولت ،باهام مصاحبه کردن،، و چندبار اون مصاحبه کننده پرسید از دولت چه توقعی داری به عنوان یک بیزنس ومن جوان که تازه کارشو باز کرده، من جواب دادم هیچی

طرف تعجب کرد، راضی نمیشد هی اصرار داشت حرف تو دهن من بذاره که مثلا کمک مالی یا حمایت اینا

گفتم نه، گفت پس برای پیشرفتت چی، گفتم باید توانایی های خودمو بالا ببرم

خخ اصن حس کردم مصاحبه شو خراب کردم

یا ی بار دیگه یک آقایی بود که داشت که از ترکیه اومده بود، رو پایان نامه ش کار میکرد، موضوعش هم همین بود ،کارآفرینای زن

اونم هی پرسید از دولت و اینا چ توقعی منم گفتم هیچ توقعی، اونم انقد تعجب کرد ک مصاحبه تموم شد، گفت میشه بپرسم این جوابایی ک دادی ،این دیدگاه ها از کجا میاد

یعنی تا این حد تو ذهن مردم رفته ، من در این زمینه مشکلی ندارم

توقع من برگشت میگشت به خانواده م ، اونم تو زمینه ی احساس خوب.

من توقع داشتم،ک اگر احساس من خوب باشع باید بقیه اعضای خانواده هم همکاری کنن،

من روی خودم کار میکردم حسم خوب میشد، میدیدم تو خانواده درباره ی اخبار و مسایل ناخواسته و ناسپاسی و اینا صحیت میکردن و حسم بد میشد و اونا رو مسول حس بد خودم میدونستم.

تا خدا رو شکر الان ک ذرکم از قانون بیشتر شده،مسولیت صد درصد پذیرفتم و میدونم اینا فرکانسهای منن، من هنوز فرکانس مشترک دارم باهاشون، و اگر من مدا کار کنم و این تغییرات غالب من بشه، جهان لاجرم نمیذارع در این فرکانس باشم

متوجه شدم منم فرقی ندارم باهاشون،اونا روی بقیه مسایل ناخواسته تمرکز میکنن و من هم روی نکات منفی اونها

اومدم گفتم مشکل از منه ک هنوز احساس خوبم وابسته ب واکتش و احساس خوب دیگران

یاد بگیرم اعراض کنم از آنچه نمیخاهم ،نجنگم

یادبگیرم بجای اصلاح اونها تمرکزم رو بذارم روی نکات مثبت و خوبی هاشون.

و قسمت آخر استاد قیاس یک کمپنی خوب رو با خداوند کردین، منم این قیاس رو میکنم پیش خودم و میبیتم واقعا برا همینه خداوند تو قرآان بارها میگه حرمت خداوند رو نگه دارین

واقعا اگر من بتونم این رو باور کنم ، چقدر رفتارای من عوض میشه، چقدر ازنگرانی هام ،شک هام،ترس هام کم میشه و چه نتیجه هایی میاد.

بندگی خدا رو کنم،یعنی فقط خداوند رو منبع قدرت بدونم، تنها از خدا پروا داشته باشم

تنها بشینم روی باورام کار کنم و عوامل دیگه رو حذف کنم

سپاسگذارم استاد عزیزم برای این آگاهی های ناب و توحیدی