live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

بنام خداوند بخشنده و مهربان

سلام عرض میکنم خدمت استاد نازنینم،خانم شایسته بزرگوار و همه عزیزان حاضر در وبسایت استاد عباس منش

امروز تاریخ 1403/07/08

یک روز بعد از شروع پروژه خانه تکانی ذهن

قصد دارم رد پای خودم رو در قدم اول بگذارم.

با توضیح وضعیت حدودی خودم در هر کدام از مباحثی که استاد در فایل توضیح دادند؛

قدم اول برای خلق شرایط دلخواه: مسئولیت 100% زندگی ات را بپذیر؛

‼️من میتونم بگم در عمق افکارم روی دیگران و گرمی حضورشون حساب باز میکنم و مثل خیلی افراد دیگه خودم رو به صورت یک انسان وابسته به جامعه ی اطراف خودش،بیان میکنم،

نگاهم بیشتر به بیرون از خودم هست

و بار ها مرز بین درون و بیرون رو گُم میکنم.

تفاوت ذهن فقیر و ذهن مولد؛

برای من تفاوت بین ذهن مولد و ذهن فقیر به این صورت هست که ذهن مولد دچار یک حرکت بزرگ و پر انرژی هست و برای اینکه. ذهن من هم مولد بشه نیاز دارم انرژی و زمان زیادی صرف کنم تا ذهنم به حرکت در بیاد.

توانایی تشخیص اصل از فرع؛

من گرایش خاصی به فرعیات دارم داشتم فکر میکردم شاید بخاطر اینه که باور دارم فرعیات و مواردی که نابود شدنی هستند به من و ما زندگی

و معنا می‌دن و این خودش نگاه به بیرون از خودم هست مثل مهارت خاص،وسیله خاص،ظاهر خاص و…

فردی که مسئولیت حل مسائل زندگی اش را نمی پذیرد، به راحتی توانایی درونی اش برای حل مسائل را بلا استفاده می گذارد؛

جالبه که من باور داشتم و هنوز هم باور دارم تا حدودی که حل مسئله زجر آور و غیر منصفانه است فکر میکنم از سال چهارم و پنجم ابتدایی سرچشمه میگیره این ذهنیت من چون معلم ما در اون دو سال یک نفر بود و شیوه ایشون هم این بود که مسئله طرح میکردند اما گاهی تکنیک و اطلاعات مورد نیاز رو بعد از طرح کسئله آموزش میدادند. و من هم خو گرفتم به تحمل تحقیر و توهین و تنبیه اما در عوض حل کردن مسئله توسط یک فرد دیگر و دوباره همون وابستگی و عدم مسئولیت پذیری و باور به اینکه مسائل رو من (ما)نمیتونم حل کنم کسی می‌تونه که طرحش کرده باشه.

توقع از دیگران، نمود بزرگی از شرک است؛

شاید چون کم رو و خجالتی هستم توقعم از دیگران رو بیان نمیکنم اما در هر حال حضور دیگران به لحاظ فکری برای من توقع ایجاد می‌کنه و خودم رو در امنیت حضور دیگران میبینم نه خودم و خداوند متعال

هر زمان از دیگران توقع داری، یعنی در مسیر شرک حرکت می کنی؛

این رو نمی‌دونستم که تا چه حد شرک ریشه ای و خطرناک هست.

هر زمان خودت را مسئول خوشبختی خود می دانی، یعنی در مسیر توحید هستی و بر خداوند توکل کرده ای؛

گاهی پیش میاد که لابلای این همه شرک، بصورت لحظه ای و مقطعی از خودم مسئولیت پذیری نشون میدم، که واقعا احساس های مثبت و فوق‌العاده ای رو تجربه میکنم.

تمام بهانه ها و توجیهات فرد برای نتوانستن یا امکان پذیر نبودن، از شرک نشات گرفته است؛

این هم اصلا نمی‌دونستم،

واضح ترین نمود توحید عملی این است که: مسئولیت زندگی ات را بپذیری؛

وقتی روی بهبود افکار درونی ات کار می کنی، دنیای بیرونی خودش درست می شود؛

برای این باور منطق علی بیشتری لازم دارم، که ماهانه البته رد پای یک ماه گذشته رو بصورت ویس در نوت گوشی ذخیره میکنم.

در حال حاضر ویتر یک رستوران هستم به صورت پاره وقت

و در حال کسب تسلط روی مهارت هوم تریدینگ

و به یادی خداوند و حضور پر برکت شما طی این 21 روز بارها جهش و معجزه رو تجربه خواهم کرد،این انتظار من هست.