live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

سلام به استاد عزیزم و دوستان عزیز

از وقتی که با اموزش های شما اومدم جلو توی این نزدیک 4 سال واقعا شخصیتم متفاوت شده

در مورد اینکه کسی رو مسئول بدونم واقعا انتظاراتم از بقیه به شدت پایین اومده و اگه کسی کاری کنه یا پدرم پولی بهم بده اونو لطف میدونم نه وظیفه یعنی بارها شده فکر کردم به اینکه اگه این امکاناتی که پدرم در اختیارم گذاشته رو به هر دلیلی بخواد ازم بگیره من تشکر میکنم ازش بابت این مدتی که اون هارو در اختیارم گذاشته بوده و میرم

من پدرم شرایط به شدت آرمانی رو برام درست کرده که آرزوی خودم بوده و خیلی های دیگه ، از ویلا و ماشین و … ولی من هیچ وقت فکر نکردم که وظیفش هست ، با اینکه این شرایط آرمانی رو داشتم اسنپ کار کردم و البته الان گاهی اوقات میرم و کلی کار دیگه خلاصه که هیچ وقت نخواستم از مال پدرم بالا برم ، ازشون استفاده میکنم ولی چشم بهشون ندارم ، چند وقت پیش هم یه برگه ای نوشتم که من هیچ ادعایی در هیچ یک از اموال پدرم ندارم و اونو به برادر هام میبخشم این درحالی هست که درآمد خاصی ندارم ولی میدونی چیه من ایمان دارم به خدای خودم و به خودم که من میتونم بیش از اون چیزی که پدر و پدران من دارن و داشتن بسازم ، من واقعا یه آدم دیگه ای شدم من قبلا دقیقا یادمه این جمله رو به بابا مامانم میگفتم که برای چی منو به دنیا اوردین ، شما مسئول من هستین خلاصه کلی بحث و دعوا ولی هرچقدر عزت نفسم بالاتر رفت ، باورم نسبت به خودم و توانایی هام بیشتر شد و بیشتر درک کردم که در نهایت کسی جز من نیست دیگه نخواستم مسئولیت زندگیم رو به دوش کسی بندازم ، این دیدگاه از جایی تغییر کرد که من خودم و خدای خودم رو باور کردم ، به قول خود استاد شجاع ترین فرد اون کسی هست که 100 درصد مسئولیت زندگیش رو به عهده میگیره و اون هست که موفقه

یادم میاد توی رابطه ای بودم که رفتار خیلی نا مناسبی باهام میشد بشدت بی توجی و خلاصه اصلن اون چیزی نبود که مد نظر من هست ، تفاوتی که من با بقیه داشتم این بود که گفتم 100 درصد مسئولیتش با من هست ، ظاهرش این بود که طرف آدم بی تفاوتی هست ، طرف آدم فلان فلان شده ای هست ولی من نخواستم که مثل جامعه پیش برم ، پذیرفتم مسئولیت رابطم رو و اون موقع بود که نشستم فکر کردم که خب حالا مشکل از کجای افکار من بود و اون موقع بود که یکی یکی و تکاملی بهم ضعف هام گفته شد و الان من هیچ ربطی به اون مهدی سال های پیش ندارم توی روابطم و خیلی تغییر کردم و البته همیشه ادامه داره

اگه من میومدم و میگفت طرف آدم فلان فلان شده ای بود الان معلوم نبود چقدر داغون و افسرده بودم

و منطقی هم بود یه جورایی برام که مشکل از منه ، میگفتم افرادی هستن که کلی بهشون توجه میشه توی رابطه و براشون ارزش قائل میشن پس چرا من اینطوریم و چرا این مدل آدم به طور من خورده و جواب این چرا ها مثل تیکه های پازل توی دوره های احساس لیاقت ، عشق و مودت ، دوازده قدم و عزت نفس پیدا شد و هنوز هم دارم روش کار میکنم و تا اخر عمرمم هم ادامه داره