live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

به نام رب العالمین

سلام بر استاد عزیز و مریم جان

سلام بر دوستان عزیزم در این سایت

گام اول

در این فایل استاد بسیار قشنگ‌ در مورد این صحبت میکنند که ما خالق زندگی خودمون هستیم نه کسی دیگر.

شاید قبل از شروع دوازده قدم به این وضوح این مطالب را درک نمیکردم . مفهوم اینکه خوب من چه جوری خالق زندگیم هستم . پس بقیه چه کاره هستند.

اما خوشحالم که هر روز داره درکم کمی بهتر میشه و دست از سر دیگران برداشتم . حتی دست از سر خودم هم برداشتم و دنبال مقصر نگشتم.

پذیرش یکی از قشنگترین مراحلی است که تا حدودی درک کردم .

پذیرش خودم به عنوان یک انسان .

من یک انسانی هستم فراموشکار . یعنی زمانی که داشتم میومدم در این‌جهان با انتخاب خودم برای تکامل خودم زندگیم را انتخاب کرده ام .

ولی متاسفانه اسباب بازی های این جهان باعث شده یادم بره .

ولی با درس هایی که دارم‌میگذرونم و آگاهی هایی که دارم می گیرم به پذیرش خودم اعتراف کردم .

و این بزرگترین آرامش بوده برای من در این سال هایی که اینجا درس خوندم و یاد گرفتم.

آرامشی که با هیچ چیزی قابل قیاس نیست.

وقتی دست از قربانی بودن بر میداری .

دیگه غر نمیرنی .

دیگه پدر و مادرت را مقصر نمیدونی

دست از سر کشور و مسئولین برمیداری.

و دست از سر هر چیز و هرکس برمیداری

و میایی قشنگ به شناخت خودت و لایه های زیرین خودت دست پیدا میکنی .

نتیجه اش میشه ” آرامش ” .

ابتدا خیلی سخته و بستگی به باورهای ریشه ای غلطی داره که از بچگی وجود داشته.

سختیش بستگی داره به جایی که بزرگ شدی و مکانی که رشد کردی و باورهایی که داشتی .

اما یک نفر میگفت وقتی داری ورزش میکنی ماهیچه ها برای بزرگ شدن درد میکشن .

پس برای اینکه بزرگ‌بشی لازمه از درون بشکافی.

شناخت خودت مهمه .

من با استاد شروع به شناخت خودم کردم نمیگم خیلی موفق بودم اما تا حدودی موفق بوده ام که روزهایی که حالم خوبه خیلی خیلی بیشتر شده.

پس این یک نشانه رشده.

وقتی دست از سر همه برمیداری دیگه توقع نداری یواش یواش حالت خوب میشه.

دستت را روی زانوهات میزاری و میگی همونجوری که وقتی به دنیا اومدم یواش یواش اعضای بدنم را شناختم . خیلی سخت بود . وقتی نمیتونستی حرف بزنی و تنها ابزار وجودیت گریه بود حتما خیلی سخت بوده.

وقتی چهار دست و پا راه افتادی خیلی سخت بوده . اما نگاه کن ببین تونستی.

تونستی توی یکسالگی راه بری . حتما سخت بوده اما لذت یادگیری در اون بوده و وقتی به نتیجه ای میرسیدی میخندیدی و خوشحال بودی.

ما همگی این دوران ها را گذروندیم . از درون ما هیچ کس خبر نداشته . حتی عشق مادر که کنارمون بوده اما آیا میتونسته کمکمون کنه تا 5 ماهگی راه بیفتیم.؟ نه

نیاز به تکامل بوده و اون یک همراه موقت با عشق کامل بوده.

همینطور دوره تکاملمون را طی کردیم و چقدر قشنگ داشتیم بزرگ میشدیم.

با هر آنچه داشتیم خوشحال میشدیم .

میدونید چرا؟

“چون در لحظه حال زندگی میکردیم” .

اصلا یادمون نمیومد مثلا دو ماهگی چجور گذشته فقط همون لحظه را زندگی میکردیم.

همون چیزی که همون لحظه داشتیم ما را خوشحال میکرد. میخندیدیم و حتی گریه میکردیم اما فقط همون لحظه حال.

معنی توقع را نمیدونستیم . عاشقانه اطرافیانمون را دوست داشتیم و اصلا نگران فردا نبودیم چون ما با ذهن آگاه به دنیا اومدیم و میدونستیم هر آنچه ما بخواهیم در این دنیا هست . فقط کافیه بخواهیم.

اما متاسفانه هر چقدر بزرگتر شدیم پر شدیم از آینده . پر شدیم از ترس های بی دلیل مثلا مدرسه و نمره و …‌

ترس هایی که هیچ وقت نمیومدن اما با باورهای غلط در ذهن ما شکل گرفت.

ما اصلا ترس نداشتیم چون آگاه بودیم . ما قدرت تخیل عالی داشتیم و در لحظه زندگی میکردیم اما به مرور یادمون رفت .

امروز خدا را شکر استاد در تک تک فایل ها به ما یادآوری میکنه که یادمون نره همون خدایی که در درون همه ما هست که از لحظه تولد با ما بوده، هنوزم هست.

وقتی به قدرتی عظیم که فرمانروای عالمیان است تکیه کنیم دیگه خیالمون راحته . دل آسوده ایم .

چرا بچه ها اینقدر دل آسوده ان؟

واقعا بچه ها دارند به ما یادآوری میکنند ولی ما دقت نمیکنیم.

از وقتی که یاد گرفتم به نکات مثبت توجه کنم خدا نشانه ها را فرستاد. دختر برادرم به دنیا اومد . با لحظه لحظه رشدش که تقریبا ده ماه ازش میگذره منم درس های زندگی ازش گرفتم.

اصلا نیلگون به دنیا اومده که به من یاد بده نکات مثبت را .

تولدها همه یادآوری زندگیه .

و نشانه برای کسانی که توجه میکنند.

چون هممون فراموش میکنیم ولی جهان برای یادآوری ما هر روز نکته ای داره. فقط ما بی توجهیم.

ولی وقتی استاد میگفتند شکارچی نکات مثبت باشیم وقتی در جستجوی چیزهای خوب هستیم یعنی در لحظه حال زندگی میکنیم.

از خودمون سوال میکنیم که همین لحظه چه چیزهای خوبی داریم.

و جوابش هزاران چیزی است که چون در گذشته و آینده سیر میکردیم ندیدیم.

ولی اگه فقط در الان زندگی کنیم میبینیم.

استاد عزیزم ممنونم که با هر کلامتون به ما درس زندگی میدهید. با یادآوری گذشته خودتون به ما هم تلنگری میزنید تا یادمون بیاد .

ما خالق زندگیمون هستیم و هیچ کس و هیچ کس و هیچ چیز جز خودمون و افکارمون نمی تونه زندگی ما را تغییر بده.

این زندگی الان ما حاصل افکار گذشته ماست. اگه خوب نیست باورهای ما مشکل داشته. و به کسی مربوط نیست.

حالا که داریم روی افکار و باورهامون کار میکنیم مطمئن باشیم که آینده ما خوب میشه.

چرا؟

چون الان

لحظه حالمون

اکنون احساس خوبی داریم

اگه احساسم خوبه پس فرکانس عالی دارم به جهان میفرستم و جهان طبق قوانینش گیرنده فرکانس منه .

پس پاسخ به حال خوب من آینده عالی است.

همونطور که من الان بخاطر عمل به این اموزه ها هزاران بار بهتر از یک سال پیشم هستم.

به همین راحتی و به همین سادگی.

فقط کافیه که باور کنیم که ما خالق هستیم و خداوند این قدرت خلق را به ما داده.

“تنها تو را میپرستم و تنها از تو یاری میجویم ”

این جمله طلایی باید در عمل ثابت بشه و به حرف نیست.

خدایا ممنونم که کمکم کردی هدایتم کردی که در این زمان در این گام ها قدم بردارم و دوباره گوش کنم دوباره بخوانم و دوباره بنویسم و مهمتر از همه هدایتم کن که دوباره عمل کنم به آموزه ها.

سپاسگزارم

خیلی دوستتون دارم