live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

– گام اول از پروژه خانه تکانی ذهن –

به نام خدایی که مهمترین نشانه‌ی عادل بودنش، اینه که هرکس با توجه به فرکانسی که ارسال میکنه نتیجه میگیره.

ما باید بهای خواسته هامون رو پرداخت کنیم. برای حال خوبت چه بهایی می‌پردازی حدیث!؟ دارم سعی می‌کنم فایل های رایگان رو دسته بندی شده گوش بدم. و این چقدرررررر بهم کمک میکنه برای اینکه صد در صدِ تمرکزم روی « خودم » باشه.

داشتم فکر می‌کردم باور به قدرت خلق درونی چقدر ارتباط نزدیکی به عزت نفس داره استاد. ما مسئولیت زندگیمون رو می‌پذیریم زمانی که باور داشته باشیم که از پسش برمیایم. وگرنه همش میخوایم شونه خالی کنیم؛ نتایجمون رو تقصیر بقیه بندازیم؛ یا یه جوری وانمود کنیم که انگار هیچ ربطی به ما نداشته. ولی وقتی با خودمون میگیم این مسئولیت منه و وظیفه‌ی منه که به ثمر برسونمش، قدم اول برامون روشن میشه. و تکلیفمون با خودمون روشن تره. حالمون خوب تره. احساسمون بهتره.

وقتی به توحید فکر می‌کنم، میخوام پرواز کنم از شدت این همه آگاهی که به روحم سرازیر میشه. ولی چیه که یه وقتایی حس می‌کنیم هیچ راهی نداریم!؟ چیه که حال خودمونو بد میکنیم!؟ یادمون میره. یادمون میره یه روزی همه چیزو سپردیم به خدا. یادمون میره اونه که پروردگار همه‌ی جهانیانه. یعنی چی پروردگار همه‌ی جهانیان!؟ یعنی قدرتش بالای دست همه‌ی قدرت هاست. وای خدای من! چه آگاهی نابی!!! چقدر محشر!!! یعنی خدا اختیار همه چیزو سپرده به خودمون. خدایا شکرت شکرت شکرت… یعنی من میتونم خودم زندگیمو خلق کنم!؟ یعنی من میتونم ماشین دلخواهم رو خلق کنم!؟ خونه‌ی دلخواهم!؟ دانشگاهی که میخوام؛ روابط بی‌نظیر… حال خوب دائمی… خلاقیت… ایده های ناب…

توحید توحید توحید…

چقدر آروم میشم با فکر کردن بهش. خدای من شکرت…

چرا نتونم!؟ چرا نتونم وقتی اون خدای منه!؟ وقتی انقدر قشنگ داره قدم به قدم هدایتم می‌کنه. تا همین چند هفته‌ی پیش من اصلا نمیدونستم کجام؛ میخوام چه کار کنم؛ مسیرم چیه؛ ولی به اون چیزی که بهش هدایت شدم عمل کردم؛ و به چشم خودم دیدم هدایتِ قدم به قدم رو. هدایت تدریجی رو. الان اونقدر مسیر برام واضحه و حالم خوبه که فقط دارم رو بهبود عملکردم کار می‌کنم. یعنی اونقدر میدونم باید چیکار کنم که از مرحله‌ی فکر رسیده به عمل و این عمل روز به روز داره بهتر و تکاملی تر میشه.

چقدر عجیب غریب و قشنگه تمرکز کردن روی خودمون استاد… انگار زندگی آدم خالص میشه. خالصِ اصل… پر از حال خوب…

هر وقت تمرکزم روی خودمه، همه چیز به طرز باورنکردنی خوب پیش میره. به همه‌ی کارام میرسم. خودمو مقایسه نمی‌کنم. کارهایی رو انجام میدم که در جهت خواسته هامه. خودمو بیشتر میشناسم.

و اینه همون توحید عملی…

« ایمان به خلق زندگی توسط خودمان و قدم برداشتنِ تکاملی برای آن »

چقدر اصله این جمله… خدایا شکرت…

هم میگه ایمان؛ یعنی چی ایمان!؟ یعنی تکیه بر توحیدِ درون؛ یعنی حساب نکردن روی آدم های دیگه. یعنی تمرکز لیزری روی خودمون.

هم میگه خلق زندگی توسط خودمان. یعنی چی این!؟ یعنی مسئولیت صد در صد زندگیمون با خودمونه. یعنی هیچکسی ابدا هیچ دخالتی در خلق زندگی ما نداره. یعنی هر آن چیزی که اتفاق میفته، نتیجه‌ی باورهای ماست.

هم میگه قدم برداشتنِ تکاملی؛ وای چیه این تکامل!؟ چیه که انقدر اصله و درست و مشتی!؟ خدایا شکررررررت… هر کاری رو که قدم به قدم انجام دادم، کمالگرایی نکردم، یه جوری هدایتی پیش برد که بهتر از اون نمی‌شد. یعنی به اندازه‌ی توانت، الان چیکار می‌تونی برای رسیدن به خواسته‌ت بکنی!؟ همونو برو انجام بده. فرقی نداره چیه. مهم اینه که میدونی الان باید انجامش بدی.

وای خدایا شکرت… چقدر حالم خوبه من…

دوست دارم توی این مسیر بمونم. همین مسیری که پر از عشقه، پر از شادیه، پر از حال خوبه، پر از حس زندگیه، پر از سلامتی، پول، ثروت، خدا، شجاعت، لذت، هدف و تمرکزه.

خدایا شکرت که تو خدای منی و من بنده‌ی تو ام :)