live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

به نام خدای قوی و مهربانم

سلام استاد عزیزم، مریم بانوی گرامی و دوستان توحیدی در سایت

چندمین باره که هدایت می‌شم به شنیدن این فایل… دیروز دوباره جلسه‌ی پنجم از قدم اول دوازده قدم رو گوش دادم. این روزها خیلی جدی ترجمه‌ی قرآن رو می‌خونم و هر آیه‌ای که توی دلم می‌شینه یا دوست دارم بارها بشنوم، یادداشت می‌کنم. بعد هم بر اساس موضوع دسته‌بندی‌شون می‌کنم؛ مثلا آیه‌هایی که درباره‌ی غمگین نبودن هستن—که فکر کنم 42 بار خداوند توی قرآن تأکید کرده که نگران و ناراحت نباشیم—یا آیه‌هایی که درباره‌ی حجابن و…

این روش رو که شروع کردم، یه حس عجیبی بهم دست داده، یه حال خوب، یه آرامش… دیروز وقتی دوباره سوره‌ی حمد رو با دقت خوندم و نکته‌هایی که استاد گفته بودن رو مرور کردم، دیدم چیزایی رو متوجه می‌شم که قبلاً ندیده بودم. انگار هر بار یه لایه‌ی جدید از معنا برام باز می‌شه…

یه جایی توی این سوره استاد می‌گفتن که ما خدا رو می‌پرستیم، بهش ایمان داریم، ولی توقعمون از آدم‌هاست! و این شرکه… مثلا می‌گیم خدایا من فقط به تو تکیه دارم، اما توی عمل، انتظار داریم فلان آدم هوامونو داشته باشه، مشکلمونو حل کنه، بهمون توجه کنه… و وقتی این توقع برآورده نمی‌شه، دلمون می‌گیره، احساس تنهایی می‌کنیم. در حالی که کمک آدم‌ها طبیعیه، ولی نباید نگاهمون به اونا باشه، باید بفهمیم که هر کمکی در اصل از طرف خداست، هر دستی که به سمتمون دراز می‌شه، در واقع دستی از دستان خداست… تشکر زبانی از آدم‌ها جای خود، اما توی دلمون باید بگیم: خدایا، می‌دونم که این کار، کار خودت بود… و اینجوری شکر واقعی رو به جا بیاریم.

نمی‌دونم چی شد که خواستم اینا رو بنویسم… شاید برای این که دوباره توی ذهنم تثبیت بشه، شاید هم برای این که یه تلنگر برای دل‌هامون باشه. امیدوارم یه روزی بتونیم این شرک پنهان رو، چه آگاهانه، چه ناآگاهانه، از وجودمون پاک کنیم. همون‌طور که پیامبر (ص) می‌فرمایند: شرک مخفی مثل راه رفتن مورچه‌ی سیاهی روی سنگ صاف سیاه در دل تاریکی شب هست… یعنی تشخیص دادنش خیلی سخته و باید خیلی حواسمون به دل و نگاهمون باشه…

در پناه الله باشید…

سلام به استاد عزیزم و خانوم شایسته ی نازنین و همه ی دوستان خوب و‌پر از انرژی مثبت و خوشحالم که عضو جدید این خانواده ی پر از آگاهی شدم خداجونم شکرت…

تا قبل از اینکه این فایل رو گوش بدم متاسفانه من به شدت از چند نفر از اطرافیانم که از نزدیکان بودن توقع داشتم و خدا منو ببخشه الان که دارم فکر میکنم واقعا چرا من باید از بنده ی خدا توقع کمک داشته باشم!!!!! و این عین شرک بود … و جالبه این توقع داشتن باعث شده بود که در من کینه و نفرت جمع بشه چون توقع من از اونا و جواب توقعت رو وقتی نمیگیری باعث اینهمه نفرت و عذاب خود من شده بود و فک میکردم اونا وظیفشونه و باااید مسئولیت مشکلاتی که توی زندگی من به وجود اومده رو به عهده بگیرن…خدایا بزرگم خدای مهربونم منو ببخش که به غیر تو امید داشتم به بنده ی تو میخواستم تکیه کنم !!!! اخه چرا؟؟؟؟؟!!! خدایا شکرت که منو به این سایت هدایت کردی و منو متوجه کردی و آگاه کردی که دارم اشتباه میکنم که نباید از هیچکس توقع داشته باشم تا این ناآرامی و و نفرت و کینه رو از خودم دور کنم …و این بهانه که فک میکردم بقیه باعث اینهمه مشکلات توی زندگی من شدن و باید خودشون هم مشکلات زندگی منو حل کنن تماما اشتباه بود و من خودم صدرصد مسئولیت تمام زندگی خودم رو به عهده میگیرم و هیچکس توی مسائل زندگی من مقصر و مسئول نیست ….خدایا من بنده ی توام و بندگی تورو‌میکنم خداجونم شکرت که تورو دارمت خدایا شکرت که استاد عباسمنش رو سر راهم گذاشتی خدایا شکرت که اینهمه دوستای خوب توی این سایت رو بهم معرفی کردی تا از کامنتای پر انرژی و خوبشون استفاده کنم خدایا من بندگی تورو میکنم منو هدایت کن به راه راستی که خودت میخوای خداجونم من میخوام فکرم ذهنم رو عوض کنم تو کمکم کن تو از تمام خواسته های من خبر داری من تسلیم اراده ی توام من زندگیمو به تو سپردم اگه به صلاحم هستش تو مسیرو برام آسون کن تو منو به هدفی که دارم برسون خدایا شکرت که دارمت من به تو ایمان دارم …….