live | پاسخ های کلیدی به چند سوال

به نام خداوند مهربان

سلام به همگی عزیزانم

سپاس گزار خداوندم بابت بودن در مسیر حق و اینکه هرروز در سایت فعالیت دارم و این لیاقت رو دارم که هم مدار باشم با این فضا که همه و همه ی این فضا از توحید و توکل و ایمان صحبت میشه و اینجا بهترین و خالص ترین آگاهی های جهان هستی جمع شده و واقعا جای هر کسی نیست و اگر که من اینجام و لیاقت این رو پیدا کردم به این دلیله که خداوند لایق دونسته و منو هدایت کرده و از گمراهی نجاتم داده

بعضی موقع ها شاید افکار منفی بیاد و نجوا ،اما اصن حواسم نیست که زندگی با این آگاهی ها و جواب تمام سوالاتی که بهش رسیدم چقدرررررررررررررر زندگی منو بی استرس تر و آرام تر کرده ،چقدر روونتره زندگیم و زور نمی‌زنم و حرص نمی‌خورم و حالم بیشتر مواقع خوبه و اصن یه جورایی عادی شده واسم که نباید اینطور باشه ، تمام اشخاصی که دور و برمون هستن ،بیشتر اونها فقط و فقط باری به هر جهتن و اصن هیچ برنامه و هیچ احساس لیاقت و اصن ……چرا چون پذیرفتن که قربانی شرایطن و هیچ کنترلی ندارم بر زندگیشون و زندگیشونو داره قیمت دلار و رییس جمهور و شرایط اقتصادی و اینا تعیین می‌کنه یا در روابط یا در سلامتی و خیلی چیزهارو پذیرفتن

و عامل بدبختی بشریت شرکه

سوال

چه کسی می‌تونه بشینه برا خودش هدف بنویسه ؟؟؟

کسی که باور داره که خودش خالق زندگیشه و فرمون زندگیش دست خودشه

یه نفر توی دوستان دور من بود قدیما که این بشر یه دوره رفت تهران و کار کرد و بعد برگشت و دیگه اصن انقد این احساس قربانی شدن داشت که الان چندین ساله که تو خونس و دست به هیچ کاری نمیزنه و خواهرش که کارمنده و ازدواج نکرده ،خرج خونه و پدرو مادر پیرشو میده ، یعنی یه جوون رعنای 28نه ساله فقط مرده ی متحرکه و یه داستانی موقعی که اومد تعریف کرد و به همه هم تعریف میکرد ،یه داستان ساختگی یه توهم خود ساخته ،میگف ما نشستیم تو جمع و مشروب و اینا هم می‌خوردن و اون شب نمی‌دونم فلانی (که یکی از دوستای دیگمونه که اونجا بود ) نمی‌دونم چی قاطی کرد داد به من و از اون موقع اصن دیگه یه جوری شدم و دست و دلم به کار نمیره و اینا و این شروع ماجرا بود ،شروع یک باور ویران کننده و انقد این داستان تو ذهنش چرخید که باورش شده و الان یک مرده ی متحرکه و الکی و هیج جوره صحت عقلی نداره ،نمیخوام تمرکز کنم روی نکات منفی ، اون دوستمون که این پشت سرش پیش همه میگف که آره یه چیزی قاطی کرد و داد من خوردم و اینجوری شدم ، بعد مدتی اومده بود مسافرت سمت خودمون و دقیقا اون زمان باهم بودیم که اونم از این حرفای پشت سرش خیلی ناراحت بود و می‌گفت پیش هرکی میرسم میگه چی به خورد فلانی دادی که اینجوری شده ؟؟؟ و خلاصه شب بود که این دوتا همدیگرو دیدن و این دوستم برگشت گف که ببینم من وی دادم بهت که پیش همه گفتی فلانی این کارو با من کرده ؟؟؟و‌دوستان این اصن هل شد و ترسید و اصن حرفی برای گفتن نداشت ،نمیدونم این داستان چرا اومد ،ولی می‌خوام بگم که ما انتخاب میکنیم که خالق شرایط باشیم یا قربانی شرایط که دومی خیلی راحته و اکثر آدمایی که میبینیم دور و برمون اینها پذیرفتن که قربانی شرایطن و اصن حالشونم یه جورایی خوبه که اره دیگه من جای بدی بدنیا اومدم یا خدا تو وجود افراد موفق به چیز خاص قرار داده ، چون اثن با پذیرفتن این باورهای محدود کننده دیگه مسئولیتی روی دوششون نیست ،

اما می‌خوام بگم که به قول استاد شجاع ترین آدم اونیه که پذیرفته که خودش به صورت صددرصد خالق زندگیشه ،کسی که پذیرفته تمام ناکامی های گذشته و شکستها همه و همه رو خودش مقصر بوده و این نقطه اییه که افراد موفق رو جدا می‌کنه از افراد ناموفق ،

آره من توی طول این مسیر بارها از مسیر خارج میشم و حالم بده میشه و شاید فشار زیادی بکشم بعضی وقتا که نجواها داره لهم می‌کنه و اون زندگی رویایی رو ندارم ،اما چرا این فشار روی منه ؟؟؟ چون من پذیرفتم که مسئولیت صددرصد اتفاقات به عهده‌ی خوده منه و این پذیرفتن کار هر کسی نیست ، پس خداروصد هزار مرتبه شکر که خالق شرایطم نه قربانی شرایط

یه نکته‌ی عالی دیگه که تو گوشم زنگ زد این بود که استاد گفت اگه بخواید با قوانین دولت ها و اینا پیش برید که بیخیال هدفاتون باید بشید ،

نه زندگی من با قوانین دولت ها رقم نمیخوره

زندگی من با قانون بدون تغییر خداوند داره پیش می‌ره و اون قانون اینه که افکار من ،باورهای غالب من داره اتفاقات رو رقم میزنع ،

به میزانی که احساس خوب من هرروز بیشتر و ترسها و نگرانی هام هرروز کمتر میشه ،یعنی من درمسیر درستی هستم و باورهای قدرتمند کننده درحال ساخته شدن هستند ، اصن نباید منطقی فکر کنیم در مورد خواسته ها ، منطقی فکر کردن ،درک اینه که هر وی بسازم تو ذهنم اتفاق میوفته و خداوند مدیر و قدرت جهانه ،

داشتم به مسیری که استاد رفت فکر میکردم

گفتم اگر استاد حرف اون وکیل مهاجرتی رو گوش میداد تا الان پاش به آمریکا وا نشده بود ، این مهاجرت شاید برا ما که انقد شنیدیم و به قوانین تا حدودی آشنا هستیم ،باپر پذیر باشه ،اما برای اشخاصی که پاشون به شکلهای مختلف به اونجا رسیده یا برای افرادی که این کارن و مثل اون وکیل فک میکنن ،معجزس اینا ،مثل گلستان شدن آتیش ،مثل کشتی نوح ،

اما ایمان همینه ،پذیرفتن اینکه خداوند مالک جهانه و نقشه جغرافیایی و پاسپورت و مرزهای کشورها و اینا همشون حتی وشوخی هم نیس ،برای خداوند ایران با آمریکا چه فرقی داره ؟؟مرز بندی وجود داره برای خداوند ؟؟؟

خداوندی که وقتی به عظمت کیهانش نگاه میکنیم ،قابل باور نیست برامون ،براش کار سختیه مدیریت زندگی من ؟؟؟

ایلان ماسک میگفت در برابر عظمت کیهان ،اونم نه کل کیهان ،در برابر جهان های قابل مشاهده ،کره ی زمین ما حتی یک غبار هم نیست ، اونوخ برای این خدا مدیریت زندگی کدوم از ما سخته ؟؟؟

اما موضوع اینجاست که خداوند به اندازه‌ی فهم من کوچک می‌شود ، پس هر چیه خودمم

من موجودی هستم با قدرتی اندازه‌ی قدرت خداوند و فقط باید روی خودم کار کنم و ظرف وجود من بزرگتر بشه ،اعتماد به نفس من توانایی های من مهارت های من ، یه کلام من تو ذهنم می‌سازم و روی خودم کار میکنم و بقیش با خداست ،

من خالقم ولی و اما هم نداره

من خالقم و هیچ جبری وجود نداره

من خالقم و با کنترل ذهنم قادرم جهانمو کنترل کنم و این وظیفه‌ی منه .

در پناه الله یکتا .