live | پاسخ های کلیدی به چند سوال

ردپای امروز در حالیکه اولین پنجشنبه ی مهر را پشت سر می‌گذارم. یکی از اساسی ترین پاشنه آشیل هامو شناسایی کرده ام. خدا رو صدهزار بار شکر. سر کلاس زبان وقتی همکلاسیم تمرینی که باهم نوشته بودیم را میخواست بخواند و جمله ی منو و بقیه ی جمله ها رو جا به جا کردش. باور غلط و ریشه ای که در کودکی ام ریشه داشته اومد بالا. (تو نمیخواد نظر بدی ، تو بدرد نخوری، به طور کلی تو حرف نزن، تو ارزشمند نیستی)

حالمو بد کرد و اشکم رو درآورد. بغضم داشت میترکید. حواسم رو پرت کردم دستم رو بردم بالا که داوطلب بشم بخونم و تمرکزم را روی تمرین آن لحظه بذارم . خیلی حس بعدش خوشایند بود.

حسادت رو خیلی ریشه ای داشتم خدا رو شکر با فایلهای استاد بهتر شدم. نمیتونم بگم دیگه ندارم ولی با قبلنم قابل مقایسه نیستم.

سال 94 میخواستم مهاجرت کنم ولی جور نشد. 3 ساعت گریه کردم. بعد حالمو خوب کردم. الان که به اون روز نگاه میکنم میبینم چقدر عملکرد قانون درسته و من هنوز تکاملم را طی نکرده بودم. و به وقتش این اتفاق می افته به بهترین شکل. چون همه چی تابع قانونه خداونده.

سپاس برای این فایل ارزشمند خانم شایسته ی بی نظیر