live | اصل خارپشتی

بنام هستی بخش و سلام خدمت استاد، خانم شایسته و همگی عزیزان

واقعا با سه تا بچه فایل گوش دادن و کامنت گذاشتن خودش پرداخت بها و تعهدی اثربخشه که امید دارم ماجور باشم و خداوند به زمانم برکت بده برای حضور قوی تر و رشد بیشتر…

اصل خارپشتی استاد: احساس خوب اتفاقات خوب و احساس بد اتفاقات بد

خواستم منطق این داستان رو اینجا بنویسم تا ان شاالله بر آگاهی هام افزوده بشه.

در هوش مصنوعی، که از ذهن خودآگاه انسان الگو برداری شده و علومی مثل نوروساینس، ماشین لرنینگ، دیپ لرنینگ و … رو پوشش میده، ماشین تلاش میکنه فرآیندی رو یادبگیره بدون اینکه نیاز باشه براش کد نوشته بشه و وقتی ماشین اون فرآیندو یاد میگیره، دیتاشو بصورت مجموعه ای عظیم از کدها ذخیره میکنه و بعدها اونو بهبود میبخشه…

بزارید مثال بزنم…وقتی مبدا و مقصد رو به یه نرم افزار مسیریاب میدیم، اون نرم افزار به سرور مرکزی وصل میشه و از طریق هوش مصنوعی مسیریابی میکنه، و در نهایت وقتی به مقصد میرسیم، ماشین یا همون هوش مصنوعی، بررسی میکنه که چقدر زمانو درست تخمین زده و خودشو مدام به روز میکنه…همینو در بحث آنالیز بورس داریم..مثلا برنامه ده ساله یه سهامو بهش میدن و سعی میکنه کدهایی بنویسه و روندو یاد بگیره…خوب برای تست درست بودن تعلیم ماشین، اون سهام و در یک ماه آینده طبق اون الگویی که ماشین یاد گرفته آنالیز میکنن و در نهایت بعد از گذشت یکماه، نتیجه نهایی رو به ماشین میدن و ماشین بر اساس میزان درست بودن پیش بینی، کدهاشو اصلاح میکنه…در مورد انسان هم این مدل رفتار رو خیلی میبینیم…کودکی که آرام آرام راه رفتن رو با بازخوردگرفتن و آموزش خدادادی فرامیگیره…یا مثال دنده عوض کردن…

نکته اول: ماشین به یه عامل انسانی نیاز داره که بهش بازخورد بده و بر اساس اون بازخورد خودشو توسعه میده..یعنی کدهاشو اصلاح میکنه و روز به روز قوی تر عمل میکنه…پس بدون انسان عملا هوش مصنوعی هیچ خاصیتی نداره و نمیتونه خودشو توسعه بده ( بر خلاف فیلمهای تخیلی که کلا موضوع و عوض کردن که هوش مصنوعی تلاش میکنه برانسان تسلط پیدا کنه!)…

نکته دوم: خود ذهن منطقی انسان هم مثل هوش مصنوعی عمل میکنه و مدام با بازخوردگیری خودشو توسعه میده..خوب سوال اینجاست که هوش مصنوعی نیازمند یه آگاهی بیرونیه که اسمشو میزاریم انسان، برای اینکه خودشو توسعه بده…

ولی خود این انسان هم داره همین روندو طی میکنه، یعنی یه نیروی هدایتگر درونی داره بهش در تحلیل بازخوردها کمک میکنه والا فرض کنیم انسان یه مسیر اشتباه رو بره و بفهمه اشتباه بوده، خوب چرا اشتباه رفته؟ چون درکی از مسیر درست نداشته، ولی تهش یه کشش درونی اونو به سمت اصلاح مسیر میکشونه و یواش یواش یاد میگیره…

فرض کنیم این هدایت درونی نبود…در این صورت انسان هزاران راه رو تست میکرد و ته همه اون تست ها این بود که این مسیر اشتباهه، مثل این میمونه که بدون هیچ منطقی و فقط با حرکت دادن مکعب روبیکا بخوایم درستش کنیم…در علم احتمالات تقریبا بعیده! اما انسان بعد از تعداد معدودی اشتباه، به سرعت مسیر درست رو یادمیگیره…

خوب سوال اینجاست…اگر انسان میدونست راه درست چیه پس چرا اشتباه رفت…و اگر نمیدونست اون راه اشتباهه، از کجا تونست درک کنه که کدوم مسیر درسته ، اونم با تعداد کنی آزمون و خطا!؟

پاسخ اینه که یه هدایت الهی مرحله مرحله داره به اندازه رشد هر موجودی اونو هدایت میکنه که خوب این مسیر اشتباه بود پس اینو امتحان کن…

سوال بعدی اینه که خوب این هدایت چرا از همون اول راه درستو نگفت؟

پاسخ مقاومت انسان در دریافت آگاهی الهی و تلاش برای بکارگیری دیتاهای گذشتس، یعنی همون مقاومت…و البته طبیعیه… بله طبیعیه که انسان نسبت به دریافت هدایت الهی و تبعیت از اون مقاومت داشته باشه…

خوب برسیم به اصل داستان…این هدایت درونی که به انسان در تشخیص درست و غلط بودن مسیر کمک میکنه چیه ؟

پاسخ احساس انسانه…ولی متاسفانه بخاطر شرطی شدن و کنترل شدن توسط ذهن نمیتونیم این صدای درونی رو خوب بشنویم و بخاطر همین بسختی تغییر میکنیم.

این احساس، همون آگاهی بی قید و شرطه که به اندازه ظرفیت هر کس در اختیارش قرار میگیره…

قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمیعاً فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدىً فَمَنْ تَبِعَ هُدایَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ