live | ذهنیت خالق یا ذهنیت واکنش دهنده

سلام خوش تیپ?

عاشقتم.عاشق این خونسردی و درک بالات از قوانینم

وقتی داشتم به صحبتهای شما گوش میکردم یه سری خاطرات همزمان برام مرور شد و چقدر بع درک عمیقتر قانون واقعا به ما کمک میکنه این مرور روند زندگیمون.

یادم اومد زمان قبل از اشنایی با این قوانین و استاد رو.

زمانی که توی روستا زندگی میکردم با یه خانواده ای که باورهایی داشتند در حد بنز مخرب.اونموقعها یه دختری بودم بشدت واکنش گرا کافی بود یه چیزی خلاف میلم باشه چه اشوبی به پا میشد.غر زدنو ایراد گرفتن و سرزنش کردن خودم و دیگران که اصلا یه چیز کاملا عادی بود برام مثل اب خوردن.

چقدر عصبی بودم.انگار وجودم یه پارچه خشم و نفرت بود.

اما یه روزی وارد یه مسیر جدید شدم.با یه دیدگاههای جدید اشنا شدم با یه ادمهای جدید حرفهای جدید و از همونجا شروع شد.دیگه احساس میکردم یه دنیای جدید دارم و انصافا این دنیای جدید هم منو زیرو داشت میکرد به معنای واقعی کلمه داشت کل وجودم رو شخم میزد و بذرهای جدید میکاشت.من شده بودم و یه هندزفری توی گوشم شبانه روز.احساس میکنم اونروزا دور من یه دیوار امنیتی بود که فقط داخل اون دیوارا حالم خوب بود وحاضر نبودم ازش خارج بشم.

خلاصه اون بذر ها شروع کرد به رشد کردن وجوونه زدن.فاصله ام از ادمهای اطرافم بیشتر شد توجهم مثبت تر شد ومن میدیدم قانون داره جواب میده واینقدر در این فضا موندم و ادامه دادم که جهان چاره ای جز این ندید که منو بکنه و کلا از اون محیط دور کنه و ببره جایی که با ورژن جدیدم همخونی داره.یه جایی پر از فراوانی با مردمی شادتر زیباتر خوش اب و هواتر تمیز تر و زندگی و سبک زندگی که همیشه ارزوش رو داشتم.الان دارم دقیقا تو اون شرایط زندگی میکنم و لذت میبرم.من خانوادم رو خیلی دوست دارم خیلی اما باور کنید این فاصله فرکانسی دیگه اینقدر زیاد شده که هیچ احساس تعلقی که ندارم هیچ بعضی وقتا احساس میکنم خدا رو شکر چقدر خوبه که از خانوادم و اون ادم ها فاصله گرفتم وتوشرایطی که دوست دارم واحساس خوبی بمن میده دارم زندگی میکنم.باور کنید حتی صحبت کردن باهاشون منو تحت یه فشاری قرار میده و این فشار همون فاصله فرکانسیه.قشنگ میفهمم که نه من به دنیای اونا تعلق دارم نه اونا به دنیای من.

گاهی که بچه ها از استاد میخواند که بیاد ایران تو نگاهش میخونم که میگه نه من اینجا خیلی خوشم تو رو خدا شما بیاید و این بازم بخاطر اون فاصله فرکانسی استاد با اکثریت جامعه ایران هست.قانون اشتباه نمیکنه اگه باهاش هماهنگ بشی لذتهایی به ادم میده که ورای تصور ادمهاست چیزی که ما هرچند کم توجه ولی داریم توی زندگیهامون میبینیم و زندگی استاد که دیگه گویای همه چیزه.

از خدا میخوام که کمکمون کنه هر روز بیشتر از پیش با قوانینش هماهنگ بشیم و به اصل خودمون برسیم ولذت ببریم از زندگیمون و جهان رو جای بهتری کنیم برای همه مثل استاد نازنینمون.

استاد خدابهت خیر دنیا و اخرت رو بده.