live | ذهنیت خالق یا ذهنیت واکنش دهنده

وای چقدر جالب که آخرین نفری که برای این فایل کامنت گذاشته، خودم بودم تا الان و امروز که این فایل نشونه ی امروز من شد، من دوبار با دقت به این فایل گوش کردم، بعد خواستم بیام کامنت بذارم گفتم دوباره گوش کنم و پاز کنم و نکته ها رو بنویسم، بعد پیش خودم گفتم، نه خودت هر چقدر تا الان درک کردی رو کامنت کن، اومدم کامنت کنم که دیدم 13 فروردین هم این فایل جز نشونه های من بوده و من اون زمان هم کامنت گذاشتم.

برای من مهمه که همیشه توی مدار باشم، مدار درست، اگر کامنت گذاشتن بهم کمک میکنه، هزار بار خب میذارم، استاد که این موقعیت رو برای ما گذاشته.

همونطور که گفتم امروز این فایل نشونه ی من بود، و هین گوش کردن، هر بار که نکته ای رو استاد میگفتن من به آدمهایی فکر میکردم که اشتباه میکنن، مسیر رو اشتباه رفتن، هر چیزی میشه عکس پروفایلشون رو مطابق با اون جریان عوض میکنن، هی راجع بهش صحبت میکنن و به زندگیهاشون فکر میکردم که همیشه بد بوده و همیشه مینالن.

بعد یه لحظه به خودم گفتم، تو که همین الان داری این حرفها رو میشنوی هم باز داری قضاوت میکنی، باز سرت تو کار بقیه اس، حتی اگه این روند درونی باشه. چه فرقی میکنه با گفتار یا عملت به ناخواسته ها توجه کنی چه با فکر کردن و نمونه پیدا کردن راجع بهش !

سرزنش نمیکنم خودم رو، هر بار آدم آگاه تر میشه راجع به درونش و راجع به افکارش. خیلی جاها کنترل میکنم خیلی جاها هم متاسفانه هنوز نتونستم کنترل درست داشته باشم.

همین که متوجه ی این جریان میشم و در خیلی جاها این موضوع رو متوقف کردم، خیلی خوبه و مطمئنا اگر آگاهانه تر توی این مسیر قرار بگیرم، بهتر و بهتر میشه.

موضوع بعدی اینه که استاد گفت، وقتی مثل اونا فکر کنی، چیزی فراتر از نتایج اون افراد عایدت نمیشه.

واقعا من همیشه به این موضوع تو زندگیم پی میبرم.

اگر به زیبایی ها توجه و فکر کنی، نتایج زندگیت همونی میشه که بهش فکر کردی.

جهان بهت ثابت میکنه.

دو تا نتیجه ی کوچیک ولی جالب رو همینجا بگم

خب این روزها خیلی کم میرم بیرون

دیروز تایمی که میخواستم برم سرکار، دقیقا همون 15 20 دقیقه ای که من تو خیابون بودم و رانندگی میکردم، هوا به طور فوق العاده ای زیبا و بارونی شده بود. بارونی که هر لحظه اش من با دیدنش گفتم خدایا شکرت و احساس خوب رو تجربه کردم. وقتی رسیدم محل کارم، بارون تموم شد. یعنی من بخاطر حس خوبی که داشتم به دنیا، دنیا قشنگیهای بیشتریش رو برای من اورد.

یا چند روز پیش، تو همین شهر به این بزرگی که همه ی قسمتهاش ساخته شده و حتی پارکهاش هم معلومه دست سازه. تو یه پیاده روی وسط شهر، ما خیلی اتفاقی به جایی هدایت شدیم که مثل شمال سرسبز و بکر بود. انگار وارد چمنزارهای شمال شدی. انقدر فضاش قشنگ بود و رویایی آدم لذت میبرد.

دوستم سالها اونجا زندگی میکرد ولی هیچوقت از این منطقه ی سرسبز خدادادی خبر نداشت.

واقعا دنیا بهت همونی رو نشون میده که تو بهش توجه میکنی.

نتایج زندگی هامون هم همینه.

یه حرف جالبی زدید راجع به تمساح پرادایس.

من خودم با تمام عشقی که نسبت به طبیعت و حیوانات دارم، یکمی از حیوانات میترسم. این ترس خیلی بیشتر بود طوری که اصلا نمیتونستم یه جایی باشم که یه حیوون هم هست الان خیلی بهتر شده.

با این فکر که ما به بقیه در ذهنمون قدرت میدیدم تونستم این موضوع رو در خودم بهبود ببخشم و همین دو روز پیش که به همون چمنزار خیلی سرسبز که خدا ما رو هدایت کرده بود

یه لحظه دیدم، یه سگ این سمتمه، چند تا سگ خیلی بزرگ هم اون سمتم. ولی اگر ذره ای ترس داشته باشم.

حتی یکی از سگها، غلاده هم نداشت و سرخوشانه دور از صاحبش داشت از طبیعت لذت میبرد و از کنار من گذشت، من تنها کاری که کردم لذت بردم از دیدم خوشی اون سگ که داشت چه حالی میکرد از اینکه اومده جای به این قشنگی.

وقتی آدم تو ذهنش به کسی یا چیزی قدرت نده، اون فرد یا اون موضوع هیچ تاثیری نمیتونن تو زندگی آدم بذارن.

اگر بهش نیروی مثبت بدی که مطمئنا تاثیر مثبتش رو میذاره.

و چقدر مثالتون رو راجع به سنگ سار یه زن در دوران پیامبر دوست داشتم. واقعا کدوم یکی از ما اشتباه نکردیم ؟!

من خودم به شخصه حالا خواسته یا ناخواسته (به خاطر فرکانسی که توش بودم) اشتباه کردم.

مطمئنا هیچکسی دوست نداره اشتباه کنه ولی پشت هر اشتباه یه درس و تجربه هست که اگه آدم درسش رو بگیره باعث رشدش میشه.

من تو خیلی از مسائل دوست نداشتم اشتباه کنم، بعد از اشتباهم هم اون زمان بخاطر اینکه آگاه نبودم، خودم رو خیلی سرزنش کردم ولی با این حال رفتم پی رفعش که دیگه اون اشتباه رخ نده که خب مطمئنا خیلی برای من رشد داشته.

این فایل خیلی نکته داشت، خیلی. برای همین با اینکه بارها قبلا دیده بودمش امروز دوبار دیدم.

رفتم کامنت قبلیم رو که برای این فایل گذاشته بودم رو هم خوندم دیدم یه سری چیزها رو اونجا گفتم.

بله، دروغ گفتن، اعراض کردن، توجه به خواسته ها، گرفتن نتیجه براساس توجهات خودمون، قدرت ندادن به هیچ چیزی جز خدا و اینکه خودمون خالق زندگی خودمون هستیم.

و اینکه چقدر اون قسمت اول فایل رو دوست داشتم که گفتید ما تو یه جریانی به دنیا اومدیم و فکر کردیم باید همراه این جریان پیش بریم ! بله درسته ما نباید با جریان پیش بریم و ما باید خودمون با کانون توجه مون، دنیا خودمون رو بسازیم.