live | ذهنیت خالق یا ذهنیت واکنش دهنده

سلام به استاد خوش تیپم?و دوستان عزیزم، استاد جانم چقدر صحبت هاتون آرامش روی آرامشمون میاره فدای مهربونیاتون،چقدر زیبا گفتید در مورد قضاوت نکردن. به لطف خدا و محبت های شما تونستم ۹۵ درصد خودمو دور نگه دارم از این موضوعات، البته که حس دلسوزی داشتم ولی سعی می‌کردم نگاهم تغییر بدم و با بقیه همراه نشم و مردم دوست داشتنی آمریکا رو جدا از سیاستمدارانشون ببینم، در مورد شهید شدن آقای سلیمانی به این فکر میکردم که اون به آرزوش رسیده و الان شادمان و راضی هست و من چرا مثل مردمی باشم که فقط حرف می‌زنند و هر روز دنبال یه موضوع جدید برای بحث کردنند اون رسالتش رو انجام داده، منم باید به فکر خودم و رسالتم باشم میتونم جزو سلیمانی ها جزو عباس منش ها و جزو همه ی آدم های موفق باشم که بسیار اندکند باشم و به رویاهام برسم و تا مدتی که توی این سیاره ی زیبا مهمانم رو در جهت رسالتم، با عشق حرکت کنم و یا مثل بقیه فقط حرف بزنم و حرص بخورم و هیچ کاری هم انجام ندم و روز آخرِ مهمانی که دیگه باید برگردم رو در پشیمانی و اندوه باشم و من انتخابم اینه که زیبا زندگی کنم خدا رو هزار مرتبه شکر که شاگرد خوبیم و درس ها رو دارم یاد میگیرم و عمل میکنم. توی اتفاق هواپیما هم که الحمدلله چند ثانیه بیشتر نشنیدم، نسبت به درک قانون احساس کردم که اتفاقه درست بوده هر چند امیدوارم خدا به خانواده هاشون صبر بده، توی این روزها سعی می‌کردم دهنم بسته باشه چون ممکن هر برچسبی بهم بزنند…