live | ذهنیت خالق یا ذهنیت واکنش دهنده

بنام خدای مهربان

وسلام به استاد مهربان وخانم شایسته عزیز

اگه خواستیم کسی رو قضاوت کنیم اول بریم سراغ خودمون ببینیم اگه ما تو اون شرایط بودیم چیکار میکردیم قطعا یا همون کارمیکردیم یا بدترش انجام میدادیم وهم اینکه اینقدر زوم میکنیم رو خطاها ؛ ایرادها و نقص ها واشتباهات دیگران آیا خودمون معصومیم ؟ عاری از اشتباه و ایراد هستیم ؟

پس ی کم حواسمونو جم کنیم ودقت کنیم تا کمتر دچار نسیان وفراموشی بشیم تا کمتر دچار قضاوت بشیم کلا چیکار داریم که صحبتی کنیم بجای اون نگاهمون وتمرکزمون بزاریم رو زیبایی ها وخوبی ها

ما از خیلی قبلها می شنیدیم که میگفتن منع نکنید به سرتون میاد معنایی تو آستین خود آدمه ومن کاملا این درک کرده بودم و هروقت از هر کی یاهر مسئله ای میگفتم بلافاصله خودم دچارش میشدم لذا سعی میکنم قضاوت نکنم

اما یه چیزی استاد عزیز؛ میشه شما یا دوستان راهنمایی کنید ؟؟ همین مسئله برای من سوال شده چجوریه که من تا کوچکترین قضاوتی کنم بلافاصله بلافاصله برام پیش میاد ولی خیلی هارو میبینم که قضاوت میکنن اما هیچ برای خودشون پیش آمدی من نمیبینم اینو یکی به من بگه چرا ؟؟ آیا اینکه حرف بزنم سرم میاد برای من بصورت یک باور دراومده ؟؟ که بلافاصله هم برای من پیش میاد ولی برای دیگران نه ؟؟

و ناسپاسی هم که الی ماشاالله ولی واکنشی هم براشون پیش نمیاد

اینو یکی میشه به من توضیح بده؟؟ ممنون میشم

سپاسگزار خداوندم برای همه چی وسپاسگزار استاد عزیز ومهربان و بانو جان عزیزم

وهمه دوستان گرامی