live | سودمندترین سرمایه گذاری

درود، ایلیاد هستم و امروز روز پنجم در خانه تکانی ذهن هست!

امروز یکسری از آگاهی هایی که بعد گام اول بدست آوردم را میخواهم به اشتراک بگذارم + آگاهی هایی که از گام دوم بدست آوردم!

=قبل گام دوم=

_وقتی احساس و حالت بده! هیچ کاری نکن! هیچ فکری نکن! تنها حالت رو خوب کن!

چطور؟

=کارهایی که شاید ساده تر باشند=

– یکی از فایل های استاد عباسمنش رو گوش بده!

– یه فایل سفر به دور امرکیایی، زندگی در بهشتی ببین!

– یه آهنگی که از درون احساس عشق، شور و شوق، انرژی و بهشت رو بهت میده رو گوش کن ( و در آن لحظه به هیچی فکر نکن! )

– یه گیم بزن و تمرکزت را از روی آن موضوع بردار!

– یک انیمیشن یا فیلم خوب و مناسب ببین که باور های بدی هم بهت نده! ( ورودی های بدی نداشته باشه )

– برو یه ادیتی بزن یکم حالت جا بیاد! یه ویدیویی رو ریت کن! ( اینا صرفا کارهایی هستند که من انجام میدم، هر کاری که به شما لذت میده میتونه جایگزین اینها باشند، در بخش ساده ترها، هدف برداشتن تمرکز از روی موضوع هست تا حالمان خوب شود و با حال خوب بتوانیم به موضوع و مسئله پیش آمده رجوع کنیم تا اینبار بتوانم هدایت های خداوند را دریافت کرده و آن را حل کنیم )

=کارهایی که شاید به تکامل بیشتر نیاز داشته باشند=

– بیاد بیار که طبق قانون جهان! طبق گفته خداوند در قرآن : « هر اتفاقی که برایت رخ میدهد، نتیجه فرکانس های خودت هست و این یعنی خودت خلقش کردی! و این یعنی الخیر فی ما وقع! یعنی در این اتفاق تنها خیر است! این بهترین اتفاق است که تو را به خواسته ات برساند! چون نتیجه همین خلق و ارسال فرکانست برای داشتن زندگی بهتر بوده! »

– بیاد بیار که هیچ چیز از خودت نداری! هر چه داری را خدا بهت داده! هر چه داری از آن خداست! ( پس تو حق نداری ناراحت باشی! تو تنها حق داری شاد باشی! )

– بیاد بیار که این دنیا، دنیای واقعی تو نیست! پس اصلا مهم نیست چه اتفاقی اینجا میفتد، چون دنیای واقعیت را درگیر نمیکند! پس تنها لذت ببر و حال کن که ارزشی نداره حالت رو الکی بد کنی! ( به طور کلی توی دنیای واقعی هم باید کلی برای خودمان ارزش قائل بشیم که حالمان را خوب نگه داریم! ولی به طور کلی، این باور خیلی احساس خوبی میده که باعث بشه از آن حال و احساس بد بیایم بیرون! اینکه فکر کنیم که من اومدم توی دنیا لذت ببرم و نه اذیت بشم، خیلی باعث میشه بخوای بیشتر برای خودت ارزش قائل بشی! )

-بیاد بیار که هر چیز و هرکسی بخشی از خدایت هست! تو باید عاشق همه چیز باشی! بی قید و شرط! دقیقا همان شکلی که خدایت بی قید و شرط تو را در هر حالتی دوست دارد!

– اگر میتونی، به نکات مثبت آن کار یا فرد یا چیز توجه کن!

– بیاد بیار که تو چقدر ارزشمندی! بیاد بیار که چون تو بی نهایت ارزشمندی، نباید بزاری هیچ چیز باعث بشه که حالت بد بشه! ( نه هیچ چیز دیگه و نه حتی خودت اجازه نداره که باعث شه تو حالت بد بشه! تو میتونی بگی اتفاقی ناخوشاینده! ولی نمیتونی بگی باعث ناراحتیم شده! تو باید اونقدر برای خودت ارزش قائل بشی که آنقدر بر روی خودت، شخصیتت، باورات، افکارت کار کنی که آنقدر قوی بشی که هیچ چیز نتونه باعث شه تو ناراحت بشی! و بر عکس همه چیز به تو احساس خوب تری بده! احساس لذت بیشتری بده و باعث بشه تو خوشبخت تر بشی! البته که کمال گرا نباشیم! آروم آروم تغییر میکنیم! و تلاشمان همیشه تنها یک پله بهتر، یک پله بالاتر است! )(و البته که فراموش نکنیم تنها راحش اینه که روی باورامون کار کنیم! یادمون نره که دعوا کردن، احساس عصبانیت را در ما میسازد و این احساس، یک احساس ناراحتی هست! یک احساس بد! ولی تنها راه راحت و آرامش بخشش، با حال خوبش، کار کردن روی باور ها و شخصیتته)

– سوالای خوب بپرس! که چطور میشه این مسئله رو حل کرد؟

( در این بخش، وقتی یک فرد، بیشتر و بیشتر این مباحث سایت استاد رو کار میکنه، به جایگاهی میرسه که میتونه سریع تر حالش رو خوب کنه، از این رو، زمان بیشتری هم برای خود میخره و خب با پرسیدن سوال خوب، میتواند سریع تر مسئله را حل و از میوه مسئله استفاده کنه )

چون اگر احساست بد باشه! افکاری نامناسب در ذهنت رقم میخوره که میتونه باعث بشه اتصالات بد در ذهنت شکل بگیره ( به عنوان یک ورودی نامناسب )

یعنی باید خیلی خیلی برای حالت ارزش قائل بشی! که حتی یک لحظه هم نزاری حالت بد بشه! چون اگه دستت رو بکنی تو آتیش، دستت میسوزه و سوزشش تا مدتی اذیتت میکنه و شاید تا سال ها جای سوختگی روی دستت میمونه!

_اگر از مسخره کردن دیگران لذت میبری! این تنها یعنی که لذت واقعی رو نچشیدی! عشق واقعی را نچشیدی!

وقتی که مسخره میکنی، کلی باور های نامناسب در خودت ایجاد میکنی!

مثال: هه! حتی یه اسکینم توی گیم نداره! (مثال ویدیو گیمیش هست، به طور مثال طرف خیلی تیپ ساده و معمولی داره که هزینه خاصی هم سرش نشده)

سوال: مگه ارزش آدما به اسکیناشونه! ( به لباساشونه ؟)

خب این مسخره کردن، این باور رو در تو ایجاد میکنی که در کاری، ادوات آن کار را نداشته باشی، تو بی ارزشی!

سوال: یعنی داریم با ارزش ترین موجود بعد از خدا بودن ، ارزش انسان و چیز دیگری نبودن را زیر سوال میبرم به همین راحتی!

مثال: فردی را با شلوارک جین و استایل پاره میبینیم! مسخره میکنیم: دنبال شلوارت میگردی؟!

اینجا به راحتی، بر روی راحتی و آسایش به آن شکل زندگی کردن قفل میزنیم و فکر میکنیم که اگر من راحت لباس بپوشم که گرمم نشه، که عرق نکنم! من بی ارزشم و دیگه افراد نباید به من احترام بزارن! برام ارزش قائل بشن! نباید برام کاری انجام بدن! همه باید مسخرم کنن و بزنن تو سرم! باید اذیتم کنن!

اینا باورای مزخرف و تخریب گریه که با مسخره کردن افراد در خودمان میسازیم!

که باعث میشن ارزش واقعیمان را وابسته به چیز های دیگه و نه شخصیتمون بکنیم و زندگی برایمان سخت بشه!

_اینکه ما میگیم یک کاری زمان نیاز داره تا نتیجه بده!

به این معنی نیست که باید مثلا یه زمانی بگذره تا آن نتیجه رخ بده!

این یعنی باید تو برای اون کار زمان بزاری! مثلا روزی 10 ساعت، هر روز براش زمان بزاری تا نتیجه بده! ( هرچی بیشتر زمان بزاری، سریع تر رخ میده! چون تکامل، طی کردن یکسری قدم هاست! نه طی شدن یک زمان! هر چه سریع تر قدم هارو طی کنی، تجربیاتشان را کسب کنی، سریع تر آماده میشی و سریع تر به نتیجه میرسی! )

_اگر برای کسی، بیشتر از خودت ارزش قائلی، یعنی برای خودت کمتر ارزش قائلی!

پس فرکانس بی ارزشی را به جهان ارسال میکنی! و خلق میکنی و باعث میشی جهان هم برای تو ارزش قائل نشه! افراد برات ارزش قائل نشن! اتفاقای دلخواه برات رخ نده چون تو به بی ارزشی خودت فکر کردی و آن فرکانس را فرستادی! پس برعکس، اتفاقات نادلخواه برات رخ میده! چرا؟ چون تو خودت میگی که بی ارزشی!

یعنی دنیا اینطوریه که :

اِ ! تو کمتر ارزش داری! پس کمتر برات ارزش قائل میشم! کمتر چیزایی که دوست داری رو بهت میدم! بیشتر چیزایی که نمیخوای، دوست نداری رو بهت میدم! چون تو که ارزشی نداری که بخوام بهت بیشتر چیزایی که دوست داری رو بدم!

_یعنی در آن مطلب “بهم خوردن تمرکز توسط فردی ارزشمند” (( این، محتوایی است که در کامنت من در گام اول قرار دارد ))

حتی اگر طرف مقابلت به جایگاهی برسد که بخواهد و یاد بگیرد که برای تو در آن موضوع ارزش قائل شود و دیگر این کار را نکند! به شکلی دیگر حواست پرت میشود! یا حتی آن فرد ارزشمند از زندگیت حذف میشود!

چون مهم نیست که اون میخواهد برای تو ارزش قائل شود یا نه!

وقتی تو خودت برای خودت ارزش قائل نمیشی! تو تنها شرایطی خلق میکنی که دنیا برات ارزش قائل نشه!

=گام دوم=

_اتفاقات به خودی خود هیچ معنایی ندارند، نگاه ما به آن اتفاقات است که به آنها معنا می بخشد؛

_وابستگی به هر چیزی غیر از خدا، شرکه!

وابستگی به کار، پارتنر، قند، غذا، چیزی به غیر از مرغ و گوشت!

( من به هیچ عنوان نباید بگذارم چیزی برای من وابستگی بسازد! )

باید برم تو دلش!

_تنها وابستگی به خدا توحیده!

_خدا چطور غذای یکی مورچه رو در دل خاک بهش میرسونه؟

یعنی خدا نمیتونه برای من ویوور و سابسکرایبر بیشتر بیاره!؟

تو دل خاک! یعنی جایی که اصلا دیده هم نمیشه!