live | کنترل ورودی های ذهن

به نام خدایی که همیشه هست و اجابت می کند.

پروژه خانه تکانی ذهن/گام به گام

گام چهاردهم

سلام به استاد عزیزم و استاد شایسته نازنین

سلام به همه دوستان همگام

الهی شکر بابت این فایل بی نظیر

الهی شکر بابت این پاسخ به موقع

الهی شکر برای اینهمه آگاهی بجا و درست

من امروز دقیقا به همین حرفها نیاز داشتم.

امروز اتفاق ناجالبی افتاد و کسی حرفهایی بهم زد که سالها بود نشنیده بودم و در چنین موقعیتی قرار نگرفته بودم.

چندتا نکته داشت این اتفاق.

یکی اینکه فهمیدم خداروشکر چقدر این مدت دو سه ساله ی اخیر خوب روی خودم کار کردم که این جنس از رفتارهای زننده باهام نشده بود.

دوم اینکه وقتی اتفاقی ناجالبی خیلی تکرارشونده نباشه و یک بار رخ میده من دچار خودسرزنشی نشم و خودم رو مقصر ندونم. سریع خودم رو ببخشم و بگم خوب، حالا که این مسئله رخ داد وظیفه من چیه؟ چطور حالمو خوب کنم؟

یا به قول استاد از چه زاویه ای بهش نگاه کنم که احساس بهتری بهم بده؟

سوم اینکه من اجازه میدم چه ورودی هایی به خورد ذهنم داده بشه؟ اگر این اتفاق رو دوست ندارم باید اجازه بدم هی نشخوارهای ذهنیم اثرش رو قویتر بکنه یا برعکس کاری کنم تاثیرش کم و کمتر بشه؟

قطعا من نباید احساس بد اون لحظه رو تکرار کنم و هی آشغالهایی که از دهن اون فرد خارج شده رو دوباره و دوباره به ذهنم تحمیل کنم.

من باید بتونم یا اعراض کنم یا در حالت بهتر از اون قضیه انگیزه بگیرم برای بهتر شدن خودم.

اوایلش توی مدار ناراحتی و عصبانیت و دفاع از خودم قرار گرفتم.

بعدش که متوجه شدم دارم به خودم ظلم می کنم سعی کردم دست نگه دارم و دفاع نکنم.

یادم اومد که استاد گفتن من در مقابل کسانی که ازم انتقاد می کردن و پشت سرم یا جلوی روم حرفهای نادرست میزدن، هیچ واکنشی نشون نمی دادم.

یادم اومد که استاد گفتن برای اعراض کردن میتونی کاری که بهت آرامش میده رو انجام بدی، مثلا دوش بگیری یا بخوابی یا فعالیت فیزیکی کنی.

منم هم دوش گرفتم، هم خودمو بستم به کار فیزیکی توی خونه و هم بعدش گرفتم خوابیدم.

یکمی بهتر شدم.

بعدش تلاش کردم زاویه دیدم رو عوض کنم و اون توهین ها و تحقیرها رو تبدیل به انگیزه ای برای حرکت رو به جلو با ایمان و تعهد بیشتر کنم.

هی داشتم تراسم رو می شستم و هی با خودم تکرار می کردم که فلانی من ازت متشکرم بابت اون حرفت. چون باعث شدی من به فلان خواسته ام با قدرت بیشتری فکر کنم.

ازت ممنونم که عصبانیم کردی چون این عصبانیته باعث شد تصمیمم واسه انجام فلان کار جدیتر بشه.

بعد خدا رو شکر کردم بابت این اتکا به نفس و ایمان به هدایت و حمایت و حفاظت خداوند.

گفتم که خدایا این حرفهایی که امروز شنیدم به این خاطر بود که من تصمیم گرفتم ورودی نامناسب به ذهنم ندم و بنا بر این تصمیم به کسی که در شرایط بسیار نامناسب روحی و زندگی قرار داره زنگ نزدم خالش رو بپرسم یا احوالش رو از اطرافیانش جویا بشم. من متهم شدم، سرزنش شدم چون نخواستم هی اتفاق بد زندگی اون شخص رو برای خودم تکرار کنم و داشتم بر طبق قانون درست عمل می کردم.

اما اونها این رو متوجه نیستن و انگ های مختلفی به من و همسرم زدن.

همون لحظه یادم اومد که خداروشکر همسرم هم داره هم فرکانس با من عمل میکنه و این هماهنگی چقدر جای شکر داره.

پس باز هم حالم بهتر شد.

با خودم گفتم اینم یه نکته مثبت دیگه که همسرم بدون اینکه شاگرد استاد عباسمنش یا هیچکس دیگه ای باشه داره درست به قانون عمل میکنه و میگه هرکسی خودش مسئول زندگی خودشه و من توی زندگی هیچکسی دخالت نمی کنم.

چقدر این دیدگاهش رو دوست دارم و بابتش شکرگزارم.

بخصوص اینکه من و ایشون در این زمینه همسو و هم نظریم خیلی بهم چسبید.

بعد یواش یواش هی حالم بهتر شد.

معجزه سپاسگزاری و تمرکز بر نکات مثبت حتی از دل تضادها رو به عینه دیدم.

عصرش ترانه رو بردم خانه بازی در حالیکه دیگه سبک بودم و خوشحال بودم که یک ساعت اونجا فرصت دارم کامنت بنویسم.

شروع کردم به نوشتن که وسطش مادر نازنینم زنگ زد.

از خانمی که دوست دوران کودکیش بود برام تعریف کرد که چه سختیهایی کشیده و سالها با خدا قهر بوده. و بعد از چندین سال همین قهرش تبدیل به تغییر شخصیتش به سمت نور شده.

خدا رو از نو پیدا کرده و حالا جوری شیفته و مجذوب الله مهربان شده که هرجا پا می گذاره همه مردم عاشقش میشن.

مادرم گفت ایشون دو شبانه روز مهمانشون بوده و توی این 48 ساعت دنیایی از نور و آگاهی با خودش هدیه آورده.

هر کلامش همراه با عشق و شفای روح بوده و اصلا انگار یک فرشته در قالب انسان مجسم شده.

خوب این یک نشونه واضح برای من بود که حرکت از تاریکی به سوی نور باعث میشه خدا در وجود انسان تجلی کنه و به بالاترین درجات انسانیت دعوت بشه.

کاری که همه ما سعی داریم انجامش بدیم.

از دنیا گذشته، حتی از فرزند گذشته، حتی از فرزند دیگر گذشته.

این خانم دختر 10 ساله اش رو سال 72 از دست میده و با خدا قهر میکنه ولی وقتی که به سمت هدایت خداوند برمی گرده اینبار که پسر 39 ساله اش خودکشی میکنه، ایشون فقط خدا رو شکر میکنه و میگه الهی شکر که اتفاق بدتری نیفتاد، الهی شکر که همسر یا فرزندش رو نکشت.

پسرم سفر آسمانیش رو آغاز کرد.

همسرشون رو هم که از دست میدن در موردش میگن: همسرم سفر آسمانیش رو آغاز کرد و من غیر از لباس سفید چیزی نمی پوشم.

این همزمانی بین شنیدن این سرگذشت و تلاش ذهنی من برای شکرگزار بودن و کنترل ذهن و تابع قانون موندن خیلی برام جالب بود و جای تأمل داشت.

حالم اصلا دگرگون شد و سپاسگزارترم کرد.

همیشه دستهای خدا برای شفای روح ما جاری هستند.

خدای حی و قیوم همیشه در نزدیکترین جا حاضره تا ازش بخواهیم تا اجابتمون کنه.

من امروز بارها و بارها از خدا خواستم منو در مدار درست قرار بده و عزت نفس و احساس خودارزشمندیم رو تقویت کنه.

خواستم کمکم کنه در احساس خوب غوطه ور بشم و ذهنم رو خوب مدیریت کنم.

و خدای ارحم الراحمین اینجوری پاسخم رو داد.

من همچنان روی دیدگاه خودم مصرانه هستم و به کسی که خودش به دست خودش رنج و بی عزتی رو در زندگیش رقم زده زنگ نمی زنم.

من آرامش زندگی خودم و تغذیه مناسب روحم رو در اولویت قرار میدم و هیچ اهمیتی نمیدم در موردم چطور فکر می کنند.

من خودم رو به خدای این قوانین ثابت می سپارم چون خدا خودش گفته حامی مومنین و متوکلینه.

من دفاعی نمی کنم چون خدا خودش مدافع ایمان آورندگانه.

عالی بود، این جلسه برای من عالی بود. متشکرم بی نهایت…