سرفصل آگاهی هایی که در این فایل توضیح داده شده است:
- رشد شخصیت = بهبودهای مستمر در « تقویت نقاط قوت شخصیتی» و «اصلاح نقاط ضعف شخصیتی»؛
- اگر اهمیت کنترل ذهن را درک کنیم، کنترل ذهن کاری عملی تر می شود؛
- هدفگذاری، ساختن باورهای هماهنگ با اهداف، تقسیم هدف به قدم های کوچک و قابل اجرا؛
- عادت های روزانه قدرتمندکننده، اهداف به ظاهر بزرگ را نیز محقق می کنند؛
- با این ایمان هدفگذاری کن که: تحقق این هدف، برای من امکان پذیر است؛
- زندگی شما وقتی تغییر می کند که عادت های رفتاری شما تغییر کند؛
- شور و شوق و استمرار در مسیر هدف، نشات گرفته است از «باور به امکان پذیر بودن»؛
- ساختن انگیزه دائمی برای حرکت در مسیر هدف؛
- بزرگترین عامل از دست دادن نعمت در زندگی، ناسپاسی است؛
- “ناسپاسی”، انسان را گمراه می کند و اوضاع زندگی را بدتر می کند؛
- اگر قدر نعمت ها را ندانید، فقط به مدار “بدتر شدن شرایط” دسترسی دارید؛
- دیدن نعمت ها و سپاسگزاری برای آنها، اوضاع را هر روز بهتر می کند؛
- وقتی سپاسگزار می شوی، هدایت می شوی؛
- اگر می خواهی فردا از امروز بهتر شود، هدف خود را تمرکز بر نعمت های امروز بگذار؛
- سپاسگزاری یعنی: توجه به نکات مثبت و نعمت های موجود در زندگی؛
- وقتی روند سپاسگزاری ادامه پیدا کند، وارد مدار نعمت های بیشتر می شوی؛
- علاقه”، کشش به سمت تجربه یک موضوع است که در هر برهه می تواند تغییر کند اما در هر صورت سازنده و رشد دهنده است؛
- پیروی از شور و شوق درونی برای تجربه و قدم برداشتن در آن مسیر-به صورت تکاملی-به علائق شما جهت می دهد و باعث رشد شما می شود؛
- تغییر بنیادین یعنی: “من خودم باید مولد باشم”
منابع کامل تر درباره آگاهی های این فایل
برای دیدن سایر فایلهای این مجموعه کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری live | باور به «امکان پذیری»201MB40 دقیقه
- فایل صوتی live | باور به «امکان پذیری»39MB40 دقیقه
درود
من امشب فیلم Walk. Ride. Rodeo. رو دیدم.
داستان این فیلم بر اساس رویدادهای واقعی می‌باشد و درباره‌ی امبرلی اسنایدر (Amberley Snyder) اسب‌سواری حرفه‌ای است که در سن نوزده سالگی در تصادفی سخت از کمر به پایین فلج می‌شود. امبرلی به کمک خانواده و فیزیوتراپی و عزم راسخ خود تلاش می‌کند تا دوباره به جایگاه واقعی خود در این حرفه برسد و…
این فیلم واسم تلنگر بود.
حالم بد جوری گرفته شد،به خاطر خودم ، به خاطر اطرافیانم ، به خاطر تمام آدمهای ناسپاس.
چرا ما انسان ها تا این حد ناسپاس هستیم ؟
چرا قدر نعمت هایی که داریم رو نمیدونیم؟
واقعا داشتن پاهای سالم مگه نعمت نیست ؟
چرا ما سپاسگزار نیستیم بابت سلامتی ،بابت داشتن پاهای سالم،.
حتی فکر یه لحظه نداشتنش آدم رو دیوونه میکنه!
خانم اسنایدر در حال حاضر سخنران انگیزشی هستش ، بعد ما هزار تا بهونه داریم برای ناسپاسی ، واقعا جای خجالت داره ، اول به خودم میگم بعد به هر کسی که میخواد نا سپاس باشه.
مگه داشتن گوش سالم که بشنوه ، چشم سالم که ببینه ، دست و پای سالم ، قدرت تکلم و تفکر و …
و تمام چیزهایی که بدن ما رو تشکیل داده نعمت نیست؟
برای اینکه بفهمی چه نعمتی داری ۲۴ ساعت از پاهات استفاده نکن ،میتونی؟ یا از چشم ها استفاده نکن، می تونی؟ و…
چرا ما اصل رو رها کردیم ، دنبال فرع هستیم چرا؟
قضیه فقط این موضوع نیست ، ما اصلا انگار حواسمون به هیچی نیست!
سوره عصر آیه ۱و۲
به عصر سوگند،
که انسانها همه در زیانند؛
.
الان تازه تا حدودی میفهمم!
چطور تمام وجوداستاد عباسمنش عزیز تو بندر عباس چرا پر از حس سپاسگزاری بوده، و چرا هنگام پیاده روی ، چشماش پر اشک می شده و …
سپاسگزارم از استاد عزیز ، بابت ایجاد این فضا در سایت برای گذاشتن نظر..