live | باور به «امکان پذیری»

بنام خداوند بخشنده مهربان

سلام به استادان عزیزم

من در تایید صحبت های استاد میخوام بگم بله خیلی از ما در مورد اهدافمون نمی نویسیم‌. یه سری از افراد که اهدافشون رو‌می نویسند هیچ قدمی برای اهدافشون بر نمی دارند ، و اون یه سری که قدم بر می دارند اقداماتشون همیشگی نیست ،روتین نیست ، یه بار قدم بر میدارن و اگه اون نتیجه دلخواه ‌نگرفتن ادامه نمیدن چون نمیدونن رسیدن به خواسته هاشون مداومت میخواد .

یه مثالی ما خانوما در زمینه پاکسازی پوست میدونیم که اگه میخوای پوست خوب داشته باشی ،پوستی که روند پیریش به تعویق بیفته و سالم باشه بر حسب نیاز پوستت باید یه روتین پوستی داشته باشی که همیشه استفادش‌کنی‌، حالا اگه یه روز مرطوب‌کننده و آبرسان و ضد آفتاب نزنی مسیر رسیدن به یه پوست خوب برات طولانی ترمیشه

حالا در مورد رسیدن به اهدافمون مداومت و تکرار همیشگی و همیشگی قدمهای درست و انجام ندادن همیشگی کارهای اشتباه اصله.

من واقعا یه لحظه جا خوردم از حرف استاد وقتی گفت در مورد اهدافتون بنویسید و با کوچیکترین جزییات شرح بدید که چی میخواین ، آخه منی که چندین ساله مثلا دارم روی خودم کار میکنم هیچوقت اینکارو‌نکردم‌که بیام یه هدف برای خودم مشخص کنم و با جزییات کامل شرحش بدم .

(چیزی که در من کمه عمله)

الان برنامه رو‌میزارم رو‌نوشتن اهدافم و میدونم برای رسیدن به اون هدف بزرگه اولین قدمم خوندن یه جزوه آموزشی ست که چندین ماهه جلوی چشممه ولی از خوندنش طفره میرم.

در زمینه سپاسگزاری هم همینطوره ، هممون میدونیم و حس کردیم که سپاسگزاری چه سطح ارتعاش بالایی داره و در همون لحظه چه موهبتهایی از مسیر شکرگزاری‌میتونه نصیبمون بشه ولی همیشه از انجام دادنش سر باز می زنیم یا اینکه مکتوب نمی کنیم به بهانه اینکه من زبونیم .

البته زبونی بودن خیلی خوبه ولی مکتوب کردن خیلی خیلی بهتره

در مورد مسئله حجاب که در این فایل دوستان پرسیدن و استاد جواب دادن اگه از خودم بگم، از اول مقاومتی نداشتم با اینکه تو یه خانواده متعصب به ظاهر مذهبی بودم

از یه سنی به بعد نمی تونستم حجاب رو به عنوان تکلیف و دستور اسلامی و قرآنی بپذیرم و همیشه میدونستم یه جای کار ایراد داره و وقتی به نتیجه رسیدم خودم تشخیص دادم و‌تصمیم گرفتم‌حجاب داشته باشم یا نه و عنوان کردم این یه مسله کاملا شخصیه و هر کی با بی حجابی من مشکل داره میتونه کلا با من قطع رابطه‌کنه. چون من به این نتیجه رسیدم خیلی از ماها حجاب رو قبول نداریم و‌به عنوان پوشش دوست نداریم ولی از سر اجبار و ترس از یه سری افراد مثل پدر و‌مادر و برادر و همسر و‌همچنین بخاطر حرف مردم که بقیه چی میگن، حالا با خودشون چی فکر میکنن ،این پوشش اجباری رو پذیرفتیم.

من حرف مردم رو توی زندگیم به صفر رسوندم و ترس از یه سری از افراد رو‌،چون فهمیدم شرکه کنار‌گذاشتم و خودم انتخاب کردم و وقتی با اعتماد بنفس اینکارو انجام دادم نه تنها کسی مقاومت نکرد بلکه به انتخاب من احترام‌گذاشتن.