live | باور به «امکان پذیری»

سلام خدمت استاد عزیز و دوستان گرامی

جهان همواره در حال هدایت کردن ما به سمت آن چیزی است که به آن توجه می کنیم.

توجه نگاه کردن و فکر کردن سطحی نیست، توجه یه چیز عمقی تره که در قلب ما قرار داره.

سپاسگزاری هم یه حالت درونیه، یه نگرش که من به زندگی و شرایطم دارم که باعث امیدواری و حال خوبم میشه، یه حسه.

پشت داستان سپاسگزاری باورهای خوبی وجود داره.

بهترین راه برای تسریع در رشد و پیشرفت و رفتن به مدار بالاتر داشتن احساس سپاسگزاریه.

هرچی منطق هامون برای سپاسگزاری قوی تر باشه تاثیرگذاری بیشتری داره. با این منطق سپاسگزارم که …

بهترین راه هم برای داشتن تمرکز و بهره وری از انرژی ذهنی هدف داشتنه، من باید اهداف قابل دسترس و کوتاه مدتی رو انتخاب کنم که در راستای اهداف بزرگترم باشه، بعد بیام همونم کوچیکتر کنم و تبدیل کنم به قدم های روزانه و هر شب مواردی که برای اون هدف قراره به صورت روتین انجام بدم و تیک بزنم.

اقدامات می تونه فیزیکی باشه ولی صد در صد باید تغییرات ذهمی هم باشه توش.

بهترین سرمایه زندگیم خودمم و بهترین سرمایه گذاری باید روی خودم باشه. بنیادی ترین تغییر که نیاز به رشد باورهام داره اینه که من از شخصی که انتظار داره یه عامل بیرونی براش کاری بکنه یا روی عوامل بیرون از خودش سرمایه گذاری کنه، به یک شخص مولد ثروت تبدیل بشم.

چرا ما باور نداریم که همه چی رو خودمون خلق می کنیم؟ چون پر دور و برمون آدمایی هستن که اینجوری فکر می کنن.

چاره چیه؟

. خوندن کامنت بچه ها

. توجه کردن به نتایجی که ایجاد کردم

. فایل گوش دادن

. کنترل ورودی ها

. هدف گذاری و داشتن برنامه روزانه

. نگاه سپاسگزارانه به زندگیم

از خودم سوال کنم، الان چه چیزهایی برای سپاسگزاری دارم؟

آگاهی از قانون هم مثل سپاسگزاری سرعت پیشرفت مسیر رو خیلی بیشتر می کنه. وقتی من بدونم قانون چیه بیشتر براش وقت میذارم.

شور و شوق با اهرم رنج و لذت ایجاد می شه و این هم از اون موارد قدرتمند کننده است.

آدمی که قر می زنه و نا سپاسه برای رسیدن به خواسته هاش اشتیاق نداره چون با اون شخصیت به هر شرایطی که برسه قر می زنه و همیشه احساس سردرگمی داره که چرا من از هیچی لذت نمی برم.

سپاسگزاری، هدف داشتن و انگیزه و اشتیاق باعث هدایت ما به سمت زندگی بهتر می شه.

و بر عکس، ناسپاسی، بی هدفی و بی انگیزگی مارو به بدبختی بیشتر هدایت می کنه.

شغل و مسیر مورد علاقه اون چیزیه که بهش کشش داریم و به احتمال زیاد درش استعداد داریم.

کار کردن حتی وقتی به مسیر دلخواهم نرسیدم باید با علاقه باشه، نباید احساس قربانی بودن بکنم بلکه باید به خودم بگم من دارم برای رسیدن به اهدافم قدم بر می دارم.

وقتی هدف باشه، شور و شوق و باورهای مناسب باشه، وقتی من در هر لحظه سپاسگزار باشم رو خودم کار کنم و ایمان و تعهدم رو حفظ کنم، هر کاری که بکنم لذت می برم، دیگه نگران نیستم که فردا چی می شه، می گم من دارم رو خودم کار می کنم و حالم خوبه پس هدایت می شم.

هدف، تعهد، مسیر، سپاسگزاری و شور و شوق برای زندگی خوب، تمرین و تکرار، من رو از حالت قربانی بودن در میاره و باعث می شه از زندگی و کاری که انجام می دم لذت ببرم.

الهی شکر

درود بر شما