live | باور به «امکان پذیری»

سلام به همه ی عزیزای دل صبحتون بخیر.

در حال حاضر در قدم چهارم قرار داریم و تا اینجای کار نتایج این قدم ها این بوده که بنده هدفام و دوباره بنویسم و اون و ریز کنم به قدمای کوچیک و صبح روز بعد با انگیز بیدار بشم و کارهایی که در طول روز برای رسیدن به اون هدف باید انجام بدم و انجام بدم.

بهترین حس دنیا رو وقتی تجربه میکنم که دارم روی خودم کار میکنم. وقتی که صحبتای استاد و میشنوم که داره از یه منظر دیگه(برخلاف 99 درصد مردم جهان) به موضوعات نگاه میکنه ، اصلا انگار یه باری از رو دوشم میره. انگار امید می گیرم که اره باباااا این مسیر میتونه هموار باشه هااا میتونه آسون باشه هااا.

و تو این فایل هم این جملتون خییییلی بهم حس رهایی و اعتماد به نفس داد :

تو خودت میتونی مولد ثروت باشی نیار نیست بانک بهت سود بده نیاز نیست پولاتو بذاری تو بورس یا …

حقیقتا تو همین چند قدمی که تا الان برداشتم بهم یاد آوری کردین که

فاطمه ی عزیز برو دنبال عشق و علاقت!

نا امید نشو…

راه ثروت از راه علاقه ی تو جدا نیست.

علاقه و توانمندی هات باارزشن جدی بگیرشون.

میدونید به قول خودتون از اون جایی که در یه محیطی قرار دارم که آدما ارزشی به علاقه هاشون نمیدن و دنبالش نمیرن و فکر میکنن اولویت های دیگه ای در زندگی وجود داره و دنبال کردن علاقه یه نوع خودخواهی محسوب میشه ،، انرژی منم خوابیده بود و میتونم بگم هیچ انگیزه خاصی برا زندگیم نداشتم … حتی الان هم نمیتونم با قاطعیت بگم من تغییر کردم . من فعلا قدم اول و برداشتم و از حالت بیخیالی دراومدم….و البته که خودم و تحسین میکنم بابت این قدم بزرگ که خیلی ها شاید هیچوقت برندارن.

_

یه اتفاق جالبی دیشب افتاد دوست دارم تعریفش کنم.

دیشب با یکی از پسرای دانشگاه حرف می زدیم که یهو بهم گفت که از دوست من خوشش میاد ولی ازم قول گرفت بهش نگم. اینو هم ضمیمه کنم که این دو نفر کاملا متضادن از هم و این جور روابط اگر هم شکل بگیره جزو بچه بازی و حواشی دانشگاه محسوب میشه و بعد چند وقت هم از بین میره…

خلاصه من تا یه عالمه ذهنم درگیر بود و ناراحت بودم که چرا اصلا این به من اینو گفت؟

اتفاق خوب دیشب این بود که بعد از این قضایا تصمیم گرفتم که تا وارد حواشی دانشگاه و فوضولی راجب بقیه نشدم بکشم بیرون و تمرکزم و روی مسیر خودم بذارم.

منظورم از بکشم بیرون چیه؟

1) صحبت نکردن راجع به حواشی دانشگاه به بهانه صمیمیت.( کنترل کردن این مورد در جو دانشگاه قدم بسیااار بزرگی محسوب میشه و تو رو دقیقا برمیداره میذاره یه جای ساکت و دور از حاشیه که فقط خودتی و حس خوبت و هدفات)

چرا میگم به بهانه صمیمیت؟ چون حرف مشترک هم کلاسی با هم دیگه اینه که یا راجع به کلاس حرف بزنن یا استادا که در 99 درصد مواقع دارن پشت سرشون بد میگن.

بارها در این دام افتادم که دوستم زنگ زده 2 ساعت حرف زده راجع به کلاس و من برا اینکه دلم نمیومد گوشی رو قطع کنم همراهی میکردم باهاش.

بارها پیش اومده برای استارت روابط با همکلاسی ها بشینیم پشت سر بقیه حرف بزنیم مخصوصا اونایی که تو رابطه ان :/

2) نگه داشتن حد و حدود با افراد

باید از اکیپ های دوستی یکم فاصله بگیرم. وقتی 4 تا دختر دور هم جمع میشن احتمال غیبت کردن از 100 درصد هم بیشتره

خلاصه که خداوند با این اتفاق به من درس داد که حواست باشه اگر دقت نکنی میری تو چاه میری در مسیر منحرف….خدایا شکرت…خوشحالم که خداوند اینقدر خاص هدایتم میکنه به مسیر درست.

و اینم فهمیدم که من آدم رفیق بازی و دور دور کردن نبستم.آدمی نیستم که هر روز با رفیقام برم بگردم و اسمش و بذارم عشق و حال جوونی.

من وقتایی که زمان و برای رشد و پیشرفت خودم میذارم خیلی احساس بهتری دارم.

سپاس فراوان برای یک قدم بی نهایت ارزشمند دیگه استاد..

بریم برا قدم بعدی

سلام دوست عزیزم.

تبریک میگم واقعا

کار بسیار بسیار بزرگی انجام دادید.

در زمانه ای که همه برای کوچیکترین ثروت مونده از پدر و مادرشون تا سالهای سال با هم جنگ و دعوا میکنن و روی این خواسته پافشاری دارن که این حق منه باید داشته باشمش شما رفتی همه چیز و به نام مادرت زدی.

دمت گرم خیلی لذت بردم از این شجاعت و عزت نفس و بی نیازی.

هر وقت نماز میخونم و توی سوره توحید به آیه ی《 الله الصمد》 میرسیم میگم خدایا هدایتم کن که بتونم به مقام صمد بودن یا بی نیازی برسم.

بی نیازی از توجه دیگران،بی نیازی از مال دنیا.

و شما با این کارتون یه قدم به صفت《صمد》نزدیک شدین و بی نیازی خودتون از مال پدر. و نشون دادین. اینکه باور دارین خودتون میتوند مولد ثروت باشین و پول بسازین.

ایشالا شاد و موفق باشی دوست عزیز. واقعا این حرکتی که کردی صبحمو بخیر کرد