live | باور به «امکان پذیری»

درود به استاد عزیزم،

درود به خانم شایسته گرامی که واسطه‌ی خیرِ دسترسی راحت تر ما به آگاهی‌های استاد و استفاده از اونها میشن، یک دنیا سپاسگزارم از وجود هردوتون،

و سلام و سپاس از همه همراهانی که این صحبت‌ها رو میخونند.

استاد من خیلی چیزها از شما یادگرفتم و همیشه بابتش سپاسگزارم ازتون، استاد صدای شما و صحبت‌های شما برای من درست به قدری آرامش و حس خوب رو به همراه داره که صوت قرآن داره.

همه روزهایی که احساس بدی سراغم اومده با صحبت‌های شما آرام گرفتم، و نجواهای ذهنم رو خاموش کردم، شما برای من توی خیلی از روزها و خیلی از شرایط، حکم یک تراپیست حاذق رو داشتید، شما برای من توی خیلی از روزها و خیلی از شرایط زبان خداوند بودید، خیلی وقتها گیر کردم تو زندگیم گفتم خدایا ، خودت، خودت بگو چیکارکنم، و همونموقع یک فایل از شما پخش کردم و حرف‌هایی از شما شنیدم که انگار خود خدا داشت جواب سوالم و مسأله‌ای که ازش خواسته بودم رو میداد،

و من شگفت زده میشدم،

میخواستم یه جوری به یه طریقی بیام پیداتون کنم بگم استاااااد من کی براتون مسائلمو تعریف کرده بودم که شما اینقدر دقیق جواب منو میدونستید ..

و از شوق به گریه می‌افتم، از جنس حرفاتون، از جنس پاسخ‌هایی که خداوند بهم میده،

و قلبم به سجده در میاد.. که خدا اینقدر نزدیکه بهم، هرلحظمو کنارمه ، میدونه ، جواب میده بامن حرف میزنه.

الان که این‌ها رو مینویسم هم همین حس و حال رو دوباره دارم تجربه میکنم، با اینکه سوالی نپرسیدم ولی حتی صحبت کردن درمورد این حس ناب بازم باعث میشه بخوام لذتشو تجربه کنم.. اون خضوع قلبی که میدونم یک بزرگی هست که از من و دنیام و تفکراتم و مسائل و مشکلاتم خیلی بزرگتره، میدونم خدا هست میدونم کنارمه و اون لحظه‌ای که حضورش رو لمس میکنم.

امیددارم که به زودی آمادگی این رو پیدا کنم که سعادت استفاده از آگاهی‌های دوره‌هاتون رو دریافت کنم‌.

سپاس بیکرانِ من و احساسِ خوبِ من از همین راه دور تقدیم شما باشه استاد..

صحبتی که امروز درمورد این فایل دارم هم خدمت دوستان یادداشت میکنم.

با یه بخشی از صحبت‌های استاد توی این فایل، یاد این شعره افتادم که میگفت، سال سال این چند سال

امسال پارسال پیارسال

هر سال میگیم دریغ از پارسال،

چقدر دقیق..

زندگی بعضی‌ها واقعا همینه، این بعضی‌ها گاهی شامل خود من هم شده دیگه،

هرچی بیشتر اگاهی‌های قران رو با زندگی واقعی که داریم یا زندگی خیلی از اطرافیانمون تطبیق بدیم بیشتر منطق صحبت‌های قران رو متوجه میشیم،

خداوند در قران بارها دعوت به سپاسگزاری کرده و بارها از کفران نعمت هشدار داده و بارهای بار عذاب‌های کافران رو بهشون گوشزد کرده مثل

وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ ۖ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ

یا

إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ،

یا حتی

وَکَانَ الْإِنْسَانُ کَفُورًا ..

وقتی ما یک ناخواسته یا تضادی در زندگیمون پدیدار میشه قطعاً در همون لحظه و همزمان با اون ناخواسته، هزاران نعمتی که خداوند بهمون عطاکرده تا به اونروز هم در زندگیمون هست، ولی خیلی وقتها ما اون هزاران نعمت رو نادیده میگیریم و همون یک ناخواسته یا حتی اصلا چند ناخواسته شما بگو ده تا ناخواسته باهم ، به همونا توجه میکنیم درصورتی که هرجور بخوایم حساب کنیم بازهم نعمت‌هامون از شمارش خارجه و اون ناخواسته‌ها خیلی ناچیزن در مقابل همه لطفی که خداوند در سال‌های زندگیمون به ما داشته، یعنی یک ترازو رو اگه تصور کنیم که در یک کفه‌ی اون نعمت‌های زندگیمون و در کفه‌ی مقابلش تضادهای اونلحظه از زندگیمون باشه، به وضوح روشنه که کفه‌ی داشته‌هامون با اختلاف زیادی ثقیل‌تره.

حالا دوراه پیش روی ماست امروز،

یکی اینکه ناخواسته ها رو بولد کنیم و شکایت کنیم و گله کنیم و غر بزنیم (و نعمت‌ها رو نادیده بگیریم) که درنتیجه درحال ناسپاسی کردن هستیم، پس طبیعیتاً همین نعمتهای امروزمون هم یکی یکی از دستمون میره یا اینکه ناخواسته‌های بیشتر یکی یکی به زندگیمون میاد،

و سرانجام کارمون مشخصه دیگه هرروز قراره با نعمت‌‌های کمتر و تضادهای بیشتر نسبت به دیروز مواجه بشیم، هرروز بگیم دریغ از دیروز، هر روز بگیم دیروز بهتر بود.

یکی هم اینکه بگیم اقا خداوند اینهمه به ما نعمت داده، حالا اگر ناخواسته‌ای هم هست به کمک خودش حلش میکنیم اون‌که بخشنده است اونکه رحمتش بی‌منتهاست، اونکه هدایتش همیشه همراهمونه،

دیگه ته ته ته‌ش اینه که عزیزی از دست رفته، سرمایه‌ای از دست رفته، که دراونصورت هم بقول استاد، مال خودش بوده اصلاااا.. خداوند میگه « المُلکُ لِلّهِ » اصلا تو مالک چیزی نیستی انسان، هیچکس مالک چیزی نیست، ملک و دارایی از آن خداست، مال خودشه.

خودش صلاح دیده یه روزی بده اون نعمت حضور اون شخص رو خودش هم صلاح دیده امروز ببره ما که به حکمت خدا شک نداریم ما که از علم خدا بی اذن خدا اطلاع نمیتونیم داشته باشیم که، خودش میدونه حتما خیره..

یا همون مثلا سرمایه مال ما که نبوده، مال خداوند بوده، حتما دروجود ما یک باور نادرست یا یک احساس مالکیت به چیزی که مال ما نیست وجودداشته (که این هم به نوعی ناسپاسی هست دیگه) .

پس وقتی ما اینجوری هرناخواسته‌ای که حتی به زعم عقل ناچیز ما خیلی مسأله بزرگی هم باشه رو، با منطق قلبمون ایگنور میکنیم، و اون آتش درونی حاصل از ناخواسته رو در ذهن خودمون آگاهانه خاموش میکنیم، و آگاهانه بجای شکوه کردن و غر زدن‌های بیجا ، توجه میکنیم به نعمتهای اونلحظه از زندگیمون، و سپاسگزاری میکنیم از خداوند، و کانکشن خودمونو با خداوند بواسطه همین سپاسگزاری وصل نگه می‌داریم،

طبیعتاً فردا باید نعمت‌های بیشتر و ناخواسته‌های کمتر داشته باشیم، و اینجوری هر روز بهتر از دیروز میشه، و هر سال بهتر از پارسال.

و در اخر هم به خودم هم به دوستان یاداوری میکنم، که حرف زدن درمورد همه چیز یا نوشتن و خوندنش خیلی راحته ولی درنهایت چیزی که باعث پدیدارشدن نتایج میشه عمل کردن به چیزیه که میدونیم درسته،

و تمرین و تکرارشون در عمل هست که در وهله اول شخصیت ما رو و در مرحله بعد زندگی مارو تغییر میده.