live | باور به «امکان پذیری»

کامنت سی و چهارم

21 دی 1403

تعهد اول:

امروز متنی که قرار بود بگم رو نوشتم. متن فردا رو هم نوشتم.

ویدیو امروز رو گرفتم. ویدیو فردا رو هم گرفتم. از فردا استارت آموزش کتاب شروع میشه.

ویدیو امروز رو ادیت کردم. اما برای ویدیو فردا یه ایده ی دیگه به ذهنم رسید. میخوام دوباره از اول ضبطش کنم. میخوام این بار خیلی بهتر و حرفه ای تر صحبت کنم. وسطاش کات نکنم و عین یک کلاس درس، درس بدم.

تعهد دوم:

گزارش پیشرفتم رو توی کامنت های سایت نوشتم.

تعهد سوم:

امروز صبح که از خواب پاشدم خیلی پر انرژی و با نشاط بودم. خدایا شکرت به خاطر این همه شادی و خوشحالی.

صبح چشمم رو روی یکی از زیباترین و بانمک ترین صحنه ها باز کردم و بیدار شدم. نور خورشید زیبا از پشت پرده افتاده بود روی چشم های دخترک نازنینم و اون هم چند دقیقه ای بود که داشت با غرغرهاش بهم میگفت نور تو صورتمه. اما من چون چشم هام بسته بود نمیفهمیدم. وقتی کامل هوشیار و بیدار شدم، هم دلم سوخت و هم خندم گرفت. دخترک نازنینم رو بغل کردم و گذاشتمش توی سایه. خدایا چقدر این هدیه برام ارزشمنده. من هر چیزی که دارم از آن توست. دخترکم هم از آن توست. ازت سپاسگزارم که این هدیه ی بسیار ارزنده رو بهم بخشیدی. خودت هم برام حفظش کن و سالم و سلامت نگهش دار. عمر طولانی و با عزت بهش بده و در پناه خودت و زیر سایه ی من و پدرش بزرگش کن. سپاسگزارم.

خدای بزرگوارم شکرت به خاطر تغییرات کوچکی که توی وضعیت مالی من و همسرم به وجود اومده. انقدر این تغییرات از راه های طبیعی به وجود اومده که گاهی واقعا باورم نمیشه به خاطر تغییر فرکانس های من بوده.خدایا شکرت. هزاران مرتبه شکر.

خدای بزرگوارم شکرت که امروز کارهام رو خیلی خوب و عالی پیش بردم. سپاسگزارم به خاطر ایده ای که برای کار گروهی بچه ها بهم دادی. من اصلا نمیدونستم چطور میخوام با کلاس های آفلاین، کاری کنم که بچه ها کار گروهی انجام بدن. اما تو به سرعت ایده ای رو به ذهنم انداختی که کاملا فهمیدم از سمت خودت بوده. خدایا شکرت که هستی و نزدیکی.

خداوندا شکرت به خاطر کلی نعمت و برکت که امشب وارد زندگیمون شد. سپاسگزارم که امشب با مادر مهربان همسرم رفتیم فروشگاه مواد غذایی و از حضور هم لذت بردیم.

خدایا شکرت به خاطر این همه خوشبختی و سلامتی که احساس میکنم.

سپاسگزارم.

کامنت بیست و دوم

9 دی 1403

تعهد اول:

امروز قرار بود تا صفحه ی 21 کتاب معلم پایه ی هفتم رو مطالعه کنم که این کار رو انجام دادم.

قدم بعدی برای فردا، مرور چیزهاییه که امروز نوشتم و اینکه فکر کنم چطور میتونم به صورت آنلاین و آفلاین اون ها رو تدریس کنم. فردا باید به یک نتیجه برای نحوه ی تدریس کردنم برسم.

تعهد دوم:

کامنت گذاشتم و گزارش دادم.

تعهد سوم:

خداوندا شکرت که امروز هم روز بسیار فوق العاده ای بود.

تو کمکم کردی و هدایتم کردی.

ازت پرسیدم آیا مسیرم درسته؟ تو جواب دادی “باور به امکان پذیر بودن خواسته ها”!

خدایا شکرت

امروز هم از زندگیم لذت بردم.

امروز در آرامش و بدون عجله هم کار کردم و هم فایل دیدم.

خداوندا شکرت به خاطر هر چیزی که در زندگیم دارم.

به خاطر سلامتی فرزند نازنینی که هدیه ی ارزشمند تو به من هست سپاسگزارم.

به خاطر سلامتی خودم و همسرم و خانواده هامون ممنونم.

به خاطر اینکه به من قدرت لذت بردن از زندگیم رو دادی ازت ممنونم.

خداوندا شکرت به خاطر هر چیزی که دارم و حواسم بهش نیست.

سپاسگزارم مهربانم

شکرت

کامنت هفدهم

4 دی 1403

تعهد اول:

امروز چه قدمی برداشتم برای پیشرفتم؟

قرار بود صفحات مقدمه ی کتاب پایه ی هفتم رو درس بدم.

اما بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم نیاز داشت برای این قدم کار انجام بدم.

پس به جاش چه کار کردم؟

فکر کردم به این که تخته وایت برد رو کجا باید نصب کنم که هم نور خوب باشه و هم بتونم راحت فیلم بگیرم و هم بتونم راحت روی تخته وایت برد بنویسم.

بالاخره با همکاری همسرم جاش رو پیدا کردیم. اما چون دیر وقت شد، نتونستیم نصبش کنیم. چون همسایه ها بیدار میشدن.

نصبش مونده برا فردا.

این قدم رو فردا حتما باید بردارم و هر جوری شده، اون صفحات مقدمه رو تدریس کنم.

دیگه دلیلی نداره این کار رو به تعویق بندازم.

خودم میدونم علت به تعویق انداختن این کار توی ناخودآگاهمه.

من قبلا یک بار این مسیر رو رفتم و نتیجه نگرفتم.

اما علت نتیجه نگرفتنم این بوده که هم ادامه ندادم و هم تکاملم رو رعایت نکردم.

من کلی هزینه کردم برای سایت در حالی که ازش هیچ درآمدی نداشتم.

بدون اینکه قدم های کوچیک بردارم، خودم رو با استاد مقایسه کردم و خواستم ره صد ساله رو یک شبه برم.

برای همین هم بدون داشتن سرمایه و درآمد، سایت زدم که در نهایت با شکست مواجه شد. خیلی طبیعی بود که این اتفاق بیفته.

حالا اون تجربه رفته توی ناخودآگاهم و بهم اجازه ی حرکت نمیده.

اما من باید دوباره شروع کنم.

این بار از قدم های کوچیک تر شروع میکنم.

با همین یک دانش آموز حضوریم شروع میکنم.

با همین تخته وایت برد و چهارتا ماژیکم شروع میکنم.

با همین کتاب هایی که دانلود کردم شروع میکنم.

بالاخره که چی؟

یا باید قدم بردارم یا باید تا ابد پول نداشته باشم.

فردا اگر این قدم رو برنداشتم، به خود آیندم خیانت کردم.

فردا میخوام بیام اینجا و بنویسم بالاخره موفق شدم این کار رو انجام بدم.

پس انجامش میدم.

تعهد دوم:

کامنت گذاشتم و گزارش دادم.

تعهد سوم:

امروز هم خیلی روز خوبی بود.

امروز عالی بود و فوق العاده.

پنج ماهگی دخترم رو باید دیروز جشن میگرفتیم، اما نشد.

به جاش امروز کلی عکس گرفتیم و دور هم بودیم و خوش گذروندیم.

سپاسگزاری های امروزم:

خدایا شکرت به خاطر دختر نازنینم.

سپاسگزارم به خاطر همسر عزیزم.

سپاسگزارم به خاطر جشنی که امشب گرفتیم.

سپاسگزارم به خاطر سلامتی هممون.

سپاسگزارم به خاطر خوشحالی و خوشبختی هممون.

خداوندا سپاسگزارم که انقدر نزدیک و عزیزی.

سپاسگزارم که هستی و اجابت میکنی.

خداوندا شکرت.