live | باور به «امکان پذیری»

میخوام بی مقدمه برم سر اصل مطلب یه مسئله ای برام چند روز پیش پیش اومده بود که مربوط میشد به افزایش اجاره ی سالنم.شریکام خیلی مینالیدن که بی انصافیه خیلی زیاده و این حرفا.ولی من جور دیگه ای فکر میکردم تا این که این فایل استاد رو دیدم گفتم چه بهتر که بیام اینجا مثالمو در قالب حرفای استاد بگم.

مثالی که استاد در مورد اوضاع ایران زد که همیشه افرادی هستن که از اوضاع ایران مینالند اگه خوب روش ریز بشیم خیلی درسا میتونیم ازش بگیریم.

مثال خودمو با مثال استاد شروع میکنم

استاد میگه همیشه افرادی هستن که از اوضاع ایران مینالد و اگر نگاه کنیم این افراد همیشه ورد زبونشونه که حالا بازم دوماه قبل خیلی بهتر بود باز یه سال قبل خیلی خیلی بهتر بود الان دیگه اوضاع جوریه که بدتر از این نمیشه در صورتی که پارسال و سال قبل و قبلترش هم همین حرفارو میزدن.

اجاره سالن ما ماهی ۲ تومن بود و ما همیشه از اجاره ی بالا مینالیدیم که اقا دوتومن خیلیه (.که البته من باور نداشتم که تومن خیلیه مشکل از باور منه که نمیتونم ۲ تومن دربیارم ولی این باور شریکام بود)

تا اینکه یه سال گذشت و موعد قرادادمون رسید ما خودمونو برای افزایش اجاره ۳ تومن آماده کرده بودیم صاحب مغازه اجاره رو کرد ۵ تومن و شریکام شروع کردن به غر زدن و نالیدن که چه خبره و فلان و این حرفا در نهایت تصمیم این شد که با صاحب مغازه صحبت کنیم که اجاره رو بکنه ۴ تومن که اونم اصلا قبول نکرد.

ولی من تو دلم همش داشتم به این موضوع فکر میکردم چرا مایی که (منظور بیشتر شریکامه چون خودم اصلا اینجوری فکر نمیکردم)تا همین پری روز به خاطر اجاره ی ۲ تومن یکسره غر میزدیم چرا الان حاظریم ۴ تومن اجاره رو بدیم ولی اینجا بمونیم.تو این چند روز مگه چه اتفاقی افتاده که ما فکر میکنیم از پس اجاره ی ۴ تومن برمیایم.به این نتیجه رسیدم وقتی آدما تحت فشار قرار میگیرن وقتی مجبور میشن اونوقت بیشتر از توانایی هاشون استفاده میکنن.یعنی میگن دیگه هر جوری شده سنگم از آسمون بباره باید من بتونم این پولو دربیارم چون چاره ی دیگه ای ندارم و زمانی هم که با تموم وجودت کاری رو انجام میدی جهان هم به درخواست تو پاسخ میده و تو میتونی بازم اون اجاره ی بیشتر رو بدی.

ولی موضوعی که اینجاست اینه که چرا ما درس نمیگیریم.؟ چرا هر سال و هر سال و هر سال این روند رو ادامه میدیم.؟ چرا استاندارهامونو نمیبریم بالاتر چرا خودمون خودمونو تحت فشار نمیذاریم که رشد کنیم اجازه میدیم کار از کار بگذره و جهان مارو مجبور به رشد کنه.

چرا از الان نمیایم خودمونو برای درآمد ۱۰ میلیون آماده کنیم تا وقتی صاحب مغازه اجاره رو کرد ۵ تومن راحت بتونیم از پسش بربیایم.چرا میذاریم کار از کار بگذره و جهان مارو مجبور کنه که استاندارمونو بیاریم رو ۵ تومن .و هرچی که کار میکنیم کلا بشه ۵ تومن بعد اون ۵ تومن به کل بره برای اجاره و ما دیگه هیچ پولی نداشته باشیم که بتونیم کاری بکنیم.

چرا قبل از اینکه جهان مارو مجبور به تغییر کنه تغییر نمیکنیم.؟

من در مورد مثال استاد از وقتی که خودمو شناختم همیشه اطرافیانم از گرونی مینالن.و همیشه هم اعتقادشون اینه که باز پارسال بهتر بود باز ۲ ماه قبل خیلی بهتر از الان بود .الان دیگه خیلی گرونی شده بدتر از این نمیشه در صورتی که سال قبل و سال قبلترشم این حرفارو میزدن.همیشه حسرت میخورن کاش پارسال فلان کارو میکردیم کاش پارسال فلان چیزو میخریدیم اونموقع میشد خرید ولی الان دیگه با این گرونی نمیشه درصورتی که پارسالم همین حرفارو میزدن.تویی که سال دیگه حسرت امسالو میخوری که شرایط پارسال بهتر بود.خب الان همون پارساله یه سال بعدته.خودتو بذار تو آینده ببین چه کارایی میتونی بکنی که بعدا حسرتشو نخوری.استانداردهاتو ببر بالاتر سطح باورات رو ببر بالاتر .چشم به هم بزنی یکسال گذشته.اونموقع دوست داری وقتی به الانت نگاه میکنی چه کارایی کرده باشی چه باورهایی رو تغییر داده باشی.همین الان شروع کن یه قدم براش بردار.

چرا ما دیدمونو تغییر نمیدیم؟ چرا به جای لفظ گرونی از این استفاده نمیکنیم که جهان با سرعت خیلی زیادی در همه ی ابعادش داره رشد میکنه.چرا ما رشد نکنیم.؟ چرا با جهان هماهنگ نباشیم که مورد حمایت جهان قرار بگیریم؟

اینها حرفای دلمه به خودم که بی وقفه نوشتم.

امیدوارم تکتکتون امسال بهترین سال زندگیتون باشه نسبت به سالهای قبل

در پناه الله یکتا شاد و ثروتمند باشید

سلام مریم عزیزم…

مرسی بابت کامنت پر از عشقت…

من کامنتو پارسال گذاشتم و چقدررر خداوند به موقع منو توسط دستان توانمندش که شما باشی منو دوباره به کامنتم هدایت کرد…

سپاسگذار خداوندم که به موقع اجابت میکنه بندگانش رو…امروز یکسری درخواستها از خداوند داشتم که میخواستم کمکم کنه پیام شما یک نشونه بود برای من…

من آرایشگرم(شنیون کار)تو چند ماه اخیر به لطف الله پیشرفت های خیلی زیادی داشتم چه به لحاظ جایگاه و مهارتم و چه درامدم…دوماه محرم و صفر که سالن تعطیله من کلیییی برنامه برا خودم چیدم که انجامشون بدم چه آموزش دیدن برای افزایش مهارتم چه دوره هایی که از سایت استاد خریدم…از روز اول تعطیلیم شروع کردم به کار کردن روی خودم و تعطیلات برام معنایی نداره…امروز کمی حالم بد بود دلیلش رو نمیتونستم بفهمم…مادرم بهم میگفت چرا اینقدر به خودت سخت میگیری تو که تا تازه تعطلیل شدی کلی فرصت داری حالا استراحت کن…ولی من تو کتم نمیرفت …پیام شما رو که خوندم تغییرات خودم رو از زمان آشنایی با قانون فهمیدم…امروز دلیل این حجم از برنامه هام رو فهمیدم اینکه من ناخودآگاه به سمتی هدایت شدم که به خودم سخت بگیرم قبل از اینکه جهان به من سخت بگیره…شاید هرکسی که تو موقعیت 5 ماه پیش من بود الان به موقعیت الان من میرسید انگار دیگه به همه ی چیزایی که آرزوش بود رسیده اما من روز به روز دارم دایره ی اهداف و ارزوهامو بزرگتر میکنم…خوشحالم و سپاسگذار خداوندم که کمکم میکنه به چیزهایی که مینویسم عمل کنم…

از خداوند جانم میخوام کمکم کنه که تو این اهدافی هم که برای این دوماه. تعیین کردم موفق باشم و هدفامو تیک بزنم…

و برای تو دوست قشنگ و خوش قلبم آرزوی بهترینها و طی کردن مدارهای بالا با سرعت نور رو دارم…

لایق بهترینهایی